Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Υπάρχουν Και Χειρότερες Απώλειες

Αλιανα POV

" Πάμε να ιππευσουμε πρωτου μας πάρει χαμπάρι " λέω απαλά στον Μπραουνι και πιάνω τα χαλιναρια του.  Ιππευουμε κάτω από τα αστέρια και αγναντευω ήρεμη τον σκοτεινό εναστρο ουρανό. 

Και τότε πέφτω κάτω.  Ο Μπραουνι κειτεται στο έδαφος,  μερικά μέτρα έξω από το παλάτι.

"  Όχι! " φωνάζω με όση δύναμη έχω και ανατριχιαζω ακουγωντας τον σπαρακτικο τόνο της φωνής μου.  Οι φρουροι με άκουσαν και έτρεξαν κοντά μου,  λέγοντας πως το άλογο είναι πια νεκρό.  Το άλογο μου.   Κάτι πλακωσε το στήθος μου και με έκανε να θέλω να κλαψω,  αλλά ολομοναχη.  Όχι εδώ,  όχι τώρα.

Αντί για αυτό,  κατορθωνω να μεταφέρω μαζί με τους φρουρους τον Μπραουνι πίσω στους σταβλους.  Μόλις ανοίγω το φως,  αλλάζουν όλα γύρω μου οριστικά.  Ο Μαρκους νεκρός,  με μια μεγάλη πληγή να χασκει στη θέση της καρδιάς του.  Το αίμα ήταν τόσο πολύ,  και τα ζεστά του μάτια τώρα πια ανεκφραστα.

Δύο γερά γνώριμα μπρατσα με τυλιξαν και τα άφησα να με οδηγήσουν έξω από το μέρος όπου έχασα δύο αγαπητους φίλους σε ένα μόλις βράδυ.

" Ησυχασε,  όλα είναι μια χαρά... " ο Μπραν με φιλαει στοργικα στο μέτωπο και χαιδευει απαλά τις τουφες που ελευθερωθηκαν από την κοτσιδα μου.  Και τότε ξεσπασα σε κλαμματα.  Έκλαιγα τόσο πολύ που ένιωσα το πάνω χείλος μου να μουδιαζει,  ενώ ο αέρας στα πνευμονια μου φανταζε υπερβολικός και ζαλιζομουν.   Έπεσα στην ζεστή αγκαλιά του αδερφού μου και μονολογουσα.

" Όχι,  τίποτα δεν είναι μια χαρά "
______________________________________

" Πριγκίπισσα! " ο Ζακαρι ορμησε μέσα στο δωμάτιο μου χωρίς την ενδυμασία του σωματοφυλακα.  Άνοιξε τις κουρτίνες του παραθύρου μου και πλησίασε αναστατωμενος.
"  Είστε καλά; "

"  Ναι " τα μάτια μου είναι υγρά.  Δύο βραδια τώρα βλέπω εκείνη τη νύχτα ξανά και ξανά σε όνειρο,  αλλά πρώτη φορά κλαίω. Χανιγελασα ευγενικά στον σωματοφυλακα μου. "  Είμαι εντάξει.  Σε ευχαριστώ που ήρθες "

Εκείνος εγνεψε με κατανόηση και έκανε να φύγει.  Ο Ζακαρι δεν μοιάζει καθόλου με τον Τζοσουα.

Είναι και αυτός ψηλός και γεροδεμενος αλλά έχει καστανα μαλλιά και ζεστά παρόμοια μάτια.  Σε αντίθεση με τον Τζοσουα,  σπάνια λέει τη γνώμη του και σχεδόν πάντα είναι απόλυτα διακριτικός.  Δεν είναι στο οπτικό μου πεδίο αρκετές φορές,  αλλά αισθάνομαι την καθησυχαστικη παρουσία του και αυτό με γεμιζε ασφάλεια.  Αν και όταν πήρε είδηση την νυχτερινή εξόρμηση με τον Μοραουνι,  δεν το πήρε κι τόσο ήρεμα...