Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Έχεις Τρεις Αδερφους

Ιλαρια POV

Σκοτάδι παντού, μέχρι και να αναπνευσω δυσκολεύομαι. Δάκρυα κυλουν αυτόματα στα μάγουλα μου. Το στο καλό συμβαίνει; Τη μια στιγμή κατεβαίνω τη σκάλα για να βρω την οικογένεια μου και την άλλη δύο δυνατά χέρια με αρπαζουν επιθετικά.

Οι μνήμες έρχονται σταδιακά. Ο άντρας που ευθύνεται για όλα αυτά με άρπαξε και αμιλητος άρχισε να δένει σφιχτά με ένα σχοινί τα χέρια μου, προκαλώντας έναν οξύ πόνο στους καρπούς μου. Αφού έκανε το ίδιο και με τα πόδια μου, με πέρασε στην πλάτη του σαν να είμαι πανωφορι. Τα μαλλιά του, που είχαν την ίδια απόχρωση με τα δικά μου, ήταν δεμένα στη βάση του λαιμου του και έφταναν μέχρι τους ώμους του. Τα καστανα του ματιά κοιτούσαν ευθεία μπροστά και αγνοουσε επιδεικτικα τους λυγμους και τις φωνές μου. Πέρασε πάνω από το κεφάλι μου έναν χοντρό πανινο σάκο, αφαιρωντας μου την όραση.

Τον σάκο που τραβά και παλι ο ίδιος απότομα από πάνω μου. Τιναζω το κεφάλι μου για να απομακρυνω τις μπουκλες από το πρόσωπο μου. Γύρω μου απλώνεται ένα σχετικά μεγάλο δωμάτιο με ελάχιστα παράθυρα και γεμάτο σταχυα. Παρόλο που δεν βλέπω παράθυρα, είναι φωτεινό. Αυτόματα, χωρίς να σκεφτώ οτιδήποτε άλλο αρχίζω να τσιριζω φωναζωντας βοήθεια. Ο άντρας ξεφυσηξε αγανακτησμενος.

"Πάλι τα ίδια; Δεν σε ακούει κανείς Πριγκίπισσα " μου λέει σχεδόν συλλαβιστα, σαν να απευθύνεται σε ένα πενταχρονο " Για αυτό βγάλε το σκασμό ομορφιά " συνεχίζει ειρωνικά και με σπρώχνει πάνω σε έναν τοίχο. Δαγκωσα τα χείλη μου για να μην φωνάξω από τον πόνο. Αποκλείεται να του έδινα τέτοια ευχαρίστηση.

" Τι είναι αυτό το μέρος; Γιατί με έφερες εδώ;" ρωτάω όσο πιο ήρεμα μπορώ τη δεδομένη στιγμή καθώς προσπαθώ να απελευθερωσω τα χέρια μου. Τον κοιτάω πανικοβλητη . " Ο πατέρας μου είναι Βασιλιάς. Αν με αφήσεις, θα σου δώσει..."

Με έκοψε το ειρωνικό του γέλιο, τόσο βαθύ που μου προκάλεσε ανατριχιλα.
" Κράτα τα λεφτά και τα ρουμπινια για εσένα Πριγκίπισσα, δεν τα χρειάζομαι "

" Δυστυχώς για εσένα, καλή μου, ο Κενταρ από εδώ δεν εξαγοραζεται. Είναι δικός μας " επεμβαινει ένας άλλος άνδρας. Δεν είχα προσέξει πως υπήρχε κάποιος άλλο σε αυτό το μέρος. Είναι πιο κοντός από τον απαγωγεα μου και πολύ πιο παχουλος. Τα μαλλιά του έχουν καστανο χρώμα, αν και κάποιες τουφες είναι γκρίζες. Το πρόσωπο του έχει ελάχιστες ρυτίδες και καλύπτεται από μια πυκνή σχεδόν μαύρη γενειαδα. Φαίνεται γύρω στα σαράντα με πενήντα χρόνων.