22

40 8 1
                                    

'Ik stierf?' vraagt hij nu voor de derde keer. Inmiddels zijn we al op het bed gaan zitten. Ik knik, ook voor de derde keer. 'Maar ik leef.' Zijn stem klinkt vol ongeloof en zijn ogen vertellen me hetzelfde. Zijn grijze  ogen. 'Hoe?' vraagt hij, maar ik ben niet degene die zijn vraag beantwoord. 'Omdat ze de dochter van de dood is.' antwoordt Herfst die ineens in de deuropening staat.
Ik sta meteen op en ga tussen hem en Aelfric staan. Het seizoen grinnikt alleen maar. 'Je zi'et wat je kunt. Je zal noch bij hem, noch bij die Roderick van je kunnen passen. Je bent gewoonweg... teveel voor ze. Ze zullen je nooit begrijpen. Niet zoals ik dat doe.' Ik walg van zijn woorden. Walg van hem. Walg van alles wat met hem te maken heeft.
'Je hebt hem vermoord.' zeg ik, voor ik het weet. Herfst lacht zijn glimmende witte tanden bloot. Opeens lijkt hij een stuk jonger te zijn dan dertig. Misschien een jaar of twintig, maar niet veel ouder. Ik weet dat het niet door zijn lach komt. Weet dat het niet door gezichtsbedrog komt. Het heeft alleen maar met zijn seizoen te maken. Het weer in de herfst is onvoorspelbaar. Hij is onvoorspelbaar. De herfst zal eeuwig jong blijven. En Herfst zal eeuwig jong blijven.
'En jij bracht hem weer terug tot leven.' Er valt een kleine stilte in de kamer. Eentje waarin we allemaal iets anders doen. Ik blijf staan en kijk hem woedend aan. Herfst staart terug met een macaber lachje om zijn mond. Aelfric staart naar het dekbed en vraagt zich waarschijnlijk af waarom hij de hulp van dit seizoen heeft ingeschakeld.
'Vind je mijn nieuwe look leuk?' vraagt hij en hij draait een rondje om zich te demonstreren. Ik antwoord niet, maar mijn ogen zeggen genoeg. 'Laat ons alleen.' bromt de eeuwenoude jongeman tegen Aelfric. Die weigert, zoals altijd. Herfst knijpt zijn hand samen tot een vuist en Aelfric hapt naar adem. Ik smeek hem om te stoppen. Om Aelfric met rust te laten. En uiteindelijk doet hij dat ook.
Aelfric strompelt de kamer uit. 'En toen waren het seizoen en de prinses eindelijk alleen.' fluistert hij als hij de deur sluit.


Prinses van sneeuw en duisternisWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu