Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Τα Αισθήματα Είναι Αμοιβαία

Ντέιβιντ POV

Παίρνω ένα ποτήρι κρασί από το δίσκο που περιφέρει ένας υπηρέτης. Τόση ώρα οι γονείς και τα πεθερικα μου συζητούν για τα εγγόνια τους, και σίγουρα δεν θέλω να είμαι παρών στη συζήτηση.

Κατεβάζω μονορούφι το ποτό και προχωράω προς την αίθουσα εκδηλώσεων, όταν ένα χέρι με σταματά.

" Υψηλότατε " λέει με μια υποκλιση ο αδερφός της Αλιανα, Μπράνσον " Συγχωρέστε με για την αδιακριτη ερώτηση μου, αλλά ποιος κάλεσε αυτο το καθαρμα στο γάμο; " Κανονικά θα έπρεπε να ξαφνιαστω με... την ευθυτητα του, αλλά η αδερφή του είναι πολύ χειρότερη. Αφότου τη γνωρισα, ελάχιστα πράγματα με εκπλησουν.

" Κανένας. Από ότι κατάλαβα η αδερφή σου δεν τον συμπαθεί ιδιαίτερα " Εκείνος καγχασε, και η έκφραση του προσώπου του μου θύμισε την Αλιανα.

" Κι εγώ έτσι νόμιζα, αλλά από ότι φαίνεται ξέχασε όσα της έκανε. Στην δεξίωση που έγινε προς τιμήν της πριν το καλοκαίρι, την επιασα να συζητά μαζί του στους σταβλους " η τελευταία του φράση μου τράβηξε την προσοχή.

" Σε αυτούς στους σταβλους; " εγνεψε καταφατικα " άκουσες τι είπαν; "

" Οχι πολλά " είπε με απογοήτευση

" Ντέιβ, εδώ είσαι! " παρενεβη η Ιλαρια. Ο Μπραν της χαμογελασε ευδιαθετα και η αδερφή μου ανταπεδωσε. " Η νύφη έχει ήδη έρθει και εσύ κάθεσαι εδώ και τα πίνεις. Χωρίς παρεξήγηση " λέει βιαστικά στον Μπραν

" Καμία " λέει γελώντας εκείνος. Η αδερφή μου, χωρίς να νοιάζεται για τους τύπους με αρπάζει σχεδόν από το χέρι και με σέρνει κατά μήκος της μεγάλης αίθουσας, ανάμεσα στο ευδιαθετο πλήθος.

Στο γαμήλιο τραπέζι οι συμπεθεροι συνομιλούν ζωηρά. Μόνο ο Έρικ κάθεται αμιλητος και απλά πίνει. Αφήνω την Ιλαρια και κάθομαι δίπλα του, κοιτώντας τον εξεταστικα. Ξέρω πότε ο αδερφός μου έχει πρόβλημα.

" Όλα καλά; "

" Ναι" αποκρινεται, όχι και με τόση σιγουριά. Αναστεναζω

" Είναι μέρα χαράς, θεωρητικά τουλάχιστον. Χαμογελασε λίγο. Δεν χαίρεται κάνεις " ξεσπαω απογοητευμένος.

" Χαίρονται αυτοί " λέει με ένα νευμα προς τους γονείς μου, που ανταλλάσσουν ευχές για πολλοστή φορά με τα πεθερικα μου.

" Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν και οι εξαιρέσεις " παραδέχομαι. Τον σκουνταω παιχνιδιαρικα " Αντε, τώρα είναι η σειρά σου "