AMBALAJ

▫3▫

#3. BÖLÜM

DIŞARI ATMAK

Büyük ve şişman ellerimi klavyede gezdirerek geçen sefer bulduğum bloğu google'da arayarak buldum ve sayfayı açtım. Bugün Cumartesi olmasına rağmen içimde tatil hevesine dair en ufak bir mutluluk kalmamıştı. Dünden beri aklımda olan Kuzey ve Hale ikilisi beynimi kemiriyordu ve evde oturup bunları düşünmek okulda Eray'ı dinlemekten daha kötüydü.

Tek eğlence kaynağım olan internet de eskisi kadar mutlu etmiyordu sanki.

Sayfada bölümler kısmından 12. Bölüm'ü bularak açtım.

' Bugün günlerden perşembe. Ölmek için mükemmel bir gün. Nefes almak hiç bu kadar anlamsız gelmemişti. Ölmekte hiç bu kadar güzel...

Felsefe yapmakta pek başarılı değilim galiba. Neyse. Bugün okulda yine kilolarımla dalga geçtiler. Oysaki bu hafta neredeyse altı kilo vermiştim. Ama kimse bunu farketmedi. Insanların umursamadığı şeylerden biri de bu sanırım. Başarılar. İnsanlar sadece kötü şeyleri görüyorlar. Sadece çirkin şeyler onlar için önemli oluyor. Kendilerini üstün görebileceklerini düşünerek dalga geçiyorlar. En çokta benimle.

Ağlamıyorum ama artık. Gülüp geçiyorum, bazen de duymuyormuş gibi yanlarından geçip gidiyorum. Umursamıyorum diyemeyeceğim. Çünkü umursuyorum.

Hergün eve geliyorum ve bilgisayarının karşısına geçip aklımdan geçen saçmalıkları yazıyorum. Sonra işiyorum. Biraz abur cubur yiyorum. Şu an cips ve ananas suyu içiyorum mesela.

Ve şimdi ne mi yapacağım? Tam olarak şunu; kusacağım.

Dediğim gibi bugün perşembe. Ve ölmek için mükemmel bir gün.'

Bunu yazan manyağın teki olmalıydı. Ama tuhaf bir şekilde hoşuma gidiyordu. Benim gibi birisinin olması, birileriyle aynı şeyleri yaşamak, aynı duyguları paylaşmak.. Hoşuma gidiyordu.

Okuduktan sonra yorumlara bakmadım bu sefer. Mutfağa inip cips ve ananas suyu aldım. Hızla yemeye başladım. Başarılı olduğum tek beceri yemek yeme olduğundan elimdekileri yemem beş dakikamı bile almamıştı. Tuvalete giderek klozet kapağını kaldırdım.

Yaptığım ne kadar doğruydu?

Hiç. Hiç doğru değildi ama seçenekler sınırlıydı ve nerdeyse hepsi diyet yollarından geçiyordu.

Yapmalı mıydım?

Lanet şişman bir pisliğim ben, tabiki yapmalıydım.

Kuzey ve Hale.

Zihnimi işgal eden son düşünce beraberinde görüntüler de getirdi ve sinirle elimi boğazıma doğru ittim.

En yakın arkadaşımın ve üç yıldır sapığı olduğum çocuğun birlikte olmaları sinirimi bozuyordu. Üstelik Hale onu elde etmek için herhangibir girişimde bile bulunmamıştı. Onu sevmiyordu bile. Eminim sadece çıkmak için çıkıyorlardı.

Midem aniden kasılıp içindekileri dışarı atmak isteyince öğürdüm. Ama birşey çıkmadı. Bunu ilk kez yapıyordum ve iyi hissettiriyordu. Zayıf olma fikri bile iyi hissettiriyordu. Ki eğer bu işe yararsa hayallerim gerçek olabilecekti.

Elimi bir kez daha boğazıma ittirdim. Bir kaç denemenin ardından kusmaya başladım.

------------

İşte şimdi yeni yeni başlıyor asıl kısımlar. Neyse ben gidipte yazayım. Gut bay ♥♥