15

5.2K 266 3
                                    

Annemden gelen telefonun ardından rotamızı hastaneye çevirdik. Abimle beraber koşarak hastanenin kapısından içeriye girdik. Aynı anda danışmaya koşarken bir eksiklik farkettim ve Özcan diye abimin duyacağı bir şekilde bağırdım ve geldiğim gölü geri dönerek arabaya ulaştım. Arka kapıyı açıp Özcan'ı çıkardığım gibi takrar koşmaya başladım.

Danışmaya ulaşıp doğumhane katını öğrendikten sonra bir maratona daha başladım. Zavallı Özcan bana yetişeceğim diye nerdeyse düşüyordu. Koridorda ağlayan annemi görür görmez yüreğim ağzıma geldi. Hemen yanına koşup "Ne oldu?" diye sordum. Annemse gayet normal bir şeymiş gibi "Duygulandığım için ağlıyorum." demez mi? O an ki rahatlamayı en son Özcan doğduğunda yaşamıştım, sanırım. Belki üniversite yerleştirme sonucumu öğrenince de olmuş olabilir. Bir de... Her neyse çokmuş.
Abimi görebilmek amacıyla etrafıma bakındım ancak yoktu. Allah Allah, nereye gitti ki bu şimdi?
Nereye gidebilir Asel!? Tabii ki, karısının yanına, doğuma girdi. Sanırım beynim bir süreliğine beni bırakmaya karar verdi. Ben böyle saçma düşüncelere dalmışken, içerden doktor ve arkasında abim çıkıverdi. Doktor bize Özge'nin ve bebeğin durumunun iyi olduğunu anlatırken bende abimi inceledim. Tekrar baba olamanın ve bu sefer kız babası olmanın sevinciyle çoktan pembe bulutların üstüne çıkmıştı bile...

Doğumdan sonra bebeği görmeyi beklerken oturduğum yerde uyuyakaldığım için annem, beni eve postalamıştı. Tabi bu postayı kabul etmem için Özcan'ın hastane köşelerinde yeterince yıprandığını söylemeyi ihmal etmemişti. Tabi, biliyor Özcan'a dayanamadığımı; sonuna kadar kullanıyor.
Şu anda başımda bir havluyla, mışıl mışıl uyuyan, tazecik bir abiyi izliyorum. Bu kişi Özcan oluyor. Ayıcıklı pijamalarının içinde o kadar tatlı ve huzurlu gözüküyor ki...

Uzun zamandır bağdaş kurarak oturmaktan ağrıyan bacaklarımı çözdüm ve uzun zamandır görmediğim telefonumu elime aldım. Buğlem birkaç mesaj atmış sanırım o da pişman oldu. Ona, Özge'nin doğurduğunu ve onunda bebeğinde durumunun iyi olduğunu bildiren bir mesaj atıp saçlarımı kurutmaya başladım. Saçların hemen hemen belime kadar geldiği için bu işlem biraz uzun sürmüştü. Ardından yatsı namazımı kılıp Özcan'ın yanına kıvrıldım.

Elinde alarmı çalan telefonumla başımda dikilen Özcan'la uyandım. Doğru ya sabah namazına kalktığımda erkenden hastaneye gidebilmek için alarm kurmuştum. Hemen kalkıp elimi yüzümü yıkadım ve üstüme rahat bir tunik pantolon geçirip Özcan'la beraber evden çıktım.

Önce Özge'nin doğum için hazırladığı fakat telaşla yanına almayı unuttuğu küçük çantayı almak için taksiye binip abimlerin evinin adresini verdim.yolculuğumuzun ardından abimin son anda, ben hastaneden çıkarken yetişip verdiği anahtarla eve girdim.

Abimlerin odasına yöneldiğim sırada aklıma gelen fikirle Özcan'ım odasına girdim. Ona çok kalın olmayan bir kazak ve pantolonu giymesi için verip tekrar abimlerin odasına yöneldim. Abimin tarif ettiği gibi kapının arkasından küçük çantayı alıp takrar Özcan'ın odasına girdiğimde küçük abimiz pantolonuyla cebelleşiyordu. Onun, pantolonunu giymesine yardımcı olup beraber evden çıktık. Takrar bir taksiye bindik ve hastane yolculuğumuza başladık. Mesaj sesiyle telefonumu küçük çantamdan çıkarıp ekranını açtım. Buğlem, hangi hastanede olduğumuzu ve hastaneye gelmek istediğini yazmış. Onun sorularına cevap verdim ve telefonumu aldığım yere geri koydum.

Biz hastaneye vardığımızda Buğlem, bizi kapının önünde bekliyordu. Doğru ya onun evi hastaneye çok yakındı. Hiç konuşmadan beraber Özge'nin odasına çıktık.

Odaya girer girmez üçümüzde bebeğe yönelmiştik. Turuncu tulumunun içinde o kadar şirin gözüküyordu ki. Güzel Allah'ımın mucizelerinden. Bu bebek insanı şükretmeye itiyordu. Bu güzel bebeği bize verdiği için içimden defalarca kez Allah'a şükrettim.

"Allah'ım sana her şey için şükürler olsun."

⚫⚫⚫

Şu andan itibaren bölümlerimiz yayınlanmaya başlamıştır!

Biraz geç kaldığımı kabul ediyorum. Ama Afyon'dan dönünce evimize boyacılar geldi eşyaları topla, yerleştir, temizle falan derken bir de dişçi randevularım başlayınca ancak yazabildim.

Multimedyada yeni doğmuş bebeğimiz ve turuncu tulumu mevcut!

Okuma sayısı için hepinize çok teşekkür ediyorum!

Kalın sağlıcakla! :*

Benim KararımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin