Εκείνη την μέρα είχε ήλιο... Έναν υπέροχο καυτό ήλιο, μα εγώ φορούσα ζακέτα και την τύλιξα σφιχτά γύρω μου. Ο κόσμος πηγαινοερχόταν στις δουλειές του, άλλοι τεμπέλιαζαν στο πάρκο, άλλοι έτρεχαν αμίλητοι να προλάβουν τον χρόνο που έτρεχε...
Βρέθηκα στο κέντρο της περιοχής σχετικά γρήγορα και είχα τα μάτια μου ανοιχτά για το πρώτο υποψήφιο θύμα μου. Είχα καιρό να εξασκήσω το επάγγελμα και στην αρχή ήμουν ιδιαίτερα διστακτική μα γρήγορα τον ξεπέρασα την ανασφάλειά μου, καθώς έπρεπε να γυρίσω με λάφυρα στο μαγαζί του Λούκας.
Βρέθηκα έξω το μεγάλο εμπορικό κατάστημα του κέντρου και το πρώτο μου θύμα το βρήκα σχεδόν αμέσως. Ένα πενηντάρης με κουστούμι μέσα στην ζέστη, και ακριβό κινητό στο αυτί. Φόρεσα το χαμόγελό μου, έστρωσα τα ρούχα μου και όρμησα καταπάνω του! "Τζορτζ!" είπα με χαμόγελο μέχρι τα αυτιά "πόσο χαίρομαι που σε βλέπω!". Όπως το περίμενα τα μάτια του μεσήλικα καρφώθηκαν στα δικά μου την ώρα που εγώ άδειαζα περίτεχνα τις τσέπες του. "Μου φαίνεται πως κάνεις λάθος νεαρή μου" είπε γελαστά, κρατώντας ακόμα το τηλέφωνο στο αυτί του. Έχωσα με τρόπο τα κλοπιμαία στην τσέπη της ζακέτας μου, ζήτησα βιαστικά συγνώμη και απομακρύνθηκα αμέσως από κοντά του.
Η αυτοπεποίθησή μου ανέβηκε αυτόματα στα ύψη. Ένιωσα υπέροχα... σαν να ξαναβρήκα τον χαμένο μου εαυτό. Προχώρησα μέχρι τον κοντινότερο σταθμό και χώθηκα στις δημόσιες τουαλέτες. Μπήκα μέσα και αφού βρήκα μια ήσυχη γωνιά έβγαλα το πορτοφόλι από την τσέπη. Εικόνες από το πορτοφόλι του Νικ ήρθαν στο μυαλό μου μα κουνώντας το κεφάλι τις έδιωξα μακριά. Δεν είχα σκοπό να το ψάξω όλο, μόνο την θήκη των χρημάτων θα έψαχνα και μετά θα το άφηνα σε ένα εμφανές μέρος, ώστε όποιος το έβρισκε να το παρέδιδε στην αστυνομία και στην συνέχεια στον κάτοχό του. Το άνοιξα προσεκτικά και βρήκα περίπου εκατόν πενήντα δολάρια. Καθόλου κακή αρχή είπα ευχαριστημένη, και αποφάσισα να προχωρήσω για την εύρεση του επόμενου θύματός μου.
Άφησα το πορτοφόλι πάνω σε ένα παγκάκι και επέστρεψα στο ίδιο μέρος... Μεγάλο λάθος μου...
Άνοιξα και πάλι τα μάτια μου ψάχνοντας για τον επόμενο υποψήφιο. Η αδρεναλίνη μου ήταν στα ύψη, και ένιωθα υπέροχα, με συνέπεια να υπερεκτιμήσω τις δυνάμεις μου. Τα μάτια κόλλησαν σε έναν τριαντάρη που κουβαλούσε χαρτοφύλακα και περπατούσε σκυφτός. Από μακριά μπόρεσα και διέκρινα το πορτοφόλι στην τσέπη του πουκαμίσου του, και αμέσως σκέφτηκα ότι ο στόχος ήταν πανεύκολος. Άρχισα να τον πλησιάζω, μα εκείνη την στιγμή άκουσα πίσω μου φωνές, και είδα τον νεαρό άνδρα να σηκώνει το κεφάλι και να καρφώνει το βλέμμα του πάνω μου. Τι στο καλό... αναρωτήθηκα, μα δεν πρόλαβα να κάνω δύο βήματα και ένιωσα δυο γερά χέρια να με αρπάζουν και να με ρίχνουν σχεδόν στο πεζοδρόμιο.
