My Bestfriend

Chapter 35

Ian P.O.V

'S-s-salamat :).. Salamat sa lahat.. Kuya di ko na to hahabaan ha.. Salamat sa pananakit mong to. sigurp galit ka talaga. Kuya Sorry sa nangyari kay Kuya Prince.. Sorry kung madami akong kasalanan sayo..'

  Oo napakadami ng kasalanan mo sakin.. Pinatay mo lng naman yung matalik kong kaibigan na tumayong kuya ko.. yan ang gusto kong sabihin sa kanya pero iba ang nasabi ko..

'Mawala ka na sana!'

'Malapit na Kuya:).. Ingat ka po palagi ha. GOODBYE '

    Hindi ko sinasadya ang sinabi ko sa kanya kasi kahait papaano naging kapatid ko na din si Blue. Pero oo nga naman bakit hindi pa siya mawala?. nang matahimik na din kami..

Umalis na siya.. Alam ko sobra ako dahil sinaktan ko siya emotionally pati na rin physically.. What sinabi naman niya yun ah..

  Paano kaya pagnawala na siya?. Ano kayang mangyayari sa mga susunod na araw?.. Bahala na.

Kinagabihan my natanggap akong message galing kay tito Doc ... yung titong doctor nila Sky..  Kahit ayaw kong pumunta pumunta pa rin ako kasi feeling ko mahalaga talaga yung sasabihin sakin.

 Nang makarating ako sa Hospital sa office ni tito ako dumiretso pero sabi ng nurse wala daw dun si tito so nagpasama ako kung nasan si tito. Nakarating kami sa isang VIP room para sa pasyente.. sinilip ko yung loob at nakita dun si tito kausap ata niya yung pasyente niya dun.. kaya kumatok ako at lumabas si tito..

'Tito good pm po. Bakit niyo po ako pinapunta dito?.'

'Dahil kay Blue.'

'Bakit po ano pong meron kay Blue?'

'Magpaalam ka na sa kanya Ian'

'Huh?. Bakit po?.. Kung aalis po siya hayaan niyo siya.'

'Kahit hindi na siya bumalik?.'

'Ok lng po sakin'

'Ganyan ka ba talaga kagalit kay blue?. '

'Opo. '

'Tignan mo yun pasyente sa loob ng room na yan.'

So tinignan ko nga yung pasyente. Habang tinitignan ko siya nagsasalita si tito about dun sa pasyente.

'Kararating lng nyan kanina. Puno ng mga pasa at mga sugat sa katawan. Babae siya. My malalang sakit sa puso. Akala namin kanina dead on arrival na siya kasi di na tumitibok yung puso niya pero after ilang minutes nagising siya. Miracle right?. Akala namin okay na siya yun pala my sasabihin lng siya. Sabihin daw namin sa mga mahal niya sa buhay na tutuparin niya yung pangako niya sa kanila. Yun ay ang mamatay na siya. Siguro sobrang galit nung mga mahal niya sa buhay sa kanya kaya nila sinabi yun. Sabi namin gagawin namin ang lahat para iligtas siya pero ngumiti lng siya ng malungkot at pumikit. Ngayon comatose siya. Medyo lumalaban siya kaya hindi kami naggigive up.'

Nakakaawa naman siya. Parehas sila ng sakit ni Blue. Alam ko hindi siya si Blue kasi nagpagamot na si Blue sa states.

'E tito wala bang pumunta na mga kamag anak niya?'

'Actually nakarating na yung iba pero ayaw nilang kausapin yung pasyente. '

'Bakit naman po?'

'Kasi galit sila. Kaya ikaw wag mong hayaan na puro galit ang sumakop sa puso mo. di mo alam dahil sa sobrang galit mo my unti unti na pa lng bumibitaw sayo. Sige na uwi kana at gabi na'

'Ok po. Sige tito alis na po ako.'

Umalis na ako dun. Napaisip ako kung asan si Blue. Kasi alam ko galit din sila tita Skyrine sa kanya pati ang parents niya. kung maghohotel naman siya saan siya kukuha ng pera e naiwan niya lahat ng gamit niya kita tita.

Bakit ngayon ko lng to naisp?. Kung kailan gabi na ?. OO na nakokonsensya na ako sa ginawa ko. Pero my kunting galit pa rin ako.

Dahil nag aalala ako pumunta ako sa bahay ng parents niya para tignan kung andun siya. pero wala daw dun sabi nila tita. tumawag din ako kay Sky pero wala daw dun. Tumawag din ako sa kanya pero nagriring lng ang cellphone niya. Umuwi na lng ako at bukas na lng ulit ako maghahanap..

Justine P.O.V

 Nang nakaalis si Blue. Pumunta ako sa kusina para uminom pero nung hawak ko na yung baso bigla itong nalaglag at nabasag. Hindi ko ito pinansin kumuha na lng ako ng bagong baso at nilinis ito..

 Pumunta ako sa sala namin para manuod ng TV pero nagulat ako ng makarinig ako ng nabasag sa my kwarto ko.. kaya dali dali akong umakyat.

Pagkapasok ko sa kwarto ko nakita kong nabasag yung frame na my picture namin ni Blue. Dun kinabahan na ako.. Kaya tumawag ako sa barkada kung nakita  nila si Blue pero hindi daw. Pumunta din ako sa parents ni blue pero wala daw dun..  Tumawag din ako dun sa Kuya MIke niya pero di din niya alam. Tumawag din ako sa mom ni prince wala din daw.

Blue?. Asan ka ba?!!

Habang iniisip ko kung asan pwedeng pumunta si Blue nakatanggap ako ng txt galing sa tito niyang doctor. Pinapapunta ako sa hospital. kaya pumunta ako..

'Hinahanap mo daw si Blue?'

'Opo.'

'Bakit mo naman siya hinahanap? E galit ka sa kanya diba?'

'Kaya nga po. Pero tito nagaalala pa rin po ako sa kanya.'

'Matanong kita. Ano ang huling salita na sinabi mo sa kanya bago siya mawala?'

'Sa---sana ma--wala na si---ya'

   At dun napaisip ako.. Oo nga ang tanga ko.. hayss..

'See,. pagkatapos mong sabihin yan. tsaka mo siya hahanapin,.'

'E tito di ko naman po sinasadya yun e'

'Oh really?. Kung tatanungin kita ngayon papatawarin mo na ba si Blue?'

'Tito hindi po.'

'Okay tapos ang usapan natin. Wag kana din umasang babalik pa si blue.'

'tito what do you mean?'

'Go home now JUstine'

Wala na akong nagawa kaya umalis na din ako dun..

ANg tanga ko.. sobra . Ako,si Blue at Prince lng ang nakakaalam ng totoong nangyari.. pero bakit ko siya pinagbintangan kahit alam ko ang totoo?

Umuwi na ako sa bahay namin.. magpapakita din naman si Blue e,..