MUTLULUK...GERÇEK MİDİR?

-BÖLÜM 47-

Koşmaya devam ediyordum.Peki Madara neredeydi?Yerini bilmiyordum.Karşılaştığım bir askere yolu soracaktım..Tabi ki zorla..Silahımı daha da sıktım.

-BELL-

Akatsuki mi?Daha önce hiç duymamıştım.Nasıl bir belaya bulaşmıştık biz?Buğulanmış olan camı sildim.O şiddetli hortumdan kurtulmak için bir yerde mola vermiştik.Bu baya zorlu olmuştu ama şimdi güvendeydik..Sanırım.Camdan baktığımda gördüğüm  şey ;cesetler ve paramparça olan eşyalar,ağaçlar ve evlerdi.Fakat birisi..Yerde yatıyordu sarı saçlıydı.Bu..O olabilir mi?!

''İ-İtachi-san arabayı durdurun lütfen!''

''Neden?''

''Lütfen sadece durdurun!''

''Tamam.''

Hemen kapıyı açtım ve dışarı çıktım.Yerde yatan kişi..Lütfen..O olmasın..Ölmesini istemiyorum..

Yüz üstü yatan sarışın çocuğu kendime doğru çevirdim.Lanet olsun..Doğru tahmin etmiştim.Bu oydu..Ama ölmemiş olabilirdi.Karnından süzülen kan bana şüpheci gelse de..Nabzını kontrol ettim.Evet atıyordu!Yaşıyordu!Sadece bayılmıştı..Onu sarstım.

''B-Boruto kendine gel!''İtachi-san omzuma dokundu.Sakinliğini koruyan ses tonuyla;

''Yaralanmış.Arabamda ilk yardım çantası olmalıydı.''

İtachi-san onu arabaya yerleştirdi.Karnı ve kolu kanıyordu.İtachi-san yarayı güzelce temizledikten sonra bandajladı.Onu bu şekilde görmek canımı yakmıştı..Uzun zamandır konuşamamıştık..Gözlerimin dolduğunu hissettim.Misaki elini yanağıma koydu.

''Bell-kun,Onu tanıyor musun?''

''Evet..O arkadaşımdı..Edindiğim ilk ve tek arkadaşım..''

''Bell-kun..Lütfen üzülme..İyileşeceğinden eminim!''

''Umarım.''

Boruto'nun elini oynattığını gördüğüm an da derin bir ''oh'' çektim.''Bu çocuk beni meraktan öldürecek..''

Konuşmakta zorlanıyordu.İki kelime çıktı dudaklarının arasından;

''Madara'yı öldüreceğim..''

''Madara?''

İtachi-san şaşırmıştı.Elini Boruto'nun alnına koydu,

''İyi misin?''Dedi şaşkınlıkla.

''Ben..Neredeyim?''

''Boruto!Ben ..Benim Bell!Hatırladın mı?''

''Bell..Bell!''Şükürler olsun bu Boruto'nun kendisiydi..

''Ne oldu bana Bell?En son ..Sığınaktaydım.Evet..Killer ve ben..Bir olacaktık.''

''Neden böyle bir şey..''Cümlemi tamamlayamadım.Boruto'nun hıçkırıkları engel olmuştu.İki elini başının götürdü ve saçlarını çekiştirdi.

''Bıktım artık!Neden..Neden hiçbir şey yapamadım?!Benim burada olmamam gerekirdi.Şu an Madara'yı öldürmüş olma-''

''Yapamazsın.''İtachi-san bize döndü.Yüzünde ki ifade her şeyi anlatan bir rehberdi adeta.Sakin kalmayı başarması bize destek oluyordu.Cümlesine devam etti;

''Madara çok güçlü.Arkasında ki orduyla başa çıkmak oldukça güç.Ama pes etmeyeceğiz,Boruto..Akatsuki ile bunu başaracağız.''Bir cızırtı sesi ile hepimiz irkilmiştik.İtachi-san sevinmiş gibiydi.''Sonunda bağlantı kurulabildi demek.''Neji!İyi misin?''

''Neji...Neji mi?!''

''Boruto?''Boruto'nun bu tepkisi tuhaftı.Neden bu kadar şaşırmıştı ki?