Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Αλλαγή Στρατηγικής

Μπρανσον POV

" Πολύ καλό " η αδερφή μου μιλά με τον Διάδοχο του των Ροδων γελώντας καθισμενη πάνω σε έναν βράχο. Από το παράθυρο που βλέπω όση ώρα περιμένω τον πατέρα μου φαίνεται ολοκαθαρα η εικόνα της. Πάει να φύγει μα εκείνος λέει κάτι που την κάνει να σταματήσει, χαρίζοντας του ένα πλατύ χαμόγελο. Πως μπορεί να γελα με τον άνθρωπο που επιχείρησε να την σκοτώσει?

" Το ήξερες πως η Αλιανα γελα παρέα με τον Πρίγκιπα Νίκολας? " ρωτάω τον Τζοσουα μόλις μπαίνει στην αίθουσα. Σχεδόν αστραπιαια έρχεται στο παράθυρο δίπλα μου.

" Αποκλείεται. Όταν έφυγα αυτοί οι δύο καυγαδιζαν άγρια στους σταβλους. Και παναθεμα του, το αξίζει. Αν η αδερφή σου ήταν άντρας, τώρα θα του είχε δώσει μπουνιά "

Κι εγώ έτσι νόμιζα, ως τώρα τουλάχιστον. Ο Τζοσουα παρατηρεί αγρυπνα την προστατευομενη του να απομακρύνεται από το τζάμι.

" Θα το έχω στο νου μου " λέει τελικά σκεπτικος. " Ξέρεις γιατί μας κάλεσε ο πατέρας σου? " Ανασηκωνω τους ώμους.

" Πραγματικά δεν έχω ιδέα. Ήλπιζα να ξέρεις εσύ " Εκείνη τη στιγμή μπήκαν μέσα ο Ζακαρι με τον Μπεντζαμιν βιαστικοι.

" Συνέβη κάτι? " ρώτησε ο Ζακαρι.

" Δεν ξέρουμε " απάντησα με ειλικρίνεια. Προτού λάβει αυτό το αξίωμα, είχα δει τον σωματοφυλακα μου ελάχιστες φορές. Ήταν ένας από τους άντρες του Βασιλείου που αναλαμβάνουν την πολεμική εκπαίδευση των ενδιαφερομενων νέων. Είχαμε μιλήσει μια δυο φορές στο παρελθόν, και τον συμπάθησα σχεδόν αμέσως. Όλες αυτές τις μέρες διαπίστωσα πως είναι εξαιρετικά κλειστός χαρακτήρας.

Ο Μπεντζαμιν ξεφυσηξε και ακουμπησε το κεφάλι του στον τοίχο, με τα μάτια του κλειστά. Σταγόνες ιδρώτα γυαλιζαν στο πρόσωπο του.

" Τι σου έκανε αυτή τη φορά? " τον ρωτάω? Ο Τόμι τον εξουθενωνει κάθε μέρα, αλλά εκείνος δεν του χαλα ποτέ χατήρι. Για αυτό και ο μικρός του έχει τεράστια αδυναμία. Ο Μπεντζαμιν ανοίγει τα ματιά και γελα σκανταλιαρικα.

" Πήρε κρυφά ένα γυάλινο σκεύος από το μαγειριο και με έβαλε να του πιάσω ένα κοκκινοψαρο από τη λίμνη του κήπου. Τώρα είναι πάνω και το παρατηρεί " Όλοι στην αίθουσα χαμογελασαν αμυδρα.

" Ο πατέρας μου δε θα μάθει τίποτα " λέω και του κλείνω το μάτι πονηρά.

" Τι να μην μάθω? " Ο Βασιλιάς έρχεται με γρήγορο βήμα στην αίθουσα. Οι τρεις άντρες υποκλινονται στην παρουσία του.