Duty Over Heart (Βιβλίο #1)

Δεν Είστε Μόνοι

Αλιανα POV

Κοιταξα έξω από το παράθυρο της αμαξας. Όλα είναι τόσο ήρεμα και απλά, λες και περιμένουν να υποδεχθουν τον χειμώνα. Παρατηρώ τις μύτες των μαύρων μου παπουτσιών και ισιαζω βαριεστημενα το μαύρο μου φόρεμα. Ο Τομι δεν υπάρχει πια.

" Μην κλαις άλλο " σχεδόν με παρακαλεσε ο Ντέιβιντ και μου έπιασε το χέρι. " Πρέπει να κοιτάς ότι θετικό σου συνέβη για να το ξεπεράσεις αυτό. Για παράδειγμα, η Ιλαρια είναι ζωντανή και υγιής, και εσύ θεραπευτηκες πλήρως"

"Δε θα το ξεπεράσω " δήλωσα με ειλικρίνεια " Ήταν ο μοναδικός που δεν έκανε τίποτα, και αυτός πλήρωσε το τίμημα "

" Δεν μπορώ να μεγαλώνω άλλο την δυστυχία σου " είπε και γύρισα να τον κοιτάξω παραξενεμενη.

" Τι εννοείς; Εσύ δεν έκανες τίποτα "

" Κι όμως " πήρε μια βαθιά ανάσα και έβγαλε τη βέρα του από το δάχτυλο του " αυτός ο γάμος δεν ισχύει. Ούτε που αγγιξαμε ο ένας τον άλλο " Πήρα το βλέμμα μου από το δαχτυλίδι και τον αντικρισα καταματα.

" Και οι δύο είμαστε εγκλωβισμενοι σε αυτό το γάμο " συνέχισε " δεν σε αγαπάω σαν γυναίκα, αλλά σαν φίλη. Και σίγουρα δεν με αγαπάς κι εσύ. Έχω δει πως τον κοιτάς τόσες μέρες, δεν είμαι χαζός "

" Ντέιβιντ, εγώ δεν... " έχω γίνει κατακοκκινη από την ντροπή μου, τα είχε καταλάβει όλα

" Το ξέρω " με διακόπτει " δεν θα έκανες ποτέ κάτι μαζί του όσο είσαι παντρεμένη μαζί μου, έχω καταλάβει τι γυναίκα είσαι Αλιανα και εύχομαι μια μέρα να ερωτευτω κάποια που να έχει έστω και λίγο από το κουράγιο σου " χαμογελασα συγκινημενη με τα λόγια του και τον αγκαλιασα

" Οι γονείς μας είναι πλέον φίλοι, θα βοηθήσουν ο ένας τον άλλον και χωρίς αυτό το γάμο. Είσαι ελεύθερη, Αλιανα "

Με ένα χαμόγελο, βγάζω τη βέρα μου και την αφήνω στην παλάμη του, μαζί με την δική του.

" Δεν θέλω αντίρρηση, είναι το λιγότερο που μπορώ να σου δώσω για να σε ευχαριστήσω. Ήσουν υπέροχος σύζυγος, Ντειβ. Τώρα πια και οι δύο είμαστε ελεύθεροι " μουρμουρισα συγκινημενη και άφησα ένα φιλί στο μάγουλο του.

" Να δεις που όλα θα πάνε καλά, μέσα σε αυτήν την κακοτυχια " είπε χαμογελωντας. Ανασηκωσα λυπημένη τους ώμους, δίχως να ξέρω τι επιφυλάσσει το μέλλον στον καθένα μας και ακουμπησα το κεφάλι μου στον ώμο του.