Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Δύο Ζευγάρια Μάτια

Νίκολας POV

Μόλις τελείωσα με τον αποκεφαλισμο, καθάρισα τη λεπιδα μου και την έβαλα πίσω στη θέση της.

"Φεύγουμε" προσταξα το Ταγμα που έφερα μαζί μου. Έπρεπε να αναχωρησουμε σύντομα, θα ξημερώσει.

Ανέβηκαν στο άλογο μου κι εκείνοι ακολούθησαν το παράδειγμα μου αμιλητοι.

Το αποψινό ήταν κάτι παραπάνω από απαραίτητο. Αν θέλουμε να κατακτησουμε τη Μεσοποταμια, οι κάτοικοι πρέπει πρώτα να μας φοβούνται και ύστερα να μας σέβονται. Αυτά τα δύο ειναι αλληλενδετα.

Το Βασίλειο το Ρόδων είναι τι πιο ισχυρό Βασίλειο και στις δύο πλευρές του Τάρκιν, και σύντομα και το πιο μεγάλο που υπήρξε ποτέ στην Ιστορία. Και σε αυτήν την Ιστορία, όταν την διαβάζουν οι απόγονοι με και οι κατεκτημενοι λαοί, θέλω να υπάρχει και το δικό μου όνομα. Και αν η αρχή για να το επιτυχω αυτό ήταν να σκοτώσω δύο απλούς και αξιολυπητους χωρικους, τότε είναι παιχνιδάκι. Η καταστροφή λίγων σπαρτων είναι προειδοποιηση. Η δολοφονία αντιθέτως, ξεκάθαρη απειλή. Οφείλω να δείξω στους μελλοντικούς μου υπηκοους πως δεν αστειεύομαι ούτε κρύβομαι.

-----------------------------------------------------------

Αρχίζει να χαραζει. Πρέπει να φτάσω στο Βασίλειο πριν ανατειλει πλήρως ο ήλιος, αλλιώς οι Ανιχνευτές του Βασιλιά Άντριαν θα μας εντοπισουν. Ανάθεμα τους, είναι σαν τα χελια κάτω από το νερό. Γλιστρουν παντού και συλλεγουν πληροφορίες.

"Πρίγκιπα μου, πρέπει να βιαστουμε" με συμβουλεύει ο Ντονταριον, αρχηγός του Ταγματος της αποστολής και εξαιρετικά ικανός.

" Ας κόψουμε δρόμο από την Κεντρική οδό".

Η κεντρική οδός βρίσκεται λίγο πιο έξω από τα σύνορα κάθε Βασιλείου. Λόγω του ότι είναι ο κύριος δρόμος μετακίνησης όλων των εμπόριο και των καλλιτεχνών ανάμεσα στα Βασίλεια, είναι πολυσυχναστος. Ωστόσο αυτή τη στιγμή είναι άδειο, γεγονός εξαιρετικά βολικό. Δεν έχω χρόνο να σκοτώσω και όποιον άλλο μας δει.

Μετά από ταξίδι δύο ωρών χωρίς στάσεις, φτάσαμε στα τείχη του παλατιου, του σπιτιού μου. Ο Ντονταριον μίλησε με έναν φρουρο και περάσαμε μέσα. Ξεπερνά από τη μαύρη φοράδα μου και κατευθυνθηκα με ένα νόημα στο σταβλιτη προς στους κήπους. Έπρεπε να δώσω αναφορά στον πατέρα μου , βασιλιά Τομπαιας.

Διεσχισα το πέτρινο δρομακι που είναι γεμάτο ρόδα. Τώρα την άνοιξη ανοίγουν χιλιάδες από αυτά σε όλο το Βασίλειο και χαρίζουν μια γλυκιά μυρωδιά σε κάθε σημείο. Τα ρόδα είναι και το έμβλημα μας από την εποχή ίδρυσης μας μέχρι και σήμερα.