Το Ημερολογιο

1

Η ζωη ειναι μια σειρα απο ατυχη γεγονοτα. Παλιοτερα πιστευα οτι ενα απο τα ατυχεστερα γεγονοτα της ζωης μου ηταν το πανεπιστημιο. Συντομα εγινε το αντιθετο. Τωρα τα πραγματα ειναι πιο περιπλοκα.

Ειλικρινα δεν γνωριζω απο που πρεπει η ιστορια αυτη να ξεκινησει. Μαλλον ξερω.

Ειμαι ο Harry. Ειμαι τελειοφοιτος στο Harvard University του Λονδινου. Σπουδαζω Ψυχολογια. Οι γονεις μου ειναι χωρισμενοι και εχω μια μεγαλυτερη αδερφη τη Gemma. Αυτα ειναι τα τυπικα. Τιποτα το ενδιαφερον. Ενα συνηθισμενο ατομο. Μια συνηθισμενη ζωη.

Ωσπου γνωρισα την Rose. Σπουδαζε κι εκεινη, οπως κι εγω Ψυχολογια. Τη γνωρισα με τον πιο κλισε τροπο. Πολλα κοριτσια θα το εβρισκαν ρομαντικο, ομως ναι, μια μερα, ετσι που ημουν απορροφημενος απο τις σημειωσεις για ενα απο τα μαθηματα μου, επεσα πανω της. Επεσαν τα βιβλια της και θελοντας να ειμαι τζεντλεμαν τη βοηθησα να τα μαζεψει, αφου πρωτα απολογηθηκα.

Βεβαια αυτο δεν ειναι τιποτα. Ειναι απλα μια αρχη. Θα μπορουσαμε να μην ξανασυναντηθουμε ποτε. Να μην ξαναριξω ποτε τα βιβλια της κατω. Θα μπορουσα απλα να την αγνοησω και να συνεχισω το διαβασμα των σημειωσεων μου. Αλλα οχι. Η μοιρα ηθελε αλλιως τα πραγματα μα γινουν.

Κι εγω θα ηθελα τα πραγματα αλλιως να γινουν.

Αν δεν εχετε καταλαβει ακομα, αυτη δεν θα ειναι η δικη μου ιστορια. Θα ειναι της Rose. Αν τωρα μπερδευτηκατε ακομα πιο πολυ και αναρωτιεστε γιατι να πω την ιστορια καποιου αλλου, τοτε η απαντηση ειναι απλη.

Η Rose δεν βρισκεται πια στη ζωη.

Αυτη τη στιγμη διαβαζετε τις λεξεις αυτες επειδη η αδερφη της, ενα χρονο μετα το θανατο της, αποφασισε να μου δωσει το ημερολογιο της. Ενα ημερολογιο που μεχρι τωρα δεν ηξερε οτι υπηρχε. Δεν τολμω να το ανοιξω ακομα.

Δεν μπορω

Δεν το αντεχω

Δεν μπορω να το ανοιξω και να δω τα γραμματα της. Γραμματα τοσο καμπυλωτα που αγγιζουν την τελειοτητα. Γραμματα που κρυβουν τοσο συναισθημα, τοσο πονο, χαρα και λυπη. Δεν μπορω να δω το ονομα μου και να μην θυμαμαι τι συνεβη μεταξυ μας. Ολες αυτες οι αναμνησεις.

Αλλα πρεπει. Μονο ετσι θα μπορεσω να εξιλεωθω. Μονο ετσι θα καταφερω να την νιωσω ξανα. Να ακουσω τη φωνη της μες στο μυαλο μου. Δεν θελω να ξεχασω ποτε τη φωνη αυτη. Δεν πρεπει.

Μεσα απο το ημερολογιο της, θα γνωρισουμε τη Rose. Τη Rose που ηξερα και δεν ηξερα. Τη Rose που αγαπησα και ακομα αγαπω.

Για τη Rose.