MUTLULUK...GERÇEK MİDİR?

-BÖLÜM 54-

''Birazdan uyanır canım.Protez kol tam oturdu.''

Sakura-nee'nin sesi?Protez kol?Neler oluyor?Gözlerimi araladım.Hemen sağımda yatan babamı görmem ile..Sanki..Kalbim artık yerinde değildi.Beni terk etmişti.Doğrulmaya çalıştım.Annem yanıma geldi.Bana gülümsedi..Aslında..Bir yandan da ağlıyordu.Onun bu haline dayanamadım ve sağ elimi yanağına koydum.Sol kolum?Kolum yerindeydi?!Y-Yani..

''Protez kol tatlım.''Annemin güzel sesi beni kendime getirmişti.Protez koluma baktım.Hareket ettirmeye çalıştım.Canım yanmıştı..Henüz bu kola alışamamıştım.Bu düşünceler içindeyken..Annem bana sarıldı.

''B..Ben..Çok korktum oğlum!Seni buraya getirdiklerinde..Kolun..Karnın..Her yerin kan içindeydi!Sana..Bir şey olsaydı..Ben yaşayamazdım!''

''K-Kaa-chan..Üzgünüm..Ben..''

''Boruto..''

Annem benden ayrıldı ve alnımı öptü.

''Kaa-chan..Babam..O nasıl?!''

''Henüz uyanmadı tatlım.Doktor çok yorulduğunu ve açlıktan bi-''

Annem devam edememişti.Elleri ile ağzını tutuyordu.Ağlamasını bastırmaya çalışıyordu.Ellerini yüzünden çektim ve gülümsemeye çalıştım.Sesimin titrememesi için uğraştım.

''O iyi olacak..''Kapı çalınmıştı.Sakura-nee kapıyı açtı.İçeri giren kişi..Himawari..

Bir babama..Bir de bana bakıyordu.Yere çöktü...Ağlamamak için gayret gösterdiğini anlayabiliyordum.Ayağa kalktı.Babamın yanına yaklaştı ve elini tuttu.Annem eğildi ve Himawari^yi kucağına aldı.Ona sarıldı.

''Baban iyi olacak tatlım.''

Annem ziyaretçi sandalyesine oturmuştu..Babamın elini tutuyordu.Himawari yanıma uzanmıştı.Ona sarıldım.Ve artık uzamaya başlayan saçlarını okşadım.Bana döndü.Gözleri dolmuştu.

''Onii-chan..Tou-chan iyi olacak..Uyanacak değil mi?''

''Elbette..''Annem uyuya kalmıştı.Babamın elini sımsıkı tutuyordu.Başını karnına yaslamıştı.Yataktan kalktım.Üstünü açmış küçük kardeşimin üzerini örttüm.Bir sandalye de kendime çektim ve diğer tarafa da ben oturdum.Babamın elini tuttum.Yanağıma koydum.Elini öptüm.

''Uyan..Uyan artık kısso oyaji..''Yanaklarımdan süzülen yaşları fark etmemiştim.Bir fısıltı ile göz bebeklerim yerlerinden fırlayacak gibi oldu.Babama baktım..Gözleri hala kapalıydı.Parmaklarını oynatıyordu.Mırıldanıyordu..

''Ailem..''

''Baba!''

Bağırmam ile annem ve Himawari'yi uyandırmıştım.

''O-O-O-O parmağını oynattı!Anne sen de hissettin mi?!Fısıldadı!''

''G-Gerçekten mi?''

Doktoru çağırmıştık.Babamın ağzındaki gaz maskesini çıkardılar.Daha rahat nefes alabilmesi için takmışlardı.Babam..Göz kapaklarında bir titreşim oldu..Ve yavaş yavaş..Gözlerini açtı..O mavi gözleri..Bir kez daha görmek..Beni..Çok mutlu etmişti.Dayanamadım.Ve bağırdım.

''Tou-chan!''

Ona sarıldım.Annem hala şaşkındı..Himawari de öyle..Daha sıkı sarıldım..12 senelik hayatımda..Hiç ağlamadığım kadar ağladım..Babam saçlarımı okşadı.Bluzunu sırılsıklam etmiştim..Ağlamaktan..Başımı yavaşça kaldırdım..Bana gülümsüyordu..Elini alnıma götürdü ve göz yaşlarımı sildi.

''S...Size..Çok kötü..Şeyler yaşattım..Ben..''Protez kolumu görünce paniklemişti..Yataktan doğrulmaya çalıştı..

''K-Kolun..''

''Ah!İyiyim dattebasa!Turp gibi-''

''İ-İnanamıyorum..Ben..Benim yüzümden!Kızım..Oğlum..Tüm Konoha..Yerle bir oldu..Keşke bende öl-''

''Saçmalama!''Annemin ilk kez babama bağırdığını görmüştüm..

''A-Asıl benim suçum..Naruto-kun..Boruto ve Himawari'yi..Koruyamadım!Ben..Berbat bir anneyim!''

''H..Hayatım..''Babam çelimsiz kalmış elini annemin elinin üstüne koydu.Uzayan saçları gözlerini görmemizi engelliyordu..

''Ben..Ne yapacağımı bilemiyorum..''Babam..Başını yavaşça kaldırdı.Sarı uzun saçları arasındaki..Hüzünlü..Dolu dolu olan gözlerini gördüğümde..Yüreğim parçalanmıştı.Göz yaşlarımı tuttum.Derin bir nefes aldım.

''Tou-chan..Kaa-chan..Siz yalnız kalın biraz..Himawari ve ben hava alacağız biraz..''

''A-Ama c-canı-''Annemin sözlerini bitirmesine izin vermeden dışarı çıktık.Himawari protez koluma meraklı bakışlar atıyordu.Gülümsedim ve saçını okşadım.

''Biraz yürüyelim..''

''Hai..Onii-chan.''Akatsuki Merkezi ne kadar gelişmişti!Hastanesi bile vardı.Kafetaryaya indik.İnce ,tiz bir ses duymamla arkamı döndüm.

''B..Boruto!''Sarada...Yanında ,Bell ve Misaki vardı.Hemen yanıma oturdular.

''Boruto..Ziyaretçi kabul edilmiyordu..Gelemedik..Nasılsın?''Sarada'nın bu sorusuna cevap vermek için öksürdüm.Boğazım acıyordu hala.

''İyi..Olmaya çalışıyorum.''

''Boruto..''Bana endişeyle bakan Bell'e gülümsedim.

''İyiyim dostum.Siz nasılsınız?''Sinsice sırıttım..Çünkü Misaki,Bell'in koluna girmiş,asla bırakmayacak gibi gözüküyordu.

''B-Ben..''Bell'in yanakları kızarmıştı.Misaki yanağını,Bell'in yanağına sürttü.

''Biz de iyiyiz..Değil mi Bell-kun?''Bell'in kızarmasına mı..Misaki'nin bakışına mı yoksa sinirden mi bilemedim..Kahkaha atmaya başladım.''B-Boruto?''Sarada şaşkınca bana bakıyordu.

''Ü-Üzgünüm..Ama..Çok komiktiniz'ttebasa.''Onlara iyi olduğumu göstermeye çalışıyordum..Sanırım başarısız olmuştum..Herkes bana şaşkınca bakıyordu.Sebebin yanaklarımdan süzülen göz yaşları olduğunu anladım.

''B-Ben..Ahaha..Sadece..Sinirlerim bozuk..B...Ben..Gitsem iyi olacak..''Ayağa kalktım ve göz yaşlarımı sildim.Onların yanında..Daha fazla küçük düşmek istemiyordum.Balkona çıktım ve koltuklardan birine oturdum.Akatsuki gerçekten zengindi.Manzarayı seyrettim..Darmaduman olan Konoha..Etrafta ki insanlar cesetleri gömüyordu.Olsun..Yine de..Yaşayan insanlar vardı..Bu beni mutlu ediyordu.Bir cızırtı ile irkildim.Sarada yanıma bir sandalye çekmişti.

''Boruto..Üstüne gittim sanırım..''

''Hayır..Senin suçun değildi.Ben..Sadece bu olanları..Atlatamadım.''

Yanıma yaklaştı ve eğildi.Protez elimi ve kendi elimi tuttu..Gözlerimin içine bakıyordu.Ona her baktığım da..Kalbim bitap düşüyordu.

''O zaman..Birlikte atlatacağız..''

Ellerinden tutup ayağa kaldırdım onu..Sarıldım..Ve..Söylemekten hep çekindiğim şeyi söyledim sonunda;

''Sarada..Seni seviyorum..''