My step brother H.S (Υπό Διόρθωση) #Wattys2019BC

Chapter 10

Ανοίγω ξανά την πόρτα και ποιον να αντικρίσω;

Το μόνο άτομο που δεν περίμενα να δω στην πόρτα μου.

Τον Χαρρυ;

Όχι δεν μπορεί. Με τίποτα.

Τι κάνει εδώ;

Έχει ανοίξει ελαφρώς τα χείλη του και έρχεται η μαμα μου από πίσω μας.

«Καλα δεν θα πεις το παιδί να περάσει; Περασε αγόρι μου. Θα πρέπει να είσαι ο γιος του Αντρεα. »
Ανακοινώνει η μαμά μου. .

«Γεια»
Λέει με ένα πονηρό χαμόγελο ο Χαρρυ.

Υπεροχα.

«Γεια. »
Λέω ακόμη αφωνη από το προηγούμενο συμβάν.

Σοκ.

Καθόμαστε όλοι στο τραπέζι. Η μαμά και Ο Κ.Αντρεας δίπλα δίπλα, και εγω με τον Χαρρυ δίπλα δίπλα.

«Δεν θα γνωριστείτε;» Ρωτάει η μαμά μου.

«Ε ναι, εχ συγγνώμη. Είμαι ο Χάρρυ.»
Λέει και απλώνει το χέρι του.

«Ειμαι η Σοφία. »
Λέω και ενώνω τα χέρια μας.

Η καρδιά μου χτυπάει λίγο πιο δυνατά από ότι μερικά λεπτά πιο πριν.

«Χαρηκα.»

«Και εγώ.»
Του λέω ευγενικά.

Γνωριζόμαστε και με τον Κ.Αντρεα. Από ότι φαίνεται με συμπάθησε, όπως και η μαμά μου τον Χαρρυ. Αυτό είναι καλό ή κακό; Χμμ..

Τελειώνουμε το φαγητό.

«Σοφακι μου πάτε με τον Χαρρυ στο δωμάτιο και δείξε του το σπίτι μας. Ξενάγησε το παιδί. » Μου λέει η μαμά γλυκά.

«Ναι, φυσικά.» Της απαντώ.

Ευχαριστώ μαμά, να σαι καλά. Γιατί να το πεις τώρα αυτό;

Σηκώνομαι και με ακολουθάει. Κανω γρηγορότερα βήματα ελπίζοντας να μην με προλάβει και έρθει μαζί μου στο δωμάτιο. Λάθος. Μα φυσικά και θα έρθει... Τι λέω; Αυτός είναι γρήγορος και αφού μπήκε έκλεισε την πόρτα.

«Λοιπόν...εδω μένεις!» Λέει και κοιτάει τριγύρω το δωμάτιο μου.

«εε..ναι όπως βλέπεις!» Απαντώ κοφτά.

Ακόμη δεν μπορώ να ξεπεράσω το γεγονός πως ο Χαρρυ είναι γιος του Κ. Αντρέα. Τόσα αγόρια υπάρχουν, αυτός έπρεπε να είναι;

Πιο άβολη κατάσταση από αυτή δεν υπάρχει. Για ποιον λόγο με έφεραν εδώ μαζί του σε τόσο μικρό χώρο και απλά γιατί;

«Χμμ Πολυ ωραίο κρεβάτι... »
Λέει πονηρά.

Τα μάγουλα μου κοκκινίζουν αυτόματα και νιώθω την θερμοκρασία του σώματος μου να αυξάνεται υπερβολικά πολύ.

Είναι πολύ ελκυστικός.

Ανοίγω το παράθυρο ελπίζοντας ότι αυτό θα βοηθήσει.

«Λοιπον τι θες να κάνουμε; Θες να δούμε καμία ταινία; » Ρωτάω, σπαζοντας την άβολη ησυχία.

«Καθολου κακή ιδέα.» Λέει.

«Ωραια πάμε στο σαλόνι. »

Δεν είναι ότι το κάνω επίτηδες αλλά από μόνη μου έτσι μου βγαίνει δηλαδή το να είμαι απότομη μαζί του. Μου προκαλεί ένα είδος νευρικότητας.

Καθόμαστε στον καναπέ, ανοίγει. την τηλεόραση και βάζω Netflix.

«Τι θα δούμε;» Ρωτάει γεμάτος αγωνία.

«Θελεις θριλερ; Ή θα χεστείς πάνω σου;» Του λέω με ύφος.

Γελαει, ενώ ταυτόχρονα εμφανίζονται αυτά τα σέξι λακκάκια του. Με το ένα του χέρι σπρώχνει τα μαλλιά που έχουν πέσει στο πρόσωπο του, με μια κίνηση, πίσω μαζί με όλα τα υπόλοιπα. Λατρεύω να το βλέπω αυτό.

«Τι έγινε; Τι κοιτάς;»
Νιώθω τα μάγουλα μου να καίνε για δεύτερη φορά σήμερα. Μολις με τσάκωσε να τον κοιτάω; Τι θα γίνει τέλος πάντων με αυτόν;

«Τι..τίποτα.»
Τραυλίζω τις λέξεις. Τι στο καλό με έχει πιάσει;

Αφού επιτέλους διαλέξαμε το θρίλερ που θα δούμε, το βάζω και κάθομαι πάλι στον καναπέ. Αυτός κάθεται λίγο πιο δίπλα μου. Η ταινία αρχίζει. Έχουν περάσει ήδη δέκα λεπτά. Δεν προσέχω καθόλου. Σκεφτομαι... γιατί νιώθω τόσο παράξενα όταν είμαι κοντά του. Ναι τον Χαρρυ λέω!

Ακόμα και την μέρα που τον γνώρισα, τότε στο μπαρ, ένιωσα κάπως περίεργα δεν ξέρω πως να σας το περιγράψω...

Επίσης, πρεπει να γίνει μοντέλο.Φοραει μια μαύρη μπλούζα και μαύρο κολλητό τζιν. Τέλειο στυλ.

Το κουδούνι χτυπάει. Πατάω pause. Και σηκώνομαι να πάω να ανοίξω. Σε όλη την διαδρομή προς την πόρτα νιώθω τα μάτια του πάνω μου. Αχ..

Ανοίγω την πόρτα και αντικρίζω τον Τζον! Ομγγ τον ξέχασα τελείως με τόσες ετοιμασίες και όλα αυτά. Χωρις δεύτερη σκέψη ορμάω πάνω του. Τυλιγω τα πόδια μου γύρω από την μέση του, κανοντας τον να χασει την ισορροπία του για λίγο.

«Τζον! »
Λέω καθώς πηδάω πάνω του.

«ωω Σοφία μου έλειψες τόσο πολύ.»

Είμαστε έτσι εδώ και δύο λεπτά.Μου έλειψε. Πολύ!

Κατεβαίνω από πάνω του και μπαίνουμε μέσα. Ο Χαρρυ δειχνει κάπως... Το πιγούνι του είναι ελαφρά σφιγμένο όπως και οι γροθιές του. Τι τρέχει;

Ζηλεύουμε κύριε Χαρρυ;