Καθόμασται με τον Τζον στο καναπέ και μιλάμε μέχρι η μαμά μου να ελέγξει όλα τα πράγματα.
Το κουδούνι χτυπάει. Πάω και ανοίγω την πόρτα. Μπαίνει μέσα ο μπαμπάς, κοιτάει τις βαλίτσες.
«Τι είναι όλα αυτά;» Ρωτάει απορρημενος.
«Μετακομιζουμε.»
«Που; » Ρωτάει ενώ ακόμα είναι με τα κλειδιά στην πόρτα.
«Στην Νεα Υόρκη.» Του απαντώ.
«Καρδουλα μου αν σε πλήγωσα συγγνώμη δεν το ήθελα!» Λέει.
Καταβάθος τον αγαπάω αλλά ξέρω πως το κάνει μόνο και μόνο για εκδίκηση στην μαμά μου. Θέλει να κρατήσουμε τις σχέσεις μας, πράγματα που δεν θα μπορέσει φυσικά να γίνει μετά από όλα αυτά που πέρασα μαζί του.
«Σαγαπω πολύ! Να προσέχεις» Μου λέει και με παίρνει αγκαλιά.
«Και εγώ μπαμπά» Ανταποδίδω.
«Παμε παιδιά, πάρτε από λίγες τσάντες και πάμε προς το αμάξι! Γεια σου Σπύρο. » Λέει η Μαμά μου.
(Ο Σπυρος είναι ο μπαμπάς μου)
«Γεια σου Μαίρη.» Την χαιρετάει και ο μπαμπάς μου.
Παίρνουμε όλοι από δύο βαλίτσες και βγαίνουμε έξω, τις βάζουμε στο αμάξι και ξαναμπαινουμε παίρνουμε κιαλλες. Όταν πλέον όλα είναι στο αυτοκίνητο, Είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε.Ουφφ κουράστηκα. Πολλές βαλίτσες...
Λίγα λεπτά πριν φύγω με πιάνει πάλι αυτό το παράπονο..
Δεν θέλω να φύγω. Μα γιατί;
«Θα μου λείψεις γλυκούλα μου!» Μου λέει ο Τζον.
«Εσυ θα μου λείψεις περισσότερο.»
λέω και πεφτω στην αγκαλιά του. Δάκρυα κυλούν από τα μάτια μου.
«Να με παίρνεις και κανένα τηλέφωνο ε..»
«Φυσικα και θα το κάνω. Σαγαπω να προσέχεις.»
Μου λέει και με φιλάει απαλά στο μάγουλο. Με σφιγγει λίγο στην αγκαλιά του και έπειτα απομακρύνεται.
«Γεια σου Τζον αγόρι μου χαιρετίσματα στους γονείς σου. Οπότε θέλεις είσαι ευπρόσδεκτος να μείνεις μαζί μας! Πολλά φιλιά»
«Γεια σας! Ευχαριστώ πολύ»
Μου πιάνει το χέρι, με κοιτάει βαθιά στα μάτια και έπειτα με αφήνει να φύγω...
Μπαίνω μέσα στο αυτοκίνητο και ανοίγω το παράθυρο.
«Αντιο Τζον.»
«Γεια σου Σοφία! Τα λέμε σύντομα. »
...
Είμαστε ήδη στο αεροπλάνο εδώ και πέντε ώρες. Όπου ναναι φτάνουμε.
«Παρακαλουνται οι επιβάτες να κατέβουν από το αεροπλάνο.Σας ευχαριστούμε πολύ που μας επιλέξατε. Ελπίζουμε να είχατε ένα όμορφο ταξίδι.Γεια σας.»
Σηκωνόμαστε με την μαμά μου και βγαίνουμε από το αεροπλάνο. Βγάζουμε όλες τις βαλίτσες και περιμένουμε τον Θειο να έρθει να μας πάρει.Αγγλικα ξέρω τόσο καλά όσο και ελληνικά άρα από αυτό το θέμα είμαστε καλυμμένοι.
«Γεια σας κούκλες.»
«Θειεε» λέω και τρέχω να τον αγκαλιάσω.
«Σοφια μου πως μεγάλωσες! Ολόκληρη γυναίκα έγινες! Τι κάνεις όλα καλά;»
«Καλα!! »
«Γεια σου Μαίρη να βοηθήσω;»
Λέει ο θείος μου και η μητέρα μου γνέφει καταφατικά, αφού πρώτα τον χαιρετήσει.
Παίρνει κι αυτός μερικές από τις βαλίτσες και πηγαίνουμε προς το αυτοκίνητο του.Μετα από δέκα περίπου λεπτά το αυτοκίνητο σταματάει.Κατεβαινουμε μαζι με τα πράγματα μας και περιμένουμε στο πεζοδρόμιο.
«Μαίρη αυτό εδώ το σπίτι, δίπλα από το δικό μας, είναι αυτό που νοικιάζω. Θα μείνετε εδώ και δεν χρειάζεται να πληρώνετε φυσικά τίποτα!»
«Σε ευχαριστώ τόσο πολύ Μπεν!»
«Χαρα μου.» Λέει ο Θείος Μπεν.
Κατευθυνομαστε προς το σπίτι που μας έδειξε ο Θείος.Η μαμά μου βάζει το κλειδί και η πόρτα ανοίγει.
Μπαίνουμε μέσα.Οι τοίχοι έχουν ένα ελαφρός μπεζ χρώμα και όλο το σπίτι είναι επιπλωμένο. Είναι περίπου στο στυλ της μητέρας μου άρα δεν θα χρειάζεται να κάνουμε και πολλές αλλαγές!
Μέχρι στιγμής όλα φαίνονται πολύ όμορφα. Μακάρι να συνεχίσουν να είναι όλα έτσι.
DU LIEST GERADE
My step brother H.S (Υπό Διόρθωση) #Wattys2019BC
FanfictionΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ (ΜΗ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΩΡΑ, ΚΑΝΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ) Γεια. Είμαι η Σοφία.Ειμαι δεκαεπτά και οι γονείς μου αυτόν τον καιρό χωρίζουν, από ότι έχω καταλάβει.Ο κολλητός μου, ο Τζον, τον έχω γνωρίσει από το δημοτικό και είναι πάντα εδώ όταν...
