Prinses van sneeuw en duisternis

34

'Je bent hier.' zegt Herfst met een mierzoete stem waar waarschijnlijk meer dan alleen siroop achter schuilt. 'Inderdaad, ik ben hier.' Dood staat achter zijn vrouw en kijkt naar het tafereel alsof het een of andere saaie soapserie op de televisie is. Hij gaapt zelfs ongegeneerd. 'Kunnen we niet gewoon onze dochter en haar twee huisdieren meenemen en dan vertrekken?' Zijn stem klinkt als van een klein kind dat bij zijn moeder zeurt om snoepjes. Winter werpt een vernietigende blik naar hem en hij krimpt ineen.
Dan draait ze zich weer om naar haar eerste man, degene die nog steeds van haar lijkt te houden, ondanks alles wat ze heeft gedaan. Ik denk dat hij haar zelfs nog terug zou nemen ook, al zou ze hem smeken weliswaar.
'Ondanks wat iedereen in deze kamer denkt, ben ik hier noch om ruzie te stoken, noch om het goed te maken.' Zelfs Dood lijkt zeer verbaasd te zijn met deze woorden. Winter haalt een bestempelde brief uit haar zak en laat het aan Herfst zien. Ik herken de zegel niet die erop staat. Roderick en Aelfric zien er ook niet uit alsof ze het wel begrijpen, maar de rest hapt naar adem. Zelfs Xavier. Zelfs Salomon die ook opeens weer is verschenen.
'Het is zeker niet gewoon een uitnodiging?' vraagt Salomon die nu op zijn kop aan de lamp hangt in de gang. Dood begint te grijnzen. 'Hem kennende? Ik denk helaas van niet. Van wat ik me herinner had hij nooit echt een aardige kant.' Zijn grijns breidt zich uit. 'Wat dat betreft had hij prima met Leven kunnen trouwen als je het mij vraagt.'
Winter kijkt haar man aan alsof het een vlieg is die ze wilt slaan. 'Het is inderdaad geen uitnodiging, of eigenlijk in een zekere zin wel.' Nu snapt niemand er nog wat van. 'Het is een uitnodiging van Duisternis om oorlogje te spelen.' Ik ben degene die de stilte doorbreekt die daarop volgt. 'Wie is Duisternis?' Alle ogen draaien zich naar mij en het is net alsof ik zou moeten weten wie het is. 'Duisternis is de enige die zich niet op heeft gesplitst. Heelal en Aarde kregen eigenlijk vier kinderen. Daarvan was de oudste Duisternis. Zoals zijn naam ons al vertelt, brengt hij meestal niet veel voorspoed met zich mee.'
Weer valt er een kleine stilte. 'Tijd, Lichaam en Element hebben zich opgesplitst en hebben er voor gezorgd dat wij hier allemaal staan. Uit Tijd kwamen bijvoorbeeld Winter en Herfst. Net zoals uit Element Dood en Leven kwamen. Maar Duisternis heeft zichzelf niet verdeeld en is dus nog levend. Veel te levend als je het mij vraagt.' eindigt Salomon zijn verhaal. Hij laat zich vallen van de lamp en landt keurig op twee voeten. 'En dat, lief nichtje, is die man die oorlog met ons wil gaan voeren.

~

Ook dit boek is weer geëindigd. Treur niet, er komt nog een deel drie, maar momenteel even niet. Het is voor mij de komende maand of twee heel druk en ik kan er niet nóg een verhaal bij hebben, anders zal ik namelijk heel erg gaan achterlopen op updates. Heel erg bedankt voor het lezen en hopelijk tot later.