MUTLULUK...GERÇEK MİDİR?

-BÖLÜM 2-

''Sarada...''

''Evet!Sakinleş!''

''Tamam...''

Kenta'nın üzerinden kalktım.Buruşmuş olan resmimi cebime sıkıştırdım.Derse girdim ama yine hiç iyi geçmemişti...Bu gün eve gidecektim..Gelelim neden bu kolejdeyim?Öylesine girdiğim sınavı kazanacak kadar akıllı çıkmama şaşırmıştım.Babam bu okula gitmem konusunda ısrarcıydı  çünkü iyi bir okul kazandığımı ve  değerlendirmem gerektiğini söyledi...Benim kararlarım onun için önemli değildi...Zaten işi yüzünden bize zaman bile ayıramaması beni yeterince sinirlendiriyordu...Ondan nefret etmemi  tetikleyen bir etkende Hima'nın  ateşi çıkmıştı.Havale geçiriyordu.Annem sakin kalmaya çalışıyordu.Babamı aradığında ise işi olduğu için gelemeyeceğini ve ''üzgün''olduğunu söylemişti..Panikle de olsa Himayı acile yetiştirmiştik...Annem o akşam yalnız başına Hima ile ilgilenmişti...Bu kadar düşüncesizdi...Bu da ondan nefret etmemi sağlıyordu.Ders bittikten sonra bahçeye çıktım.Beni güler yüzle karşılayan annem ve Himayı görünce tebessüm ettim...En azından onlar beni önemsiyordu.Onlara sarıldım...Hima'nın sesi ağlamaklı geliyordu...''Oni-chan seni özledim...''Gözlerim dolmuştu...Güzel kokusunu içine çektim...Ben de seni özledim...''Boruto...''

''Kaa-chan...''Annem bana sarıldı...Sıkıca sarılıyordu...''Hadi evimize gidelim...''

''Hai...''

Evimize varmıştık...Kentayı dövdüğüm için 2 gün uzaklaştırma almıştım...Yani fazladan iki gün evdeydim...Odama girdim...Sanki uzun zamandır girmiyormuşum gibi hissettim...Babam ile olan resmimize ...Resmi kapattım...Yatağıma uzandım...Kapım çalındı...Bu Himaydı.

''Oni-chan!Bana neler yapıyorsun anlat!''

''Nasıl yani?''

''Günlerin nasıl geçiyor?''

''Sıkıcı.''

''Sıkıcı?''

''Yani..İyi ...İ-İyi geçiyor dattebasa!''

Yalan söylemiştim ama birilerini dövdüğümü söyleyemezdim ya da gece bir bebek gibi sulugöz olduğumu...

''Mutlu ol oni-chan!Hima seni çok özlüyor!Ama seni destekleyecek!''

''Arigattou...''

~~O sırada Naruto~~

Bitirmem gereken fazla iş var...(Medya)Bunlar hiç bitmeyecek mi dattebeyo?!Ama bu gün Boruto gelecek...Yarın sıkışık olacağım ama eve erken gideceğim...Artık  bu günlük işleri Shikamaruya bırakabilirim...

Anahtarımla kapıyı açtım...Karşımda güzel eşimi görünce yorgunluğum uçup gitti.

''Okayri  canım.''

''Tadaima güzel himem~~''

Hinata'dan güzel bir öpücük aldım.''Boruto odada mı?''

''Evet..''

''Ona bakayım..''

''Hai~~''

~~O Sırada Boruto~~

Babam gelmiş olmalıydı...Umrumda bile değildi!Kapımın açılması ile irkildim.

''Boruto...Uyuyor muydun?''

''Hayır...''

''Gelebilir miyim?''

''...''

Babam yatağıma oturdu...Yorgun görünüyordu...''Bu gün kavga ettiğini duydum...''

''Evet...Onların suçuydu...''

''Ne yaptılar?''

''Önemli değil...''

''Boruto...Kavga etmeme-''

''Tou-chan!Beni önemsiyormuş gibi konuşmayı kes artık!Beni yalnız bırak!Hem senin işlerin yok muydu?!Neden geldin?!''

''Boruto!Senin için geldim.''

''Gelme!İstemiyorum!Anlıyor musun?!''

''Senin sorunun ne dattebeyo!''

''Sadece sorun bende mi dattebasa!''

''T-Tou-chan...O-Oni-chan...K-Kavga e-etmeyin....''

Bu Himaydı...Tartışmamızı duymuş olmalıydı...Onun karşısında böyle olmaması gerekiyordu...Ona baktım...Gözleri dolmuştu...Seslice ağlamaya başladı:

''Oni-chan!Tou-chan!Lüt~~hıçkırarak~~fen...Benim suçum mu?!Hima annemin leziz kekini size bırakmayıp kendi yediği için mi?!Yoksa...Gece altına kaçırdığı için mi?!Sayıkladığı ve k-kötü resim çizdiği için mi?!''

''Elbette hayır Himawari!Buna imkan yok sen bizim biricik prensesimizsin...Biz...Kendi aramızdaki bir şey hakkında konuşuyoruz...Tartışmıyoruz...Yani kavga e-etmiyoruz...Kendinde suç arama...''

''G-Gerçekten mi tou-chan?''

''Evet hima-himem...''

''Oni-chan tou-chan  doğru mu söylüyor?''

''E-Evet...''