Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Άριστες Διπλωματικες Ικανότητες

Αλιάνα POV

" Επιμένω πως αυτή δεν είναι καλή ιδέα " μου λέει για πολλοστή φορά ο πατέρας μου στην αίθουσα του Θρόνου.

" Νομίζω πως δικαιουμαι να δω τον υπαιτιο της επίθεσης με τα ίδια μου τα μάτια, πατέρα. Εξάλλου, εγώ ήμουν το θύμα. Άσε που δεν κινδυνευω " δείχνω διακριτικά τον Τζοσουα, που ως σωματοφυλακας μου πια είναι διαρκώς στο πλευρό μου. Του είμαι ευγνώμων που προσπαθεί να περνά απαρατήρητος. " Δεν είμαι παιδί , έχω κλείσει τα δεκαεννεα " παραπονιεμαι.

" Εντάξει. Αλλά δεν θα βγάλεις αχνα " τον κοιτάζω δυσπιστη. Και οι δύο ξέρουμε πως με αυτή τη φράση είναι σαν να μου λέει ' Σταμάτα να αναπνέεις Αλιάνα'. Και τότε χτυπά η πόρτα.

" Περάστε " διαταζει ο πατέρας μου σοβαρός όσο κάθεται στο θρόνο του. Οι υπόλοιποι έχουμε πάρει ήδη τις θέσεις μας. Η μητέρα μου στα δεξιά του πατέρα μου, ενώ εγώ με τον Μπραν σε δύο πανομοιοτυπους Θρονους στα αριστερά. Ο Ζακαρι με τον Τζοσουα στέκονται λίγο παραπέρα διακριτικά.

Οι πόρτες ανοίγουν και εισέρχεται ο Πρίγκιπας Νίκολας, Διάδοχος του Βασιλείου των Ρόδων. Ψηλός, γεροδεμενος, με καστανοξανθα μαλλιά και ένα αυτάρεσκο χαμόγελο καρφιτσωμενο στο πρόσωπο του. Τελείως διαφορετικό από όσο τον είχα φανταστεί. Το σκοτάδι εκείνο το βράδυ δεν μου επέτρεψε να παρατηρήσω τη μορφή του.

Παρατηρεί αρχικά τον πατέρα μου, την μητέρα μου και στην συνέχεια τον Μπραν, πάντα με αυτό το βλακωδες χαμόγελο. Μόλις η ματιά του πέσει πάνω μου, η έκφραση του αντικαθισταται φευγαλεα με έκπληξη. Κακό αυτό. Μήπως με αναγνώρισε από εκείνο το βράδυ, με είχε δεις? Τελικά δεν με ενδιαφέρει, όπως δεν ενοιαξε εκείνον όταν αφαιρεσε τη ζωή δύο αθωων ανθρώπων. Μόνο η όψη του κάνει το στομάχι μου να σφιγγεται από οργή.

Υποκλινεται χωρίς να πάρει τα μάτια του από πάνω μου, προκαλώντας μου αμηχανία. " Μεγαλειοτατε, τιμή μου που γνωριζόμαστε" λέει τελικά κοιτώντας τον πατέρα μου.

" Δεν μπορώ να πω το ίδιο " ήταν η απάντηση του. Έτσι, μπράβο, πες για τι εμένα μου απαγορευσες να μιλήσω πατέρα. Ο καλεσμένος γελα με ένα κελαρυστο και γεμάτο ήχο.

" Τόσο πολύ λυπαστε που με βλέπετε? Και να φανταστείτε, η κοινή γνώμη έχει άκρως αντίθετη άποψη και αντίδραση με εσάς" μόλις το άκουσα αυτό , δεν μπόρεσα να κρατηθώ. Μου ξέφυγε ένας περιφρονητικος ήχος, ποιος νομίζει πως είναι δηλαδή? Και φαίνεται πως ακούστηκα, γιατί ο Πρίγκιπας στράφηκε προς το μέρος μου.