Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Τέρμα Τα Κρυφά Παιχνίδια

Νίκολας POV

Καθώς κατευθυνομουν προς το δωμάτιο που μου έχει παραχωρηθει,  ένα μόνο πράγμα τριγυριζε στο μυαλό μου.

Μπορεί και να σε πιστεύω

Και αυτό το γέλιο της,  όταν νόμιζα πως ο σωματοφυλακας της είναι ο μνηστηρας της.  Τόσο γεμάτο,  κελαρυστο,  αληθινό.  Το μόνο που έχω γνωρίσει από το αντίθετα φύλο ως τώρα είναι τα κομπλιμεντα,  η υποταγή και τα δήθεν συνεσταλμενα και ντροπαλα χαμόγελα.

Η Αλιανα διαφέρει,  τώρα μου είναι ξεκάθαρο.  Πότε δε διστασε να πει τι νιώθει για μένα,  όσο και αν με ενοχλούν τα αρνητικά της συναισθήματα.  Δεν την ενδιαφέρουν οι τύποι,  η γνώμη των άλλων.  Δεν υποτασσεται σε κανέναν και τίποτα. 

Και όσο αληθινή είναι αυτή,  άλλο τόσο την κοροιδευσα εγώ.

Έβγαλα τις μπότες μου και ξαπλωσα ανάσκελα στο κρεβάτι του ξενώνα.  Γιατί της είπα ψέματα;  Εγώ έδωσα τις διαταγές για την επίθεση στο πανηγύρι,  αλλά αν ήξερα ποια είναι η Πριγκίπισσα της Μεσοποταμιας πιθανόν θα αναχαιτιζα την δολοφονική απόπειρα. Όμως πρέπει να προφυλαξω και τους σκοπούς του Βασιλείου μου.

Είναι ανωφελο,  έχει ήδη μνηστηρα.  Κι όμως...  όταν αναφέρθηκε σε αυτό η μελαγχολία σκιασε τα μάτια της.  Τα μάτια που κοιτω και χανομαι.

Συνελθε,  Νικ.  Ο μόνος τρόπος που μπορεί να σε δει είναι σαν εχθρος.  Μην τρέφεις άδικα ελπιδες.

Σηκωνομαι με μισή καρδιά από το κρεβάτι και ψάχνω ένα βιβλίο για να σκοτώσω την ώρα μου μέχρι το δείπνο. Βρίσκω ένα ακουμπισμενο πάνω στο κομοδινο.  Δεν θυμάμαι να το άφησα εγώ εκεί. Όταν όμως το σηκωσα για να το βάλω στη θέση του,  ένα κομμάτι χαρτί γλιστρησε μέσα από τος σελίδες του.  Το πήρα στα χέρια μου :

'Ο, τι και να συμβεί,  κάνε τον εκπληκτο - Τ'

Σίγουρα ένας υπηρέτης του πατέρα μου το έβαλε εδώ.  Τι σχεδιάζει πάλι;  Και γιατί δεν ειδοποίησε;

Η πόρτα άρχισε να χτυπά τόσο δυνατά,  που είχα την αίσθηση πως θα σπάσει. Εσκισα το χαρτί σε πολύ μικρά κομμάτια και το εχωσα βιαστικά στην τσέπη μου.  Βάζω και πάλι τις μπότες μου και πάω να ανοίξω.

Σχεδόν αμέσως ένα χέρι προσγειωνεται με τόση δύναμη στο μάγουλο μου,  που με αιφνιδιασε.

" Ψεύτη! "  η φωνή της Αλιανα ξεχειλιζει από οργή και τα άλλοτε χλωμα της μάγουλα τώρα είναι κατακοκκινα. Το γκριζογαλανο βλέμμα της κλειδώνει το σκουροχρωμο δικό μου.