Benim Kararım

37

Gözlerimi açtığımda uyku bandımın takılı olduğunu farkettim. Aslında uyku bandıyla uyumaya alışkınım ancak dünden kalma yorgunluğum sağolsun sersem gibiyim. Buğlem korku filmi izledikten sonra gece lambasını açıpta uyur. Bende uyurken karanlığı sevdiğim için uyku bandı kullanırım. Eğer gece yatarken takmadan bile sabah namazına kalktıktan sonra tekrar yattığımda genellikle takmak zorunda kalırım. İşte ben ve uyku bandı arasındaki tüm ilişki bu.

Geniş geniş esneyip yataktan kalktım. Hâlâ kendimi yorgun hissediyorum. Hatta o kadar yorulmuşumki sabah namazına bile zor uyandım.

Yan tarafımda kalan saate baktığımda neredeyse öğle namazının vaktinin geçeceğini farkettim. Hemen kalkıp abdestimi aldım ve namazımı kıldım. Hatta hızımı alamayıp biraz da Kur'an-ı Kerim okudum.

Biraz sıcaklayınca namaz odamdan çıkıp yatak odama geçtim. Üstüme bir şort ve atlet giyerek saçlarımı tepeden topuz yaptım. Kitabımı ve bilgisayarımı alıp salondaki geniş koltuğumuza yayıldım. Bugün biraz aylaklık yapmaya karar verdim. Aklıma telefonum geldiğinde odama gidip onu yanına aldım. Annem dışarda bir işi olduğunu ve onu halletmeye gittiğini haber veren bir mesaj atmış. Babam zaten çalışıyor. Ev bana kaldı desenize.

Tam bilgisayarımı açmış filmi başlatacağım ama başlatamadım. Neden mi? Çünkü kapı çaldı! "Kim bu hadsiz?" diye söylene söylene kapıya kadar gittim. Bu tarz durumlar için portmantoya koyduğum eteği ve hırkayı giyip başımada yazmamı örttüm. Kapıyı açtığımda hadsizin postacı olduğunu gördüm.

Faturalar gelmiş. Postacı adamın gösterdiği yeri imzalayıp postayı aldıktan sonra direk kapıyı kapattım.

Keyfimi bozmamak için gülümsedim ve yerime geri döndüm. Bilgisayarı ileri doğru uzatıp kendim de yüzüstü uzandım ve filmi başlattım. Henüz filmin girişi bitmeden telefonum çalmaya başladı. Kafamı birden koltuğa bıraktım. Hayır, telefonum susmadı. Hâlâ çalıyor. Orta sehpanın üstündeki telefonumu slip arayana baktım. Bir numara gözüküyor. Genelde yabancı numaraları açmam ancak neliğim tuttuysa açıverdim.

"Alo?"

"Merhaba." Erkek sesi. Çokta tanıdık. Aybars?

"Merhaba. Kimle görüşüyorum?"

"Ben Aybars. Telefonunu Akış'tan aldım."

"Ve?" Ve mi? Ne saçmalıyorum acaba?

"Nasılsın?"

"İyiyim. Teşekkür ederim. Sen nasılsın?" Konuşmanın seyrinin nereye gittiğini merkla bekliyorum.

"Bende iyiyim. Müsaitsen beraber pasta yiyelim mi?" Pasta mı? Yiyelim mi mi? Ayy bilemedim ki şimdi. Aslında kalabalık bir yerde yersek bir sıkıntı olmaz gibi.

"Olur. Ama yeri ben seçeceğim?"

"Tamam. Anlaştık."

"Adresi mesaj atarım. Görüşürüz."

"Görüşürüz." deyip kapattığımda hemen adresi mesaj attım.

Güya ben bugün aylak aylak takılacaktım. Hiç.

Hemen odama çıktım ve içinde rahat edebileceğim bir şeyler giydim. Bu klasik tunik- pantolon kombiniydi tabiki. Çantamı alıp aşağıya salona geçtim ve dağıttığım eşyaları toparladım. Anneme evden çıktığıma dair bir mesaj attım ve kapıyı güzelce kilitlediğime emin olduktan sonra evden ayrıldım.

Pastane bizim eve yürüme mesafesindeydi o yüzden sallana sallana yürüdüm. İçeriye girdiğimde her zamanki gibi çok kalabalıktı. Ancak bir o kadarda sakindi.

Her yerin bir havası var işte. Bazısı çok kalabalık ve gürültülü olur. Bazısı kalabalık olmaz ama gürültülü olur. Lisedeyken kimya sınıfımızda hep sıralar birbirine bitişik ve öğretmen masasına doğrudur. Cam kenarındaki ilk sıra tekli, diğerleri bitişiktir. Ne kadar düzeltilirse düzeltilsin sıralar hep eski haline geri dönerdi.

Ben lise yıllarımda kaybolurken Aybars geldi. Ama tek değildi. Akış da yanındaydı. Ve Akış varsa onun arkasından kim gelir? Evet bildiniz. Buğlem de buradaydı. Aslında sevinmiştim. Akış ve ben başbaşa olmayacaktık. Benim yerimde başka bir kız olsa yıkılırdı sanırım.

⚫

Buğlem ve Akış'ın katkılarıyla masada eğlenceli bir sohbet dönerken bende buna dahildim. Genelde daha dışarıda olurdum, eğer masada bir erkek varsa. Bakmayın öyle ekranlarınıza sürekli erkeklerle oturup kalmıyorum. Akış'tan bahsediyorum.

"Sohbetiniz için teşekkür ederim. Ben artık kalkmalıyım. Malum yarın okula geri döneceğiz. Biraz hazırlık yapmam gerekiyor." dediğimde hep birlikte ayaklandık. Hesabı Alman usulü ödedik ve pastaneden ayrıldık. Buğlem ve Akış ikisinin hesabı konusunda ufak bir tartışmaya girdiler ve nadir anlardan biri gerçekleşti. Akış kazandı.

Akış Buğlem'i bırakmak amacıyla onla birlikte yürürken Aybars da benim arkamdan yürüdü. Geçen seferki gibi. Sessiz ve huzurlu. Eve geldiğimde ona doğru döndüm.

"Teşekkür ederim, bıraktığın için."

"Bende teşekkür ederim, geldiğin için." dediğinde onu başımla selamlayıp arkamı döndüm.

"Asel?" diye seslendiğinde tekrar ona döndüm.

"Asel kusura bakma. Aslında tek gelecektim ancak meraklı kuzenim beni bırakmadı. Dolayısıyla Buğlem'de."

"Mühim değil. Böylesi çok daha iyi oldu." dediğimde birbirimize gülümsedik ve eve girdim.

Bu sefer annem ve babam evdeydi. Biraz onlarla vakit geçirdikten sonra odama çıktım ve yarın için hazırlık yaptım.

⚫

Kitaplarımı toparlarken elime son açık fotoğrafım geçtiğinde iç çektim. O zaman ortaokuldaydım. Abim saçlarımın yüzüne deymesini hiç sevmezdi. Çok huylanırdı. Bende inadına onun yüzüne sürerdim saçlarımı. Ayrıca saçlarımı çok severdim. Sonra ben ortaokul son sınıftayken abim üniversite son sınıftaydı ve Özge'yle evlendi. Bir gün abimi kafası Özge'nin saçlarına gömülü bir şekilde yakaladım. Ve acayip üzülmüştüm. Abim benle barışmak için çok uğraşmıştı. Abime o kadar kızmıştımki gidip saçlarımı kısacık kestirmiştim. Tabi ondan sonra abim daha çok üzülmüştü. En son ortaokul mezuniyet törenimde barışmıştık.

Büyüyüp genç kız kitapları okumaya başladığımda anlatmıştım abimi. Bir adam için sevdiği kadının saçlarının kokusunun ne anlama geldiğini anlatmıştım.

İnşAllah bende bir gün abimin Özge'yi sevdiği gibi sevilirim...

⚫⚫⚫

▶Kısa demeyin lütfen. Elimden gelenin en iyisi bu. En azından bu bölüm için.

Selamun aleyküm! (Ve aleyküm selam)

Hayırlı Ramazanlar!

Oruç nasıl gidiyor oruç?

Hikayede heyecanlı bölümler yaklaşıyor benden söylemesi.

Sizin saçlarınızın kokusunun da bir adam için özel bir anlam ifade etmesi duasıyla. (Tabi vakti geldiğinde :))