Young Minds

Chapter 2

Chapter 2

Sabrina Briones

Hindi ko maiwasang malito o kabahan sa mga ikinikilos ni Michael. Dahil sa totoo lang, kahit na alam kong inaasar asar niya ako noon pa man, palagi din niya akong ipinagtatanggol sa school sa tuwing may umaaway sa akin o nangbubully, iba na ang dating ngayon ng lahat ng kinikilos niya dahil sa nangyari five months ago. Mas lalong tumindi ang pagkagusto ko sa kanya at kinakabahan ako dahil do'n.

Kahit kinakabahan ay naglakad na ako papunta sa sala dala yung pagkain.

"Oh, Sabrina anak, hinihintay ka daw ni Michael sa garden at sabay kayong kakain." Ani Mommy.

Napabuntong hininga ako dahil balak ko sanang umakyat nalang sa kwarto ko at doon kumain. Hangga't maaari sana ay gusto ko siyang iwasan dahil baka hindi ko na mapigilan ang matinding pagkagusto ko sa kanya.

"Ah, okay po Mom." Napakamot ako sa ulo at labag sa loob akong pumunta sa garden.

Nakatingin siya sa akin habang papalapit ako sa kanya, pagakalapag ko ng pagkain at tubig sa lamesa ay umusod siya at tinapik ang wooden sofa, umupo ako doon.

"Kinakabahan ka ba?" Tanong niya saka sumubo siya ng pagkain.

Lumunok ako, "Huh? Bakit naman ako kakabahan?" Nauutal na tanong ko, pero ang totoo ay hindi ko mapigilan ang mabilis na pintig ng puso ko.

"I know you. Kilalang kilala na kita Sabrina." Nakangiting sabi niya saka mabilis na sinubuan niya ako ng pagkain gamit ang kutsarang ginamit niya.

Hindi na ako nakaimik pa, marahan kong nginuya ang pagkain at hirap kong nilunok iyon dahil pakiramdam ko ay malulusaw ako sa malambing na pagtitig sa akin ni Michael,

Ngumiti siya, damn it, alam na alam niya ba na mas lalo siyang gumagwapo kapag ngumingiti siya ng gano'n?

"Sabrina," Sandali siyang huminto sa pagsasalita para lunukin ang pagkaing nginunguya niya, uminom siya ng tubig saka lumingon sa akin upang hulihin ang mga mata ko.

"Would you like to grab some coffee tomorrow? Just us?" Napalunok ako dahil iba ang aura ni Michael ngayon, he is looking at me intently and he looks so serious.

Tumawa ako ng marahan saka kinuha ang spoon na hawak niya, "Kape? Ano ka ba? Madalas naman tayong nag-co-coffee after ng shoot or bago tayo ihatid nila Manong Jake." Iniwas ko ang mga mata ko sa kanya at pinili kong sumubo ng pagkain.

"Just us, Sabrina. Hindi mo ba narinig ang sinabi ni Rian? Wala daw tayong shoot bukas. Ibig sabihin pwede tayong lumabas. Tayong dalawa lang." Nanindig ang balahibo ko dahil nasa tono ng pananalita ni Michael na seryoso talaga siya sa pinaplano niya.

Nag iwas ako ng tingin sa kanya at mas nag focus sa pagkain. "Hey, look at me." Tinapik niya ang braso ko dahil kanina ko pa talaga hindi makayanang makipagtitigan sa kanya.

Marahan niyang kinuha ang plato at inilapag iyon sa lamesa, kinuha ko naman ang tubig at inubos ko iyon.

"We kissed. Do you remember?" Walang atubiling aniya na nagpakalabog ng sobra sa puso ko.

Napakurap ako, "How could I forget that?" Hindi ko alam kung saan ko kinuha ang mga salitang iyon, pero naging dahilan 'yon ng pag-ngiti niya ng marahan.

"You kissed me back, Sabrina." He chuckled, sa unang pagkakataon makalipas ang limang buwan, nakuha kong makipagtitigan sa kanya. Hindi ko alam pero para bang dinadala ako ng malambing na pagtitig ni Michael sa kung saan.

"So...so what?" Wala sa sariling tanong ko sa kanya, naramdaman kong mas lalo siyang umusod sa tabi ko dahilan para maglapit ang mga mukha namin. Isang kilos niya lang at magtatama ang labi naming dalawa.