MUTLULUK...GERÇEK MİDİR?

-BÖLÜM 48-

''Yola çıkabiliriz sanırım.Hima-chan daha iyi gözüküyor.''Tereddütle söylemiştim aslında.Sasuke-kun kınındaki kılıcını sıktı.Hazır görünüyordu.''Gidelim o zaman.''

''Tamam,Sasuke-kun.''Bir cızırtı sesi duyduk.Sasuke-kun'un telsiziydi bu.

''Sasuke!Naruto'nun oğlu bizimle.Neden kaçmasına izin verdiniz?''Bu ses İtachi-san'a aitti..Boruto..Nasıl kaçabilmişti?Ah!Yaramaz çocuk..Onu gördüğümde..Shannaro'yu yüzüne yapıştıracağım!Aptal..Bu çok tehlikeliydi!!

''Onii-san,bizim haberimiz yoktu.Durumu nasıl?''

''Onu baygın bir halde bulmuştuk.Belli ki daha önce yaralanmıştı.İlk yardım yaptım.Şu an durumun iyi.''

''Anlaşıldı.Biz sığınağa gideceğiz.Himawari'yi güvenli bir yere götürmeliyiz.''

Sarada ve Hinata'nın durumu nasıldı?Bunu sığınağa gidince öğrenecektik.Pelerinlerimizi taktık.Sasuke-kun,Hima-chan'ı sırtına aldı.Gidebilirdik.Hastaneden çıkmıştık.Etrafta yürümek gerçekten zordu.Her şey bir moloz yığınına dönmüştü..Ölü bedenleri görmek canımı daha da yakıyordu.

-BORUTO-

İtachi-san durumumu bildirmişti.Pencereden bakmak oldukça sıkıcıydı.Buradan gitmek istiyordum.Artık onu kurtarmak istiyorum..Tou-chan..Gözüm yerde can çekişen askere kaydı.Evet!Ona sorabilirdik.Madara'nın sığınağını öğrenebilirdik.''İtachi-san!Şu askere bak!Ona sorabiliriz."Arabadan indik.İtachi-san Ada'mın ensesinden tuttu ve kaldırdı.Adam zar zor soluk alabiliyordu,
"Madara sığınağını taşımış.Bu yüzden onu bulamadık!Nerede olduğunu söyle!"
"Asla söylemem..Ona ihanet etmem."Pislik..Madem söylemiyorsun söyletmediniz bilirim.İtachi-san'a işaret yaptım.Onu yere bıraktı.Eğildim ve yere oturdum.Cebimdeki şok yabancımı kafasına doğrulttum.
"Söyle..Yoksa seni öldürürüm."
"Ahah..Benimle birlikte sizde öleceksiniz!"Kolumu sıktı.Ceketini çıkardı..İnanamıyorum..Bir canlı bomba..6
"Ben zaten öleceğim.Benimle birlikte cehenneme gelin pislikler!"
"Bu olmayacak!"Kolumu sıkıyordu,kolumu çekemiyordum.Gözlerimi kapattım.Ve kulakları sağır edecek o sesi duydum.Gözlerimi yavaşça açtım.Canlı bomba'nın kafası parçalanmıştı.İtachi-san katanasıyla..Kafasını kesmişti.Oluk oluk akan kan üzerime gelince midem bulanmıştı,Safram ağırıma kadar gelmişti.Kulaklarım çınlıyordu.Bayılacak gibi hissetmiştim.Ama ayağa kalktım.Bell beni tuttu.Farkında olmasamda..Çok korkmuştum..Killer olsaydı işini çoktan bitirirdi.Ben..O kadar güçlü değildim.Titriyordum.Bell elini omzuma koydu.
"Geçti artık.."
Ben..Birçok kişiyi öldürmüştüm.4 kişiyi..Ama..Birisini..Bu halde gördüğümde..Nedne hala korkuyordum?Eğer bu kadar korkak olursam Madara ile nasıl yüzleşirdim.Zihnimde duyduğum tiz ve sakin bir ses bana seslendi,
"Korkunu birlikte yeneceğiz..Değil mi Killer-kun?"
"Killer-kun mu?Saçmalamayı kes Athena!"
Zihnimdeki seslere kulak vermedim.Ellerime baktım.Bu eller Madara'yı öldürürken  titremeyecek!Arabaya bindim.İtachi-san da öfkeli görünüyordu.Devam ettik.Sonunda yolculuk birmişti.Gerçekten..Burası çok büyük!İçeriye girdik.Duvarlar yalıtımlıydı ve simsiyahtı.Karanlık..İçimdeki öldürme  isteği artıyordu.İtachi-san elini koydu.Bu..Bir okuyucu?Elini koyduğunda kapı açılmıştı.Boynuma doğru tutulan bir tırpan beklemediğim için korktum ve yere düştüm,Tırpanlı Adam  ise sırıtıyordu.
"Ahaha..Jashin-Sama  aşkına çok mu korktun? "
"J-Jashin-sama mı?Ben..Bunun bir önemi yok!Bana yardım edecek misiniz ?!''
Arkasından gelen mavi saçlı kadın ,Tırpanlı Ada'mı kenara çekti.Yanıma yaklaştı ve elimi tuttu.Gülümsedi,
"Biz bunun için varız.."
"K-Konan-senpai gülümsedi!!"Turuncu maske takan bir Ada'm bunu söylemişti .Koltuklardan birine oturdum.Sarı saçlı adam bana şüpheci bakışlar atıyordu,Bundan rahatsız  oluyorumdum.Bakışlarımı duvarda asılı olan tablo çekti..Bu..Babamın resmi?Yanında adını bilmediğim ama tanıdık gelen birisi vardı.Turuncu saçları vardı.Mor gözleri oldukça ilginç ve büyüleyiciydi.İkisi de gülümsüyordu.Kapının açılması ile resimde bakmayı bıraktım ve ayağa kalktım.Gelen kişi...