My step brother H.S (Υπό Διόρθωση) #Wattys2019BC

Chapter 19

Τον βλέπω να κάθεται όρθιος ρίχνοντας όλο το βάρος του στον εναν τοίχο με το κινητό στα χέρια του. Με το που αντιλαμβανεται την παρουσία μου βάζει στην τσέπη του το κινητό και μου χαμογελάει.

«Εμμ Γεια.»
Λέει και περνάει μια τούφα από τ μαλλιά του πίσω. Λατρευω αυτή την κίνηση.

«Γιατι ήρθες;» Τον ρωτάω χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από πάνω του.

«Δεν με θες;» Λέει και παίρνει ένα στεναχωρημένο ύφος.

«Δεν είπα αυτό αλλά γιατί ηρθες;»

«Θελω να μιλήσουμε, δεν μπορούσα να περιμένω άλλο. » Απαντάει σοβαρός.

«Για ποιο θέμα;» Κάνω την ανήξερη.

«Αυτο που έγινε σήμερα- »

«Εμμ όσον αφορά αυτό-»Λέω και με διακόπτει.

«Ασε με να τελειώσω.. Κοίτα Σοφία,-» Συνεχίζει διακοπτωντας με και ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και εμφανίζεται ο Τζον.

«Τι κάνεις εσύ εδώ;» Τώρα βρήκε να έρθει;

«Ηρθα να της μιλήσω!»

«Και γιατί να της μιλήσεις;»
Ο Τζον έχει αρχίσει να 'τα παίρνει' και αυτό φαίνεται μόνο από το πρόσωπο του. Το ίδιο και ο Χαρρυ.

«Εσενα τι σε νοιάζει;» Ρωτάει ο Χαρρυ θυμωμένος.

«Ειμαι το αγόρι της μήπως;» Απαντάει ο Τζον με την σειρά του ειρωνικά.

«Απλα άσε με να της μιλήσω δυο λεπτά! »
« Ούτε δευτερόλεπτο, να πας από κει που ήρθες μαλάκα! » Λέει και τον πλησιάζει ενώ εγώ απότομα μπαίνω ανάμεσα τους.

«Φτανει! Αρκετα! Τζον άφησε με να του μιλήσω. » Φωνάζω αγανακτισμένη.

«Εντάξει, ότι θέλει το μωρακι μου! »
Λεει. Επιδειξακιας :'(
Πλησιάζει τα χείλη μου. Πες μου ότι θα με φιλήσει τώρα... Απομακρύνομαι απότομα και παίρνει ένα παράξενο ύφος, σαν να τον πείραξε κιόλας. Αμάν. Πολυ θάρρος πήρε αυτός.
Μας αφήνει μόνους μας και μπαίνει στο σπίτι.

«Που μείναμε;» Ρωτάω όταν πλεον είμαστε οι δυο μας ξανά.

«Εμμ.. να,ε.. Θέλεις αύριο να βγούμε;» Με ρωτάει

«Ραντεβου;» Ρωτάω, ενώ τον κοιτάω με ένα παραξενεμενο ύφος.

«Οχι όχι..μονο για βόλτα!»

«Εμμ εντάξει. Αλλά θα πρέπει να έρθει και ο Τζον. »
Δεν μπορώ να τον αφήσω μονο του σπίτι, υποτίθεται πως ήρθε εδώ για εμένα...

«Οχι! Δεν γίνεται πιο...οι δυο μας;» Λέει και με κοιτάει στα μάτια σαν να με παρακαλαει.

«Κοιτα... επειδη μένει Ελλάδα θέλω να τον έχω μαζί μου παντού τώρα που ήρθε... » Λέω την αλήθεια.

«Γαμωτο! Έλα.. για μια φορά! Δεν θα πάθει κάτι αν μείνει μια μέρα σπίτι μόνος του! Θέλω να σου μιλήσω για κάτι και δεν θέλω για κανέναν λόγο να είναι αυτός ο χλεχλές μπροστά»

«Πρόσεχε ποιον λες χλεχλε. Και όσο για την βόλτα, καλά θα το σκεφτώ. »

«Ωραία Καληνύχτα τότε, πρέπει να φύγω θα με ψάχνει ο μπαμπάς μου. » Μου λέει.

«Καληνύχτα!» Επαναλαμβάνει και πλησιάζει ...πλησιάζει πολύ κοντά. Με κολλάει στον τοίχο και κοιτάει τα χείλη μου. Με έχει εγκλωβισει
με τα χέρια του. Ή καρδιά μου αρχίζει να χτυπάει και πάλι πιο γρήγορα. Οι ανάσες μου γίνονται όλο και πιο σύντομες. Κοιταει τα μάτια μου και μετά τα χείλη μου. Δεν μπορώ να κουνηθώ. Νιωθω πως η καρδιά μου θα βγει έξω από το σώμα μου...

Τα χείλη μας απέχουν λίγο μόνο...