14

48 10 0
                                    

Het meisje gaat weg zodra we bij de zaal aankomen. De deur staat wijd open en laat een grote zaal zien. Zachte pianoklanken vullen de kamer. Er hangen grote kroonluchter aan het plafond. De menigte is een grote werveling van kleuren. Opeens besef ik me dat ik totaal anders gekleed ben. In zwart en wit. Ik knijp in mijn jurk om te verhullen dat mijn handen trillen. En dan betreed ik de kamer met geheven hoofd.
In eerste instantie verandert er helemaal niets. Iedereen blijft gezellig kletsen of dansen. En dan wordt alles langzaam stil. Alleen de pianoklanken en het gefluister zijn te horen. Ik kijk om me heen, op zoek naar bekende gezichten die me kunnen redden. Met hopelijk sierlijke passen loop ik naar mijn ouders toe. De een glimlacht naar me terwijl de ander doorklets met de mensen die naast haar staan. Dan werpt ze ook een blik op mij en haar ogen worden groter.
'Hallo.' zeg ik met zachte stem. Mijn vader pakt mijn hand vast en draait me een rondje. 'Je ziet er geweldig uit.' mompelt hij voor hij me doorvoert naar mijn moeder. 'Wat staan jullie daar allemaal? Er is niets voor niets muziek.' De hele zaal begint spontaan weer met dansen en kletsen. Ik kijk met open mond toe.
'Er valt nog heel veel te leren.' fluistert mijn moeder in mijn oor. Ik glimlach alsof ze zojuist iets heel leuks heeft gezegd. Ze stelt me voor aan de mensen met wie ze net kletsten. Een paar minuten later dans ik met de jongste man uit het groepje. Hij praat af en toe in een taal die ik niet ken en zijn accent maakt hem haast onverstaanbaar. Ik knik maar en lach wanneer dat nodig lijkt te zijn.
Opeens stopt de man met dansen en kijkt verontwaardigd naar iets achter me. Ik wrik me los uit zijn omhelzing om te kijken wie er staat. Mijn hart slaat een slag over. Roderick. Als ik nog wat verder achter hem kijk, zie ik ook Aelfric staan. Mijn wangen worden rood en ik kijk weer naar Roderick. 'Mag ik deze dans van u?' vraagt hij. Ik laat mijn hand in de zijne glijden en hij drukt er een kus op. 'Sorry dat ik haar van u steel.' roept hij nog over zijn schouder heen als het menuet opnieuw begint.


Prinses van sneeuw en duisternisWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu