Chapter 15

4.6K 346 1
                                    

Ανοίγω το μήνυμα.

"Καληνύχτα όμορφη. "

Οκευ.. λοιπόν.

Το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό μου είναι ο Χαρρυ. Ο
Χαρρυ; Με τίποτα... από που κι ως που να είναι αυτός;

Του είχα δώσει το τηλέφωνο μου, σωστά.

Να απαντήσω;

Να μην απαντήσω.

Να απαντήσω;

Να μην απαντήσω.


Ε δεν θα απαντήσω λοιπόν. Ας κάτσει να σκάσει όποιος και να είναι.

Αν είναι όμως όντως ο Χαρρυ, γιατί να μου στείλει καληνύχτα; Πόσο μάλλον να αποκαλέσει και "όμορφη" ; Χμμ..




Ξαφνικά η πόρτα του μπάνιου ανοίγει και μετά από λίγο εμφανίζεται ο Τζον με μια πετσέτα κρεμασμένη γύρω από την μέση του. Έχει πολύ ωραίο σώμα μπορώ να πω. Καλά, όχι ότι δεν το έχω δει και πότε, αλλά τώρα τυχαία τα μάτια μου έπεσαν σε αυτό και το σχολίασα.

Σηκώνομαι και βγαίνω από την πόρτα.
«Που πας;» Με ρωτάει.

«Σε αφήνω να αλλάξεις.» Απαντώ.

Κλείνω την πόρτα και τον αφήνω μόνο του.Δεν μ'αρέσει που ο Τζον είναι έτσι. Ειναι περίεργος λες και κάτι έχει αλλάξει μεταξύ μας. Δεν τον καταλαβαίνω όμως... Μετά από αυτό που έγινε στο μπαρ, ή συμπεριφορά του είναι παράξενη.


...



*ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ*
Σήμερα Τετάρτη. Σηκώνομαι και πάω στο τραπέζι τρώμε όλοι μαζί πρωινό και μετά πάω στο δωμάτιο μου. Δεν ξέρω γιατί αλλά σήμερα νιώθω εξαντλημένη.
Πέφτω στο κρεβάτι. Ξαπλώνει και ο Τζον δίπλα μου. Έχει περάσει αρκετή ώρα χωρίς να μιλήσουμε και χωρίς να κοιταχτούμε. Άβολη ησυχία. Δεν τι μπορώ να άλλο αυτό...


«Τζον θέλω να μιλήσουμε.»

«Πες μου οτι θες» Απαντάει.

«Λοιπον, δεν χρειάζεται να κάνεις το αγόρι μου άλλο... Νομίζω ήταν βλακεία εξαρχής να στο προτείνω αυτό.»

«Οχι μην ανησυχείς δεν με ενοχλεί, απλά θέλω να σε βοηθήσω. Και θα κάνω τα πάντα για να το πετύχω.»

«Εισαι σίγουρος;»Τον ξαναρωταω για επιβεβαίωση.

«Ναι σου λέω»
Λέει και μου δίνει ένα φιλακι στο μάγουλο.

Του χαμογελάω γλυκά.

Μπήκα λίγο στα social media για να περάσει η ώρα. Πέρασε πολύ γρήγορα και φάγαμε μεσημεριανό. Η μαμά έχει φύγει. Είμαστε πάλι οι δυο μας.

«Εμ, Τζον;» Σπάω την ησυχία ξανά.

«Ναι;»

«Θελω να περνάμε ωραία τις ώρες που έχουμε ακόμη μαζί γιατί θα μου λείψεις πολύ πάλι και θέλω να αξιοποιήσουμε όσο μας έχει μείνει. Μου κρατάς μούτρα για κάτι;» Τον ρωτάω.

«Και εγώ θέλω! Όχι όχι γιατί;»

«Δεν ξέρω συμπεριφέρεσαι πολύ περίεργα και δεν μου αρέσει αυτό. » Λέω φωναχτά τις σκέψεις μου.

«Σκεφτομαι ακόμη το χθεσινό. Φέρθηκα σα μαλακας και σε άφησα μόνη.» 

«Μα δεν έγινε τίποτα, Τζον, είναι όλα καλά.»

«Ενταξει συγγνώμη, δεν αντέδρασα σωστά» Μου απάντησε και χαμηλωσε λίγο το βλέμμα του.

«Δεν πειράζει, απλά δεν θελω να είμαστε έτσι.»
Λέω και του κάνω μια θερμή αγκαλιά. Ανταποκρινεται αμέσως.

«Θελεις να πάμε βόλτα στο κέντρο σήμερα;»

«Μμ ναιι» Λέει και το πρόσωπο του άστραψε, χάρη στο λαμπερό χαμόγελο που σχηματίστηκε στα χείλη του.

«Προς τι αυτό το χαμόγελο; Με τρομάζεις.» Του λέω.

«Μου ήρθε μια καλή ιδέα για σήμερα.» Αναφωνεί χαρούμενος, ενώ αφήνει μια ανάσα που φαινόταν να κρατούσε εδώ και αρκετή ώρα.

«Πες μου, λοιπόν! »

«Εκπληξη! » Λέει.

«Μα ξέρεις ότι μισώ τις εκπλήξεις... »

My step brother H.S (Υπό Διόρθωση) #Wattys2019BCWhere stories live. Discover now