Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Τον Εμπιστεύομαι

Έρικ POV

" Είναι ανάγκη να φύγεις; " μουρμουρισε η Ναυσικα, ξαπλωμενη δίπλα μου στο κρεβάτι " Δεν σου είμαι ευχάριστη συντροφιά Πρίγκιπα; " λέει με ένα φιλί στο γυμνό μου στερνο " Ολόκληρη Πριγκίπισσα των Κρυσταλλων έχεις στο στρώμα σου... " συνεχίζει λαγνα. Την σπρώχνω απαλά από πάνω μου με ένα φιλί στο στόμα.

" Χθες το βράδυ ήταν υπέροχα, δεν μπορώ να διαμαρτυρηθω " ψιθυριζω στο αυτί της, γνωρίζοντας πως την ερεθιζει η καυτή μου ανάσα στο μακρύ λαιμό της " αλλά η αδερφή μου λείπει, η οικογένεια μου με χρειάζεται "

Σηκώθηκε ενοχλημενη, παραμεριζοντας το σεντόνι από πάνω της. Άρχισε να περπατάει αργά προς τη ντουλάπα, λικνιζοντας γεμάτη χάρη τους αισθησιακους γοφους της. Το γυμνό της σώμα είναι ακόμη πιο υπέροχο κάτω από τος αχτιδες του ήλιου. Μελαμψο και γεμάτο καμπύλες στα κατάλληλα σημεία, κάνοντας κάθε άντρα να τρελαίνεται στη θέα του. Μου ξέφυγε ένα χαμόγελο στη σκέψη πως απολαμβανω, έστω και προσωρινά αυτό το σώμα.

"Κοιτάτε κάτι, Υψηλοτατε;" ρώτησε δήθεν αθώα, όσο φορούσε ένα πουκάμισο και μια κοντή φούστα. Μέσα μου ευχομουν να μην έβαζε ρούχα ποτέ ξανά, κρύβουν το θαύμα που της δωρισε η φύση τόσο απλόχερα. Με πλησίασε με το γνωστό αργό της βήμα και εσκυψε μπροστά μου, πάνω από το κρεβάτι γελώντας. Χαιδεψε με τα δάχτυλα της τα γένια μου.

"Σου πάνε " μου είπε κοιτώντας με βαθιά στα μάτια, με ένα χαμόγελο στα χείλη της. Αυτό το θηλυκό ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει για να με επηρεάσει.

" Πρέπει να φύγω " λέω ξεπνοα και την απομακρυνω απαλά από πάνω μου.

" Εντάξει " απαντά με ένα πονηρό χαμόγελο, γνωρίζοντας πολύ καλά πως έχει πετύχει το στόχο της " Οι γονείς μου λείπουν, στα βουνά και επιβλεπουν τα νέα έργα. Άρα ξέρεις ποιος έμεινε για να σε αποχαιρετησει... " ολοκληρώνει με το βλέμμα της κολλημένο στα χείλη μου.

" Ξέρω. Και το έκανες πολύ καλά χθες το βράδυ " την διακόπτω " Αντίο Ναυσικα " Αποτραβιεμαι από κοντά της και πάω να ντυθώ,με τη θερμότητα του σώματος της να μην έχει εγκαταλείψει το δικό μου ακόμη.

Μια ώρα αργότερα, είμαι ντυμένος πανετοιμος να επιστρέψω στο σπίτι. Κατόπιν διαταγης των Βασιλεων, ένα άλογο ήταν σελωμενο από το πρωί, ώστε να χρησιμοποιηθεί για το ταξίδι μου οποιαδήποτε ώρα της ημέρας αποφασίσω να αναχωρησω.

______________________________________

" Έρικ! " η μητέρα μου μόλις με είδε χάθηκε στην αγκαλιά μου. Μόλις παρατήρησε το ελαφρώς αξυριστο πρόσωπο μου, χαμογελασε. " Άλλαξες τόσο πολύ, αγόρι μου " την φιλησα απαλά στο μάγουλο, με το βλέμμα μου να κάνει γύρους στην μεγάλη αίθουσα, αναζητώντας την οικογένεια μου.