My Bestfriend

Chapter 36

Tito Doc P.O.V

Grabe di ko akalain na nararanasan ito ng pamangkin ko sa kapatid ko. Tsk tsk

Its been 3 months mula ng nacoma siya. Magaling na yung mga sugat niya pero yung puso niya hindi pa.

Bakit di namin isinagawa ang heart transplant?. Kasi kunti lng ang percentage na panghahawakan namin.

'Doc the patient in room 319---'

Di ko na pinatapos yung nurse. Dali dali akong pumunta sa kwarto niya at dinala siya sa ER.

After ng ilang oras ok na ulit siya. Bakit kami di naggigive up sa kanya?. Kasi alam ko lumalaban pa siya.

Inilipat namin siya sa ICU. Kasi yung mga aparato na lng ang tumutulong sa kanya para mabuhay siya..

Oo na ang selfish namin. pero kung kayo ang nasa kalagayan ko ganito din ang gagawin niyo.

'Doc Mrs. Montaverde is looking for you.'

'Ok. Just tell her to wait me to my office.'

'Yes Doc.'

Nandito kasi ako sa ICU kinakausap ko si Blue..

'Blue wait for me ok?. I will just talk to your mom. And I will also tell her about your condition. Just keep holding.'

Umalis na ako dun. at pumunta na sa office ko para kausapin ang kapatid.

'What brings you here kapatid?'

'Kapatid tulungan mo naman kami oh.'

'Saan naman kapatid?'

'Kuya 3 months ng nawawala si Blue. Alam mo ba kung nasaan siya?'

'Kelan pa kayo nagkaroon ng pake kay blue?. Pagkatapos niyo siyang ipagtabuyan ngayon niyo pa siya hahanapin?'

'Kuya please. Akala ko magiging masaya na kami pagnawala na talaga siya. pero alam mo yung feeling na kulang?'

'Bakit nung nakila Skyrine siya di niyo siya kinuha?'

'Kasi alam namin na mas magiging maayos siya dun. Pati kahit di namin siya nakakasama noon nakikita naman namin siya dun e pero ngayon kuya di manlang namin alam kung asan siya.'

'Kapatid halika my ipapakita ako sayo'

'Huh?. saan?.'

'Basta halika sa ICU'

Sumunod naman siya sakin. Nung nasa harapan na kami ng ICU hinawakan niya ang kamay ko. kinakabahan siguro. Pagkapasok namin napatingin siya sa babaeng nakahiga sa Hospital bed at my mga nakakabit sa katawan ng kung ano ano.

'Si-s--sino siya k-kuya?'

'Di mo ba siya nakikilala?. Sabagay malaki nga ang pinayat niya kaya di mo talaga siya makikilala.'

'B--Bakit si-sino ba siya?'

'Natatandaan mo nung sinabi ko na magpaalam na kayo kay Blue?'

Tumango siya at muling tinignan yung babaeg nakahiga.

'Dahil yun dito. Kapatid si Blue yang babaeng yan. Kaya di niyo siya nakikita ng 3 months kasi nandyan siya hinihintay na pumunta kayo. sa 3 months na yun never siyang nag give up. Kapatid di ko alam kung tatagal pa siya. Pero by next month we will go to states to cure her. Di namin alam kung mabubuhay sya kaya as much as possible inaagapan namin na lumalala yung sakit niya. Pero sana matanggap mo din na any moment aalis na siya :).. sige kapatid usap muna kayo ah.'

Nakita kong umiiyak na si Kapatid. oo dadalhin ko siya sa states at magbabakasakali dun. bakit next month pa?.Kasi under observation pa siya..

'Kuya pwede bang samahan mo na lng ako dito?'

'SIge'

Umupo na lng ako sa tabi ni blue habang nakikinig kay kapatid.

'A-an-anak?. pwede pa ba kitang tawagin ng ganun?. anak alam ko sobrang dami ng kasalanan ko sayo. anak patawarin mo sana ako. Di naman talaga ako nagalit sayo e. My gulo lng na nangyari kaya kailangan namin gawin yun ng Dad mo. Kahit na inampon ka lng namin tinuring ka pa rin namin na  totoong anak namin. Anak gising ka na jan oh'

Nagbreak down na si kapatid at patuloy na umiiyak habang hawak ang kamay ni Blue. Ganyan naman talaga e. Tsaka niyo lng makikita ang worth ng isang tao pagnawala na siya sayo..

After an hour umalis na kami dun at nagusap. balak niyang sabihin to kay Skyrine at sa asawa niya.. tsaka na lng namin ipapaalam sa mga bata pag ayos ayos na si Blue.

Umalis na din siya dahil my gagawin pa daw siya.

-----------------------------------------------------------------------------

 HI!! :)

Sorry kung ngayon lng ulit.

Follow.Vote.Comment