My step brother H.S (Υπό Διόρθωση) #Wattys2019BC

Chapter 13

Φτάνουμε στο μπαρ και μπαίνουμε μέσα. Έχει πολύ κόσμο, περισσότερο από την μέρα που είχα έρθει εδώ μόνη μου. Πλησιάζουμε σε ένα τραπέζι με καναπέ στον τοίχο. Καθόμαστε και μετά από λίγο έρχεται μια κοπέλα.

«Γεια σας. Τι θα πάρετε;» Ρωταει μια κοπέλα.

Φοράει ένα πολύ κοντό μινι φόρεμα μαύρο και το μακιγιάζ της είναι υπερβολικά έντονο.

Λέμε τα ποτά μας και ξεκινάμε συζήτηση, όχι τίποτα σοβαρό, μη φανταστείτε πετάμε και κοτσάνες ώρες ώρες και γελάμε.

«Θελω να χορέψω!» Του ανακοινώνω.

«Εδω είναι η πίστα, σε περιμένει!»
Μου λέει αφήνοντας στο τέλος ένα γελάκι.

«Θα έρθεις;» Τον ρωτάω χαμογελώντας.

«Μπαα βαριέμαι. Λέω να κάτσω από εδώ να σε βλέπω» Μου λέει και μου κλείνει το μάτι.

«Χμμ καλά. Εσύ χάνεις.. » Λέω και πάω στην πίστα. Δεν ξέρω πως να χορέψω αλλά μου βγαίνει αυθόρμητα.

Έκανα ένα διάλειμμα και πήγα να πιω λίγο από το ποτό μου. Ήπια απότομα περίπου το 1/3 του ποτηριού και κατευθείαν άρχισα να ζαλίζομαι κάπως.

Γυρνάω ξανά στην πίστα και αρχίζω να ξαναχορευω. Πέρασε πολλή ώρα..
Κουνιέμαι αρκετά προκλητικά και νιώθω πολλά βλέμματα πάνω μου. Γεμίζω με αυτοπεποίθηση και συνεχίζω.

Στην συνέχεια νιώθω δύο χέρια στην μέση μου και μια καυτή ανάσα να χτυπάει στον λαιμό μου. Με γυρίζει απότομα ώστε τα πρόσωπα μας να απέχουν μόνο λίγα εκατοστά. Τα χέρια του κατεβαίνουν πριν προλάβω να καταλάβω ποιος είναι λίγο πιο πάνω από τον πισινό μου. Ανοίγω τα μάτια μου και αντικρίζω τον άνθρωπο με τις καστανές μπούκλες. Τόσο σεξι.

Και τώρα ναι, μιλάει προφανώς το αλκοόλ για εμένα.

Ο Χαρρυ. Ένα χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο μου χωρίς να το καταλάβω. Το δικό του χαμόγελο γίνεται πιο πονηρο και τα μάτια του γυαλίζουν.

«Δεν σου έχουν πει να μην χορεύεις έτσι έξω;» Μου λέει χωρίς να σταματήσει να χαμογελάει.

«Γιατι σε ενοχλεί μήπως; » Ρωτάω συνεχίζοντας να χορεύω όπως πριν.

Μετά από λίγο, τυλίγω τα χέρια μου γύρω από τον λαιμό του.

«Δεν θα έλεγα πως με ενόχλησε κιόλας, αντιθέτως μου άρεσε... » Λέει

«Τοτε τι σε χαλάει;» Τον ρωτάω και το βλέμμα που καρφώνεται στα καταπράσινα μάτια του.

«Οτι σε βλέπουν πολλά περισσότερα μάτια από όσα θέλω. »
Πλησιάζει επικίνδυνα κοντά και απομακρύνομαι.

Όπα τι είπε μόλις τώρα; Όσο και να έχω πιει τα λόγια του έκαναν το στομάχι μου να σφίξει.

Ή ανάσα του πέφτει πλέον στα χείλη μου. Μπορώ κατευθείαν να αντιληφθώ την μυρωδιά του αλκοόλ που εξέρχεται από το στόμα του.

Πρέπει να έχει πιει αρκετά. Τα μάτια του είναι κόκκινα και γυαλίζουν αρκετά.

Απομακρύνομαι τελείως από επάνω του, όταν τα χέρια του φτάνουν τον πισηνο μου, αλλά δεν είχε αποτέλεσμα, διότι είναι πολύ γρήγορος και με αρπάζει κολωντας με στο τοίχο του διαδρομου από τις τουαλέτες. Έρχεται πολύ κοντά μου, νιώθω το σώμα μου να καίει. Θα καταρρευσω.

Προσπαθώ να πάω όσο πιο πίσω στον τοίχο μπορώ αλλά δεν γίνεται. Κολλάει παραπάνω μεγαλώνοντας ταυτόχρονα το χαμόγελο του.

«Χαρρυ!» Λέω προσπαθώντας να τον ξυπνήσω, καθώς τα χέρια του κατεβαίνουν από την μέση μου, στους γοφους μου, και ύστερα στον ποπό μου για δεύτερη φορά.

Τον σπρώχνω αλλά δεν ανταποκρίνεται. Μα πως είναι τόσο δυνατός μετά από τόσο ποτό;

Πλησιάζει το κεφάλι του λίγο ακόμη, ώστε τα χείλη μας να απέχουν μονάχα λίγα χιλιοστά. Ή ανάσα μου γίνεται πιο βαριά, όπως και η δική του.

Το βλέμμα του πέφτει στα μάτια μου και αμέσως μετά κατευθείαν στα χείλη μου.