AMBALAJ

▫24▫

Iyi okumalar.

#24. BÖLÜM

EKSİK

Aynadaki görüntüm bana gülümseyerek baktı. Üstümde yeşil bir elbise parıltılı bir kolye ve harika bir makyaj vardı. Göz etrafını çevreleyen siyah dumanlı far ve uzun simsiyah kirpikler, kırmızı bir ruj ve çıkık elmacık kemikleri. Omuzlarıma kadar gelen elbise askısı ve bitimine yakın köprücük kemiklerim. Bu görüntü tuhaf fakat hoş bir görüntüydü. Ama yanlızca bir kaç saniye sürdü.

Çünkü hemen sonrasında yatakta yatıyordum ve üstümde yeşil bir elbise yoktu. Onun yerine mürdüm saten bir gecelik ve belime dolanan parmaklar vardı. Ne olduğunu anlamayarak arkamdaki kişiye baktığımda bunun Kuzey olduğunu gördüm. Üstü çıplak olsa da alt tarafı ince beyaz bir örtüyle kapatılmıştı. Bana dişlerini gösterek gülen Kuzey daha önce hiç bu kadar mutlu olmamıştı şüphesiz. Gözlerindeki parıltı bana eski bir şeyler çağrıştırıyordu ama bu da pek uzun sürmedi. Çünkü bir anda Kuzey'le deli gibi öpüşmeye ve birbirimizi ellemeye başlamıştık.

Neler olduğu hakkında bir fikrim yoktu ama bildiğim bir şey vardı ki o da yaşanan hiçbirşeyi benim kontrol etmediğimdi. Sanki herşey zihnimden bağımsız, mantık çerçevesinden uzak ve bir o kadar saçma bir gidişata bürünmüştü.

Nefessiz kalan bedenim dudaklarımı geri çekmem için uyarıda bulunuyordu ama biz devam ediyorduk. Dudakları yanlızca beynimde yer edinen bir düşünce olmaktan çıkmış ve bir vücut bularak benden intikam alıyor gibiydi. Bunca zaman onu zihnimin kilitli kutularında sakladığım için bana kızgın gibi.

Sonunda ellerimi omuzlarına koyup Kuzey'i ittiğimde öptüğüm kişinin Kuzey olmadığını fark ettim. Bu Ares'ti. Gözleri şaşkınlığımdan zevk alırcasına ışıldıyordu. Bu saçmalıktan sıyrılmak adına Ares'i iterek yataktan çıktım ama kolumu tutan el beni durdurarak arkaya dönmemi sağladı. Bu sefer gördüğüm surat ne Kuzey'e ne de Ares'e aitti. Bu sefer Batuhan dağılmış sarı saçlar ve rengi açılmış mavi gözleriyle küçük bir çocuk gibi bana bakıyordu.

Kafam karman çorman olmuştu. Bu da neyin nesiydi?

Kolumu kurtarmak için çaba da bile bulunamadan Batuhan beni yatağa çekti ve at biner gibi üstüme çıktı. Herşey ağır çekimde ama hıphızlı gerçekleşiyordu. Batuhan'ın yüzüme bu kadar yaklaştığını farketmemiştim bile ama oluyordu. Bir şekilde olduğunu görebiliyordum.

"Henüz değil." diye mırıldandı Batuhan adeta fısıldayarak. "Beni öpmeden gidemezsin."

Aynı anda kendimi uçurum kenarında buldum. Uzakta parlayan güneş diğer herşey gibi bir anda yok oldu ve gece bütün soğukluğunu üzerime saldı. Çıplak ayaklarımın önündeki deniz bir adım uzağımdaydı. Sırtımdaki dokunuşla beraber kendimi soğuk su da buldum. Sarı saçlarım hemen yanımda süzülüyor, ben dibe batarken bana eşlik ediyorlardı. Oysaki benim saçlarım sarı değildi.

-

Uyandığımda saçlarım terden alnıma yapışmış,ciğerlerim nefes almak için çırpınıyordu. Korkunç bir rüya ve anlamsız olay örgüsü düşüncelerimin birbirine karışmasına yardım ediyor ve ben izlemekle yetiniyordum. Tüm bu saçmalıklarla uğraşmak istemiyordum. Rüyamda gördüğüm o kız bendim ama saçlarım neden sarıydı, ya da neden aynı anda üç kişiyle öpüşmüştüm bunları düşünmek istemiyordum. Belki bir anlamı vardı tüm bunların ama bana göre bilinçaltımın bana oynadığı sıradan bir oyundu sadece. Yoksa tüm bunları açıklamaya çalışmak çok fazla zamanımı alabilirdi.