GÖZLERİM TAMAMEN KAPALI

Şiir Kitabı

Gece olmuştu sonunda... 2 ay sonunda ilk defa rüyaya girecektim. Bu 2 ay boyunca geceler hiç güzel değildi. Sıkıcıydı ve hatta öyleki Taner'in yanina gitmek için gözlerimin içine bakan Derin'e rağmen uyuyasim bile gelmiyordu. Neden bu kadar söylemekten çekiniyorum bilmiyorum ama Asil'i de özledim. Özellikle gülüşünü ve bana bakışını... Neyse şimdi Ali Ekrem'e gitme sırası. Hem belki Asil'i de görürüm. Ben bunları düşünürken birden Derin'in sesiyle irkildim.

"Ayh Aselsu yeterr!! Uyu artık. Düşünmekten uykuya geçemiyorsun ki seni rüya alemine alayım. Bana biraz yardımcı olur musun artık?"

"Iyi tmm tmm uyudum." deyip yorganı başıma kadar çekerek gözlerimi tamamen kapadım.

Gözlerimi açtığımda rüya alemindeydim. Nasıl özlemisim Aydınlığımı.. Aylar sonra evime ulaşabilmiş gibi hissediyorum. Deli gibi sağa sola koşmaya başladım kollarimi açarak.. Bir yandan da bağırıp zipliyordum.

"Aaa Sizi çok özledim. Merhabaaaaa ben geldiiimmm yine ben geldimmm Su Aydınlığı Aselsu geri döndü..aaaaaa" yani daha doğrusu böyle saçmalıyorduhalderin tek kaşını kaldırmış kollarını önden bağlamış ve sorunlu bir çocuğu izler gibi beni izliyordu :)

Önünden geçtiğim sırada elimden tutup beni durdurdu ve çeke çeke Ali Ekrem'in rüyasına götürdü. Benle zmn geçiren herkes neden böyle sert olmaya başlıyor? Sanırım sorun bende ama nedenini anlayamıyorum. Herneyse..

Ali Ekrem'in rüyası harfler,kitaplar ve kağıtlarla doluydu. Ayrica sallanan bir sandalyede yaşlı bir adam oturuyordu. Şiirler okuyordu kucağındaki erkek çocuğuna. O tatlı çocuk gözleri parlayarak hayranlıkla onu dinliyordu. Ama Ali Ekrem'i göremiyordum. Açıkçası ne diyeceğimi de bilemiyorum ona ama kesin notlarimi neden aldığını soracağım onu biliyorum.

Bunları düşünürken uzaktan o yaşlı adamla çocuğu yerde oturarak izleyen Ali Ekrem'i gördüm. Yine heyecanlandım. Allah'ım ne diyeceğim şimdi ona?!

"Merhaba Ali Ekrem." deyip el sallayabildim sadece. O da irikilip kendine geldi ve beni selamlayip ayağa kalktı şaşkın bi halde.

"Aa Aselsu hoşgeldin ama burda ne arıyorsun?"

"Şey seni ziyarete geldim. Nasılsın?"

"Iyiym teşekkür ederim. Sen nasılsın? A bu arada ayakta kaldın otursana" deyip biranda ortaya çıkan park bankını gösterdi. Ben de geçip oturunca o da yanıma oturdu. Birlikte sallanan yaşlı amcayla çocuğu izlemeye başladık.

"Onalr kim?"diye sordum

"Onlar benim dedemle çocukluğum. Dedem hep benimle ilgilenirdi. Sana bahsetmiştim sanırım." dedi.

"Aaa öyle mi evet bahsetmiştin. Bu arada çocukken çok tatliymişsin tipki şimdiki gibi." deyiverdim ama tabi sonrasında ne söylediğimin farkına varıp epey utandım. Ben ne diyorum yaaa. Yuh bana yanii. Resmen çocuğa yazdım. Hem de öyle dümdük.

"Ehee şey teşekkür ederim."dedi utangaç bir gülümsemeyle.

"Öhöö.. Bişey sorabilir miyim?"

"Tabiki de sorabilriisn Aselsu."

"Senin benim notlarıma ihtiyacın yokken neden benim notlarımı alıyorsun?" dedim. Bu soruma gülümsedikten sonra bana döndü.

"Doğrusunu soylemek gerekirse gerçekten notların eksik ama yanlarına o kdr güzel notlar alıyorsun ki bana ilham veriyor. Hiç onları birleştirmeyi düşündün mu?"

"Yok cnm onla kim uğraşır?! Ders sirasinda karaladigim şeyler" dedim gülerek.

"Ben uğraştım. Görmek ister misin?"dedi ve bir kitap uzattı. İçinde benim yazdığım cümleler vardı ama şiir kitabı gibi düzenlenmişti. Çok şaşırmıştım. Resmen bununla uğraşmış.