Mine 41
Kassi
The scene I am currently watching really makes me cry. I can really see the happiness in Mark's eyes. I will never ever leave them.
I have to admit that when I found out that I was pregnant, I searched on a way on how to abort a baby. As I read the results, I cannot understand why mothers can kill their babies.
I cried as I took my meds that night. I always eat healthy food during my entire pregnancy. Thanks to the Tuans.
Junior took a big part of my pregnancy. He always text me about how I feel and what I wanted to eat. I can still clearly remember when he sent a package for me. He sent a box containing clothes and other stuffs for the baby.
When they came to LA to take a rest for awhile, he is always in the hospital to visit and take care of me.
*flashback*
"Kamusta ka na?" Tanong ni Junior habang hinihilot ang noo ko. Kanina pa kasi sumasakit ito. At ng sabihin ko sa kanya ito through text, agad itong dumating na akala mo nanganak na ako.
"Ayos lang naman. Ikaw?" Kahit na ang totoo ay sobrang sakit na din ng tiyan ko. "Hindi ba sila nagtataka at alis ka ng alis?" Simula dumating ila dito sa LA para sa pahinga nila ay lagi na itong nasa tabi ko.
"Mahalaga naman ang pinupuntahan ko" sagot nito at niyakap ako.
*end of flashback*
Hindi ko man sinabi kay Mark ang pagbununtis ko, alam naman ng mga magulang niya at may ginagawa akong scrapbook para makita nya ang development ng baby namin. From pictures, mga reseta ng doctor, weight ko and everything. I named our baby after his real name Yi-En. So I came up with Yi-Eun as our baby's name.
I am really happy ng malaman kong lalaki ang anak namin. Magkakaroon na kasi ako ng another version ni Mark. Our baby's english name is Andrei na nanggaling naman sa pangalan ko.
"So finally pinakilala mo na din sa kanya" hindi na ako nagulat ng lapitan niya ako. Alam ko na na kakausapin niya ako.
"Ofcourse he deserves to know his son. I am very happy that they already met each other, Junior." I wiped ny tears and smiled. 'Tara lapitan na natin sila"
Bago pa man ako makalapit sa table nila ay niyakap na ako nito.
"Junior, maraming salamat sa lahat ng tulong mo. Sa mga pinapadala mong gamit para kay Andrei, pagdalaw sa ospital at pagbibigay ng mga gusto ko. Hindi mo alam kung gaano ako kasaya kasi nandyan ka lagi sa tabi ko at pinapagaan lahat ng mabibigat na bagay. Salamat." Ito na ang pagkakataon ko para pasalamatan siya sa mga nagawa niya para sakin at sa anak namin ni Mark.
"Kassandra, mahal kita." Bulong nito sa akin. Hindi na ako nagulat sa sinabi nito pero ang ikinagul t ko ay ang pagtatapat nito sa akin. Akala ko ay hindi nito iyon sasabihin sa akin. "Mahal kita kahit alam kong mali. Kahit alam kong hindi mo ako mamahalin. Wag kang mag-alala nandito pa rin ako para sayo. Magiging masaya ako para sa inyo ni hyung." Unti unti ako nitong binitawan at umalis.
Hindi ako tanga para hindi malaman na mahal ako ni Junior. Napakasama ko lang dahil alam kong mahal na niya ako, hindi pa rin ako umiwas. Bakit? Dahil may parte sa akin na ayaw kong mawala si Junior. Pinaramdam niya sakin lahat ng hindi pinaramdam sakin ni Mark kahit nung hindi pa siya sikat.
Ang sarap sa pakiramdam na inaalala niya ako at nandyan sya para sa akin. Nagising lang ako sa katotohanan na mali na pala ako ng si Junior na ang hinahanap ko at hindi si Mark. At may isang taong kumausap sakin at nakikiusap na layuan ko si Junior.
Si Halle.
