Το Ημερολογιο

44

Μια εβδομαδα μετα.

Felicity's POV

Η κατασταση ειναι χαλια.

Πιο χαλια δεν γινεται.

Νομιζω ναι, ΔΕΝ μπορουν να γινουν χειροτερα απ'οτι ειναι τωρα.

Ο Harry.. ουτε να το πω δεν μπορω. Ουτε να το σκεφτω. Γιατι αν το σκεφτω το μονο που θα καταφερω ειναι να βαλω τα κλαματα.

Εχει περασει μια εβδομαδα απο εκεινη την καταραμενη μερα. Ολοι μας βρισκομαστε σε μια φαση απολυτης καταθλιψης. Ιδιαιτερα η Rose. Μπορεις να την κατηγορησεις;

Το μονο που καταφεραμε ειναι να βαλουμε τον Zayn και οσοι ειχαν συνεταιριστει μαζι του στη φυλακη. Και αυτο ναι, περιλαμβανει και τους γονεις της Rose. Αλλα αυτο ειναι το λιγοτερο.

Δεν μπορω να βρω κανεναν τροπο να την παρηγορησω γιατι απλουστατα δεν μπορω ουτε τον εαυτο μου να παρηγορησω. Δεν εχουμε στηριξη απο πουθεναι και αυτο επειδη ολοι ειμαστε σοκαρισμενοι. Κανενας δεν περιμενε οτι τελικα θα χαναμε το Harry.

Ηταν ο συντελεστης μας. Αυτος που μας οργανωνε, που μας κατευθυνε, μας συμβουλευε. Ηταν ο φιλος μας. Ακομα και για μενα ανεξαρτητα απο το μικρο διαστημα που τον γνωριζα. Αλλα τωρα..

Τωρα ολα χαθηκαν. Το μονο που εχουμε ειναι η αναμνηση του. Η φωνη του, το γελιο του, οι κινησεις του. Ολα αυτα πια μια αναμνηση.

Και μεσα σε ολο αυτο το χαος, δυστυχως η ελπιδα ειναι δυσκολο να βρεθει.

Rose's POV

Μια εβδομαδα.

Δεν εχω ιδεα που ειμαι και ουτε που με ενδιαφερει. Το μονο που κανω ειναι να κοιμαμαι. Και οταν ξυπναω, το μονο που κανω ειναι να κλαιω.

Κοιμαμαι γιατι θελω να τον βλεπω στα ονειρα μου. Να παραμεινει η εικονα του ζωντανη για παντα μεσα μου. Να μην τον χασω ποτε.

Μα ποιον κοροιδευω. Εχει φυγει. Εχει φυγει. Εχει φυγει.

Οχι, δεν εχει φυγει. Πεθανε. Τον σκοτωσαν. Και το εκαναν οταν προσπαθουσε να σωσει ποιον; Εμενα. Για αλλη μια φορα εμενα.

Τελικα, το μονο που καταφερα να προκαλεσω στον Harry ειναι στεναχωρια και λυπη. Τουλαχιστον στο μεγαλυτερο μερος του χρονου που περασε μαζι μου. Τιποτα αλλο.

Επρεπε να μην ειχα εμφανιστει ποτε ξανα μετα τον υποτιθεμενο θανατο μου. Η καλυτερα επρεπε να ειχα πεθανει. Τοτε, ολα θα ειχαν τελειωσει. O Harry θα ηταν ζωντανος. Ναι, θα στεναχωριοταν αλλα θα το ξεπερνουσε καποια στιγμη. Τουλαχιστον θα ειχε μονο καλες στιγμες μαζι μου.