My step brother H.S (Υπό Διόρθωση) #Wattys2019BC

Chapter 25

Ανοίγω. Μπροστά μου ο Χάρρυ. Φοραει πάλι ένα μαύρο τζιν και μια άσπρη μπλούζα. Δεν ξέρω αν θα αντέξω σήμερα.

«Χευυ»

«Χευυ» Τον αντιγράφω.Μπαινει μέσα και βγάζει τα παπούτσια του. Με ακολουθάει μέχρι το δωμάτιο μου. Ή μαμά μου δεν είναι εδώ, είναι στην δουλειά οπότε κανένα πρόβλημα :)

Μπαινει μέσα και κλείνω την πόρτα. Εχει κάτσει ήδη στο κρεβάτι που κοιμόταν ο Τζον, μέχρι να γυρίσω να τον κοιτάξω.

Εγω κάθομαι απέναντι του στο δικό μου.

«Λοιπον; Τι θα κάνουμε;» Με ρωτάει χαμογελώντας.

Σκέφτομαι λίγο.. θα μπορούσα να κάνω τόσα πράγματα μαζί του. Αλλα όχι... Είναι πολύ νωρίς.

«Λεω να συζητήσουμε.» Απαντώ.

«Για τι θέμα;» Ρωτάει κατευθείαν.

«Για εμάς. Πες μου για σένα.. Θέλω να σε μάθω καλύτερα... » Του απαντώ.

«Λοιπον.. τι θες να μάθεις;» Λέει και με κοιτάει στα μάτια.

«Μμ.. δεν ξέρω. Οχι κάτι συγκεκριμένο πες μου ότι θέλεις. » Του λεω σκεπτόμενη.

«Ελευθερος και ωραίος.»
Λέει αφήνοντας ένα γελάκι στο τέλος.

«Χαχ.» Είναι το μόνο που λεω. Και τότε συνεχίζει...

«Εμμ.. η μαμά μου και ο μπαμπάς μου χώρισαν στα 6 μου και ζω με τον πατέρα μου. Εσενα; »

«Εε..εμενα χώρισαν πριν κανεναν μήνα. Και μετακόμισα μαζί με την μητέρα μου εδώ.» Του λέω.

«Α.. έμ κατάλαβα. Θα προσαρμοστεις γρήγορα μην ανησυχείς. Έχεις κάνει φίλους; » Με ρωτάει με απορία.

«Οχι καθόλου, είσαι ο μόνος που ξέρω. »

«Λοιπον το βρήκα. Θες να βγούμε σήμερα έξω μαζί με την παρέα μου να τους γνωρίσεις; »

«Ακουγεται ωραίο, αλλά δεν ξέρω... »
Μαζί του και στην κόλαση που λέει ο λόγος. Αλλά δεν ξέρω, θα είναι λίγο άβολο πιστεύω.

«Έλα θα είναι ωραία, στο υπόσχομαι. Θα περάσεις τέλεια! » Μου επιβεβαιώνει.

«Χμμ εντάξει.» Ανακοινώνω. Ε σιγά μην έλεγα και όχι.

«ωραια ετοιμάσου τότε, τους στέλνω μήνυμα.»

«Εμμ οκευ. Μπορεις να περιμένεις για λίγο; »

«Οσο θες.» Απαντάει.

Θα δει αυτός τώρα. Πάω στην ντουλάπα και ψάχνω για το μίνι φόρεμα μου. Βγάζω το μαύρο στράπλες και τις πλατφόρμες μου. Τα κρατάω στο χέρι και πλησιάζω την πόρτα.

«Που πας;» Με ρωτάει.

«Να ντυθώ»

«Αα εντάξει.» Λέει καθώς με κοιτάει με ένα παράξενο θα έλεγα βλέμμα...

Όχι, σιγά μην καθόμουν να αλλάξω και μπροστά του. Πολλα θέλει. Χαχα.

...

Φτάνουμε στο μπαρ. Πήγαμε με το αυτοκίνητο του Χαρρυ.

Μπαίνουμε μέσα. Δεν έχει και παρά πολύ κόσμο. Ακολουθώ τον Χαρρυ και φτανουμε σε μια παρέα. Το ένα αγόρι είναι γεμάτο τατουαζ, αλλά πολύ όμορφο και ελκυστικό. Δίπλα του είναι ο ξανθός, εκείνος ο γαλανομάτης που ήταν μαζί με τον Χαρρυ, όταν τον γνώρισα. Στην καρέκλα κάθεται ένας γαλανομάτης με φρατζα πολύ όμορφος και αυτός. Μια ξανθιά κοπέλα, μια κοκκινομάλλα με τατουάζ και ένας καστανομαλλης με ελάχιστα γένια. Πολυ ωραία παρέα. Αμφιβαλλω αν είναι την ηλικία μου κανένας τους.

«Γεια σας παιδες. Να σας γνωρίσω από εδώ η Σοφία. Σοφια από εδώ Ο Ζέυν(Δειχνει αυτόν με τα πολλά τατουαζ) Ο Νάιαλ(ο ξανθός γαλανομάτης) Ο Λούι(Γαλανοματης με καφέ μαλλιά) Ο Λίαμ(Εκεινος με τα γένια) Η Λιία(Η κοκκινομάλλα με τα τατουάζ) Και η Φλόρα(η ξανθιά).

«Χαρηκα.» Τους λέω και χαμογελάω.

Ειμαι αγχωμένη.Θελω να με συμπαθήσουν.
Με χαιρετούν όλοι.