MUTLULUK...GERÇEK MİDİR?

-BÖLÜM 43-

''Bu sefer olmaz Boruto..''

''A-Ama neden!?''

''Sadece..Yük olursun.''Sarada'ya baktım..Yüzünde..Herhangi bir ifade yoktu..Ne düşündüğünü anlayamıyordum..Yumruğumu sıktım...''..Ben..Elim,kolum bağlı durmak istemiyorum.''

''Bazen..Bize ihtiyaç duymazlar..''Sarada bakışlarını Sasuke-ojisan'a çevirdi..

''Daha fazla oyalanmayalım.Hadi Sasuke-kun!''

''Tamam.''

Sakura-nee ve Sasuke-ojisan kapıyı kapattılar..Sadece..Üçümüz kalmıştık..Annem..Ben ve Sarada..

Annem çok üzgün görünüyordu..Nasıl tasvir etsem bilemiyordum..Güzel gözlerindeki hüzüntü belli oluyordu..Ama..Ona ne diyebilirdim?Benim de ondan farkım yoktu.Koltuklardan birine oturdum.Gözlerimi yumdum..

''Bo-chan..Üzgünsün değil mi?Çıkmama izin vermedin.Bayıldın.''

''Lover...''

''Onlara göstereceğim!''Killer'in sesi zihnimde yankılanıyordu..

''Ama Killer..Çıkmamıza izin vermiyorlar.''dedim üzgünce..

''O zaman bizde kaçarız!''

''Kaçmak?Ama nasıl?Burayı deşifre etmemiz gerekiyor.''

''Bir bahane bulmalıyız.''

İlk kez Killer'e hak veriyordum.Buradan çıkmam gerekiyordu.

''Evet.Ne olacak şimdi?''Sarada'nın sesi ile gözlerimi açtım.Ağlamaktan buğulanan gözlüklerini masaya koymuştu.Elleri ile başını tutuyordu.Annem ise başka bir odaya gitmişti.Koltuktan kalktım.Ve yanına gittim.Rengi solmuştu..Gözleri şişmişti..Titriyordu..Bu canımı acıtıyordu.Onun üzülmesi..Yere çömeldim.Başını tuttuğu elini tuttum.Kapatmakta ısrarlı olduğu gözlerini açtı.Simsiyah..O büyüleyici gözlerden hüzün,nefret akıyordu..Ona daha da yaklaştım..

''Boruto...Ne yapacağız?Annem ve babam..Onlara bir şey olursa?!Hima-chan...7.'ye olanlar..Bu savaş..''

Ayağa kalktım.Elimi kafasına koydum.Daha sonra da ona sarıldım...O..O bana daha sıkı sarılıyordu...Kafasını omzuma yasladı..''Boruto...Ben..Ailem için..Ne yapabilirim?Yararsızım..''

''Sarada...Ben..''

Zihnimde yankılanan ince ses düşünmemi engelliyordu.

''B-B-B-B-B-BO-CHAN!KALBİM..KALBİM DURACAK!İZİN VER DE ÇIKAYIM!NEE-''

''KAPA ÇENENİ!''

Yüksek sesle konuşmuş olmalıyım ki Sarada bana anlamsızca bakmıştı.

''Sarada..Lover yine çıkmak istiyor..Lanet olsun..Benim Killer'e ihtiyacım var!''

''...''

Ayağa kalktım.Yanaklarım ıslanmıştı.Sarada ile konuşurken bunu fark etmemiştim.Tuvalete girdim ve yüzümü yıkadım.Aynaya baktım.Ve bana bakan koyu çift gözlerle karşılaşmayı beklemiyordum.

''Killer?''

Yansımam elini uzattı..Ben de kendi elimi uzattım..Ellerimiz birbirine deydi..Ya da ben şu an hayal görüyordum.Yutkundum..Vücudum da dayanılmaz bir ağırı vardı.Bunun bir önemi yoktu...Ben..Paramparça olsam bile..Buradan çıkacak ve intikamımı alacaktım..Yansımam yani Killer konuşmaya başladı;

''Eline silahını al.Beni çağırmak istiyorsan eğer..Kendine acı çektir.''

''Neden?''Bu sorusu beni şaşırtmıştı.Neden böyle bir şey yapmam gerekiyordu?

''Ben..Senin..Nefret,acımasızlık,kıskançlık,hüzün,kana susamışlığını oluşturan kişiliğim..Sen mutlu olduğun zaman ortaya çıkamam  değil mi?''

Kötü özellikler demek...Evet..Şu an canım yanıyordu aslında..Yeteri kadar değildi demek..Killer'in ortaya çıkması için...Kızılı görmesi gerekiyordu..Kanı..Kolumdaki sargıyı açtım ve kolumu sıktım...Kan birikmişti..

''Yeterli mi?''

''Biraz daha.''Ses tonu hoşuma gitmemişti.k Gözüm kenarda duran jilete  takıldı.

''Demek yeterli değil.''

Elime aldığım jileti koluma doğrulttum ve sapladım..Evet ne olursa olsun İNTİKAM İÇİN canımın yanmasına razıydım.Yara olan yer daha da açılmıştı.Kan bir su gibi akışkan ve hızlıydı.

''Oldu mu?''

''....''

-Yazar-

Sarışın çocuk koluna baktı.Kan eline kadar süzülmüştü.Sarışın çocuk elindeki kanı yaladı ve sırıttı;

''Sonunda...''