MUTLULUK...GERÇEK MİDİR?

-BÖLÜM 26-

''Konoha Akıl Hastanesi?''

Benim..Burada ne işim var?!Hatırlamıyorum...Neden?!Omzuma dokunan el ile kendime geldim..''Bell..''

''Buraya düşeceğini...Düşünmemiştim..''

''B-Be-''

Titremeye başladım..''B-Ben..Ç-Çok ü-üşüyorum...''

Bell elini uzattı..Elini tutacak kadar cesaretli değildim..Elimi tuttu ve beni kaldırdı...''B-Ben..Neden buradayım?!''

''Bunu..Ben de bilmiyorum...''

Hasta bakıcılar kollarımdan tuttular..''B-B-Bırakın b-beni!''

''Olmaz!''

''Bırakın!''

Başım...Çatlayacaktı...Hayır!Şimdi gelme!Zihnimden git!Lanet olası!

''Beni zaptedebilir misiniz?''Uykum gelmeye başladı..Bu sözleri söyleyen ben değildim...Lanet olası ikinci kişilik...

-Yazar-

İkinci kişilik çoktan gelmişti bile...''Bırakın beni lanet olası!''

Boruto(ikinci kişilik)Hasta bakıcının karnına sert bir yumruk attı.Diğer hasta bakıcısı ise cebinen çıkardığı şırıngayı Boruto'nun boynuna sapladı.

''Bu ...Lanet...Görüşüm...''

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Burası çok soğuk...Ben..Çıplağım?Taş bir zemin...Çok üşüyorum...Karşımda bana bakan bir adam...Gözlüklerini düzeltiyor ve bana bakıyor...Elimi kaldırmaya çalışıyorum...Ellerimi kıpırdatamıyorum...Canım acıyor...Gözlerimi acıtan ışık...''Ben..''

''Konuşma...Şok tedavisindeyiz.''

''Şok te-''

Vücuduma verilen yüksek elektrik...Canım çok yanıyor...

''AAAAAHHHHH!!YAPMA!LÜTFEN!''

''Sessiz ol!''

Kulağım çınlıyordu...Gözlerimi aralamaya çalıştım...Hala acıyordu...Kollarım...Kollarımı yatağa bağlamışlardı...''Çıkarın beni!''

''Bir gece boyunca böyle kalacaksın.Seni kamera ile izleyeceğiz.İkinci kişiliğinin ortaya ne zaman çıkacağı belli olmaz.''

''A-Ama...''En azından çıplak değildim.Üzerimde ince olan hastane elbisesi vardı..Loş bir ışık açıldı.Ve doktorlar dışarı çıktı..Bu gece hiç geçmeyecekti...Ama ben...Ne yaptım?Neden yanımda babam,annem ve Himawari yok?Baba..Beni buradan kurtar..Burası...Çok kötü...Canımı yakıyorlar..Üşüyorum...

''Uyan!''

Sabah olmuştu...Sonunda...Bir şey olmamıştı...Buradan çıkabilirim!

''Buradan çıkabilirim değil mi?''

''Buraya gelen birisi..Kolayca çıkamaz.''

''A-Ama!''

''Ne olduğunu hatırlamıyor musun?''

''H-Hayır!''

''Hatırlamaman yararına olur.''

''?''

Bu cevap yeterli olmamıştı...Beni bir odaya götürdüler.Odanın içinde bir yatak vardı.Sadece yatak...Duvarları beyazdı...Beyaz...''Burada kalacaksın!''