Abandoned Husband

23.

Ysabel's POV...

I can't beleive that something had happened in both us. It was a shocking moment. But there he was, standing in front of my door and gazing me so deeply that I can't bear to stay with.

Shit! Ysabel, mukha kang bakla kung nag-eenglish!

Napakunot noo lang ako sabay silip sa kanya sa sala.

Ano nga ba talagang ginagawa niya rito?

Ipinilig ko na lamang ang ulo ko at ipinagpatuloy ang paghahanda ko ng merienda. Pati ako'y nagutom rin ano!

"Pucha!" Napabulalas na lamang ako nang maramdaman kong may yumakap sa akin mula sa likuran.

Agad akong humarap sa kanya pero napapikit ako nang salubungin niya ako ng halik. He's so errisistible, aaminin ko yan!

Nakapikit pa rin ako nang maramdaman kong wala nang gumagalaw sa mga labi ko.

"You've changed a lot Ysabel..." nakakunot noo niyang anas sa akin habang tinititigan niya akong mabuti. Iiwas sana ako nang hawakan niya ako sa likuran and the other one slowly tracing up my cheeks down to my lips using his fingers. "Why did'nt you comeback nor contact me huh?" Di' ko alam kung isang tanong 'yun o panunumbat.

Huminga ako nang malalim at pilit na mapahiwalay sa kanya. In the end naman ay hinayaan niya ako kaya hinarap ko uli ang naantala kong pagpeprepare.

"People changed, you know..."

"For what?" napakagat labi ako nang yakapin na naman niya ako. "You left me with hanging questions... ok naman tayo di' ba, yung' nangyari sa atin... wala lang ba yun' sa'yo?" paanas niyang tanong habang sinasamyo niya ang tenga ko. "And what's this tattoo all about?" napapikit ako nang mapansin niya ang tattoo sa leeg ko.

Bumuntong hininga ako at seryuso siyang hinarap.

"Sagutin mo nga ako, bakit nandito ka?" titig ko sa kanya. "Don't tell me, just because of that fucking virginity why you are here! Shit Alejandro it's not a big deal for me ok... n-nagsayang ka pa ng o-oras para pumunta rito." bumaba ang boses ko nang bitiwan niya ako't pakunot akong titigan.

"Ysabel... what are you talking about?" kitang-kita ko ang pagkalito sa kanyang mukha. "What's happening to you, ayaw mo bang makita ako?"

Napailing lang ako at napakagat ng labi. Unti-unti kasing bumabalik sa isipan ko ang lahat. Mga alaalang pinilit ko nang kinalimutan. Pero nang makita ko siya, parang naramdaman ko ulit ang mga paghihirap ko noon.

"H-hindi mo alam... w-wala kang al----".

Tok! Tok tok!

Sabay pa kaming napatingin sa may pinto.

"Jean! Jean... good morning, ready ka na ba?" bigla akong nataranta nang marinig ko ang boses ni Vic.

Napatakbo tuloy ako. Di' ko alam bakit ganito ang pakiramdam ko, sana naman makisakay sa akin ang lalaking to'!

Agad kong binuksan and pinto at---

"Owww, holy shit Jean!" agad siyang napatingin sa suot ko!

Too late na nang marealize ko kung anong itsura ko pala ngayon. Isasara ko na sana ang pinto nang humarang sa harapan ko si Alejandro at para pagtakpan yata and ayos ko or tignan kung sinong dumating.