Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Έχουν Περάσει Οι Εποχές Που Σε Φοβάμαι

Νίκολας POV

Αν και ο χρόνος που απαιτείται για να φτάσω σπίτι δεν ξεπερνά τη μιάμιση μέρα,  ταξιδεύω σχεδόν τρεις επίτηδες.  Θέλω να μπερδευσω τους Ανιχνευτές του Βασιλιά Άντριαν, που φυσικά με ακολούθησαν.  Έτσι κατέληξα να κάνω γύρους για σχεδόν μια μέρα,  με την ελπίδα να με χάσουν.  Και λογικά τα κατάφερα.

Εξάλλου το λευκό άλογο με το οποίο και πήγα εξ αρχής στο Βασίλειο της Μεσοποταμιας είναι πιο γρήγορο από όσο φανταζόμουν. Σε δύο με τρεις ώρες θα είμαι στο σπίτι. 

Ο καιρός όμως,  αν και άνοιξη,  είναι πολύ κρύος.  Ο ψυχρος αέρας μαστιγωνει το πρόσωπο μου όση ώρα καλπαζω,  σαν να θέλει να μου υπενθυμίσει τι έκανα.

Σκοτωσα έναν σταβλιτη. 

Υπό κανονικές συνθήκες ούτε που θα με ενδιέφερε μια τόσο ασημαντη απώλεια. Σιχαίνομαι το γεγονός πως μια και μόνο γυναίκα από τις άπειρες που υπάρχουν έχει τη δυνατότητα να ασκεί τόσο μεγάλη επιρροή πάνω μου. Παρά τις προσπάθειες μου να το εμποδισω,  τρυπωνει συνεχώς στο μυαλό μου και με αποσπα από το στόχο μου.

Αντικριζω σχεδόν μπροστά μου το σπίτι μου.  Το στομάχι μου δενεται κόμπος μπροστά στη θέα του παλατιου των Ροδων.  Τι να σχεδιάζουν εκεί πέρα;

Μόλις σταματώ ο σταβλιτης περιμένει να ξεπεζεψω και παίρνει το άλογο στους σταβλους.  Οι φρουροι κατόπιν ενός δικού μου νευματος ανοίγουν τη θεορατη μαρμαρινη  πόρτα του οικοδομηματος. Στην είσοδο μια υπηρετρια με πλησιάζει και παίρνει το μανδυα μου.

" Καλώς ήρθατε Υψηλοτατε" λέει ναζιαρικα με ένα αστραφτερο χαμόγελο. Τα καστανοξανθα μαλλιά της και τα μελι της μάτια μου είναι γνωστά. Όπως φυσικά και το καλιγραμμο σώμα της.

" Το βράδυ τελειώνω κατά τις δέκα " συνεχίζει με έναν παιχνιδιαρικο τόνο να χρωματιζει την φωνή της.

"  Τότε καλό σου ύπνο " της απαντώ ψυχρά προτού απομακρυνθω.  Μα τι έχω πάθει;  Μια νόστιμη υπηρετριουλα μου ριχνεται κι εγώ την απορριπτω.

Γυρνώ προς το μέλος της.  Δείχνει δυσαρεστημένη με την απότομη συμπεριφορά μου.  Μόλις όμως αντιλαμβανεται πως την κοιτω,  φεύγει με τον μανδυα μου στο χέρι λικνιζοντας με χάρη τους γοφους της.  Και πάλι τίποτα!  Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που συνάντησα την Αλιανα...

" Νικ " με αιφνιδιασε μια χαρούμενη φωνή κι ένα μικροκαμωμενο σώμα που χωθηκε στην αγκαλιά μου.