Το Ημερολογιο

23

Felicity's POV

Ο Harry ειχε φυγει εδω και ωρα. Ευτυχως δηλαδη γιατι τα πραγματα θα ηταν υπερβολικα αμηχανα μεταξυ μας. Εννοω ναι, με φιλησε δυο φορες ενω αγαπαει ακομα τη Rose και.. και δεν ξερω. Θα πρεπει να υπαρχει μια λογικη εξηγηση για ολα αυτα.

Κραταω το μυστικο της Rose τοσο καιρο, που εχει γινει δικο μου μυστικο πια. Καλα να παθω βεβαια. Ολα αυτα ηταν δικη μου ιδεα, αλλα δεν περιμενα τα πραγματα να εξελιχθουν ετσι. Ποιος θα περιμενε οτι στο τελος θα μου αρεσεi ο Harry.

Αληθεια; Μου αρεσει ομως ο ιδιος ή ιδεα του; Μενω τοσο καιρο μαζι του που ισως να εχω σχηματισει μια διαφορετικη δικια μου πλευρα της προσωπικοτητας του. Ισα ισα που τον ξερω. Ετσι κι αλλιως αποκλειεται και ο ιδιος να σκεφτεται το ιδιο για μενα. Τωρα ξερει οτι η Rose ειναι εδω οποτε δεν θα τον σταματησει τιποτα και κανενας για να την βρει.

Οσο ομως εξοικειωμενη και να ημουν με αυτη την ιδεα, κανενας δεν με προετοιμασε οτι οταν πηγα να τη συναντησω, θα τον εβλεπα εκει.

-Harry; Rose;

-Felicity. Ηρθες.

Η Rose τρεχει και με αγκαλιαζει. Τα μαγουλα της ειναι αναψοκοκκινισμενα. Φυσιολογικο, αφου πριν λιγο ο Harry κι εκεινη φιλιοντουσαν. Αγνοω τη ζηλεια που ειναι ετοιμη να βγει στην επιφανεια και την αγκαλιαζω κι εγω. Ο Harry με κοιταζει και το ιδιο κανω κι εγω. Δεν μπορω να καταλαβω τι σκεφτεται και ετσι δεν του δινω τη δυνατοτητα να κανει το ιδιο.

-Παντα πανω στην ωρα σου Felicity. Νομιζω δεν περιμενες να ειναι και ο Harry εδω.

-Οχι, να σου πω την αληθεια.

-Ναι, ουτε κι εγω. Αλλα ειναι εδω και του ειπα ολα οσα εχουν γινει.

-Ααα τελεια. Κοιτα, αφου δεν εχει λιποθυμισει ακομα ολα καλα.

Γελαμε και οι τρεις και ολοι μας χαλαρωνουμε. Η Rose καθεται διπλα στον Harry κι εκεινος της πιανει το χερι. Καθομαι με τη σειρα μου απεναντι τους και δεν μπορω παρα να χαμογελασω στο θεαμα τους.

-Λοιπον τωρα τι κανουμε;

Με κοιτανε και οι δυο και τα χαμογελα τους εξαφανιζονται απο τα προσωπα τους. Ο Harry κοιταει τη Rose κι εκεινη εμενα.

-Δεν ξερω Felicity.

-Εγω ομως ξερω. Ο Zayn πρεπει να μπει στη φυλακη. Εχει κανει τοσα πολλα Rose. Τοσο σε σενα οσο και σε πολλους αλλους ανθρωπους. Δεν μπορεις να ζεις με το φοβο οτι καποια στιγμη θα σε βρει. Βρηκες τον Harry και τωρα εχουμε βοηθεια. Δεν ειμαστε μονες μας. Καποια στιγμη ολο αυτο πρεπει να σταματησει.

-Εχει δικιο Rose. Ολα θα πανε καλα τωρα.

Η Rose κοιταει μια εμενα και μια τον Harry. Βλεπω στα ματια της οτι κι εκεινη το εχει αποφασισει. Μας κοιταει μια τελευταια φορα και γνεφει θετικα χαμογελωντας.

-Ωραια, ας το κανουμε.

-Ναι, μα πρωτα Felicity πρεπει να κανω κατι. Κατι που και αυτο ανεβαλλα πολυ καιρο.

-Δηλαδη;

-Πρεπει να μιλησω στη Lisa.