Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Αυτό Είναι Πόλεμος;

Μπρανσον POV

Όλα έγιναν αστραπιαια. Τη μια στιγμή η αδερφή μου κοιτάζει ανεμελη εμπορευματα και την άλλη ένα στιλετο ήταν έτοιμο να βυθιστει στην καρδιά της.

" Αλιάνα!! " φώναξε τρομαγμενος ο μικρότερος μου αδερφός , Τόμας και άρχισε να τρέχει προς το μέρος της. Μόλις συνειδητοποιησα πως αυτό γίνεται στην πραγματικότητα, τον εμποδισα και ορμηξα μπροστά, βγάζοντας το σπαθί μου. Η Βασιλική Φρουρά με ακολούθησε ευθύς. Άκουσα την αγωνιωδη κραυγή της μητέρας μου, καλώντας το όνομα της αδερφής μου.

Προτού καν προλάβω να πλησιασω, δέκα άντρες εμφανίστηκαν στο πλευρό του ψευτοεμπορου, έτοιμοι για επίθεση. Ο κόσμος άρχισε να κραυγαζει πανικοβλητος και σταδιακά απομακρυνοταν.

Ένας θεορατος άντρας μου χιμηξε, αλλά κατάφερα να τον αποκρουσω εγκαίρως. Εκείνος όμως δεν πτοηθηκε στο ελάχιστο. Βγάζοντας ένα στιλετο από τη θήκη της περισκελίδας του, χιμηξε προς το μέρος με τη λεπιδα να δείχνει την καρδιά μου. Με ένα άγριο βλέμμα, επιχείρησε να το βυθισει στο στερνο μου, όμως την τελευταία στιγμή κατάφερα να τον αποφύγω επιδεξια, έχοντας ως τίμημα ένα σκισιμο στο μπράτσο. Με την άκρη του ματιού μου είδα την Αλιάνα να απομακρυνεται στο πλευρό του μνηστηρα της. Είναι ασφαλής.

Ένα νέο κύμα πόνου κατεκλυσε τα πλευρά μου, εκεί όπου προσγειώθηκε το πόδι του εχθρού . Τώρα νευριασα. Κλωτσω τον άνδρα στο γόνατο, κάνοντας τον να χάσει την ισορροπία του. Όσο είναι ξαπλωμενος , σημαδευω με το σπαθί μου την καρδιά του και δίνω τη χαριστικη βολή. Πίσω μου ακούω μια βροντερή φωνή :

" Υποχώρηση! Ο Ντονταριον είναι νεκρός. Πάτε... " αλλά δεν προφτασε να αποτελιωσει τη φράση του, γιατί ο Πρίγκιπας Ντέιβιντ του έκοψε πέρα για πέρα το λαρυγγι, εκτοξευοντας αίμα που λερωσε σε κάποια σημεία το πουκάμισο μου. Οι επιδρομεις εξαφανιστηκαν τόσο γρήγορα, όσο και εμφανίστηκαν. Η μόνη διαφορά με πριν είναι πως άφησαν πίσω τους αμερρητους αθώους νεκρούς. Νιώθω ένα σφιξιμο στο στομάχι μόνο και μόνο στη σκέψη πως η Αλιάνα μπορεί να είναι ανάμεσα τους.

"Μπραν! " η τεράστια αγκαλιά της είναι πέρα για πέρα αληθινή, σαν βαλσαμο. Η οικεία της μυρωδιά με κατακλυζει, ανακαλωντας στη μνήμη μου αμέτρητες αναμνήσεις. Αναμνήσεις που ήρθε η ώρα να τελειώσουν. Η αδερφή μου μεγάλωσε, έγινε γυναίκα. Σύντομα θα φύγει και από το σπίτι. Να ήξερε πόσο θα μου έλειπε...