1.

7.4K 117 1
                                    

 


"Happy birthday my big boy..." sabay yakap ko sa anak kong nagtatlong taon na. "Baba, salam..." at niyakap ko rin ang nakangiti kong ama.

Nasa NAIA kami ngayon, sinundo ko sila galing ng Amman, Jordan para bumisita dito sa Pilipinas. Ipinaalaga ko muna sa ama ko si Kenneth dahil naging dahilan nang matinding away namin ng mga Quijano.

Pilit nilang kinukuha sa akin ang bata kaya bigla ko siyang inihatid sa Jordan.

"How are you my son?" nakangiti ang matandang niyakap ako at hinalikan sa noo. "You're looking great..." tingin niya sa akin habang nakahawak sa magkabila kong braso.

 "Come ahhh..." sabi ko at binuhat si Kenneth. "Uwi na tayo ng bahay..." nauna na akong maglakad habang si baba naman ay bitbit niya ang dala nilang bag.

 "Are the businesses going stronger Alejandro?" tanong ng ama ko nang makasabay siya sa paglalakad. "I'm planning to build a resort in Thagaythay..." sabi nito at iniwan ang bag sa tabi ng kotse ko at  kinuha sa akin ang bata.

"Why baba, are you staying here for good?" lingon ko sa kanya habang nilalagay sa backseat ang dala nila. "Tagaytay's far from here... I can't supervise it alone."

"No Alejandro I can't... the weather here's not suitable for me." sagot nito na nakaupo na sa front seat at kinakandong ang anak ko. "But you can do it alone... may tiwalah akoh sa iyoh."

 "When will that be Baba, not this month ok... I'm building the third branch of Mediterranian Spicy near the area of Mall Of Asia... thanks God the restaurant's doing great." ngiti ko sa kanya at umalis na kami sa airport.

Nasa Quirino Avenue ang condo ko kaya it takes an hour to get there. Depende kung hindi traffic, malapit lang kasi.

 "Oh by the way... did you think about my request?" lingon ng matanda sa akin.

Napabuntong-hininga ako sa sinabi niya. Hindi ganoon' kadali ang magpalit ng relihiyon, nang pinaniniwalaan, nang sasambahin.

Hindi ako lumingon nang sagutin siya.

 "Baba... please don't open that thing, you know it's hard for me... I grew up like this and that's hard..." hindi ko malaman ang sasabihin ko. Talaga namang wala akong balak o pag-isipan ang pinipilit niya sa akin. "Anyway, I stopped eating pork right now..."

"Well, I just did my obligations as a father to you... whatever the true religion Alejandro I done my part..." ngiti niya sa akin at hinalikan sa ulo ang bata. "Where we'll eat right now, I did'nt like the food in the plane."

 "We'll just drop by in the restaurant and I'll get your favorite foods..." ngiti ko sa kanya.




           Dumaan muna kami sa Malate kung saan 'andun ang isang branch namin.  Ako na lang ang bumaba at dumeritso sa kusina. Seryuso ang mukha kong pumasok at tiningnan ang paligid. Ganito ako sa ibang tao, kinalimutan ko na ang pagiging masiglahin at mapagkumbaba. It's better to be like this, ang kinatatakutan ka at hindi kinakaawaan.

Patakbong lumapit sa akin si Matteo, ang nilagay kong manager dito.

 "Sir Alejandro... good afternoon ho, hindi kayo tumawag..." nakangiting bungad niya.

Abandoned HusbandTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon