Αγαπημενο μου ημερολογιο,
νιωθω λες και καθε μερα επαναλαμβανω τα ιδια και τα ιδια λογια. Η αληθεια ομως ειναι οτι οι δυο τελευταιοι μηνες αν και ηταν οι πιο επεισοδιακοι, ηταν παντα γεματοι με απελπισμενες και προπαντων τρελες σκεψεις.
Οσο κακη κι αν ειναι η κατασταση παντως, παντα πιστευα οτι θα καταφερω. Οτι θα βρω μια λυση. Επειδη ειχα τον Harry. Τη μονη πηγη ελπιδας και αγαπης που ποτε ειχα. Κι αυτη φαινεται οτι χανεται σιγα.
Γιατι; Επειδη ειμαι μια ηλιθια. Γι'αυτο.
Τον τελευταιο καιρο, περουσα υπερβολικα πολυ καιρο κρυμμενη στο δωματιο μου προσπαθωντας να ξεφορτωθω αυτο που βρισκοταν και μεγαλωνε μεσα μου οσο πιο ανωδυνα γινεται. Αυτο ειχε ως αποτελεσμα να απομακρυνομαι ολο και πιο πολυ απο εκεινον.
Την αληθεια δεν υπηρχε περιπτωση να του την πω, οποτε για να μην μου ξεφυγει τιποτα, απλα περνουσα ολο και λιγοτερο χρονο μαζι του.
Ηξερα ομως οτι θα εβρισκε παντα χρονο για μενα, ανεξαρτητα αν εγω δεν εβρισκα ποτε γι'αυτον. Εδω ειναι το σημειο που με λες ηλιθια και απλα το εννοεις με ολο σου το ειναι.
Ολα αυτα λοιπον τα σκεφτομουν μεχρι σημερα. Γιατι σημερα ειναι που εμαθα τι πραγματικα βρισκοταν ολο αυτο τον καιρο στο μυαλο του.
Βρισκομασταν στο δωματιο μου, αμεσως μετα τα μαθηματα τελειωσαν. Μιλαγαμε για διαφορα θεματα, μεχρι που ξαφνικα σοβαρεψε και με λιγα λογια μου ειπε εμμεσα ποσο χαλια του συμπεριφερομουν ολο αυτον τον καιρο.
Ποσο τον πληγωνα με το να απομακρυνομαι συνεχως απο αυτον, οτι ηξερε οτι κατι γινοταν κι εγω δεν του ελεγα τιποτα, οτι ανησυχει για μενα και απλα δεν ξερει πως να με βοηθησει.
Οτι νιωθει οτι με χανει.
Οτι με αγαπαει με ολη του την καρδια.
Οτι δεν μπορει να συνεχισει μεσα σε ολο αυτο το ψεμα.
Ολα αυτα τα ελεγε και εκλαιγε. Κι εγω με καθε του λεξη, απλα βυθιζομουν ολο και πιο πολυ. Ειχε δικιο. Εβλεπα μονο τη δικη μου πλευρα της ιστοριας και για εκεινον δεν με ενοιαζε τιποτα. Τον θεωρουσα δεδομενο. Τι τεραστιο λαθος.
Δεν ειχα καν το κουραγιο να τσακωθω. Μα γιατι να τσακωθω; Καθομουν και τον ακουγα πνιγμενη στο κλαμαχωρις να βγαλω μιλια. Ειχε καταλαβει τα παντα αλλα δεν ειχε καταλαβει και τιποτα. Το μονο που ηθελε για να μαθει τα παντα ηταν μικρες λεπτομερειες. Αλλα ποτε δεν τις εμαθε.
Σημερα τον αποχαιρετισα. Με τον δικο μου εμμεσο τροπο ειπα το δικο μου αντιο. Δεν το καταλαβε. Ουτε κι εγω το καταλαβα καλα καλα. Δεν το εκανα επιτηδες. Δεν ηθελα να γινει ετσι. Γαμωτο, τον αγαπω. Με ολη τη δυναμη της καρδιας μου. Αλλα φαινεται οτι δεν ειμαι οσο δυνατη οσο θα ηθελα να ειμαι για αυτον.
Ηθελα να τον φιλησω για τελευταια φορα. Να νιωσω τα χειλη του πανω στα δικα μου. Να με γεμισει με οξυγονο και να με ζεστανει με το κορμι του. Για μια τελευταια φορα. Δεν ηθελα να τον αφησω να φυγει ετσι. Να χτυπησει την πορτα τοσο δυνατα που να σπασει και το μικροτερο κομματι δυναμης που μου ειχε απομεινει. Και το χειροτερο;
Δεν φταιει σε τιποτα. Δεν εχει κανει τιποτα κακο. Δεν μπορω να τον κατηγορησω. Δεν μπορω να του θυμωσω. Το μονο που μπορω να κανω ειναι να θυμαμαι τις τελευταια φορα που με αγγιξε, που με φιλησε, που με αγκαλιασε. Μονο αυτα αξιζουν.
Δεν θα τον ξεχασω ποτε. Το προσωπο του, τα χερια του, τη φωνη του, το αρωμα του, το σωμα του, η καθε γωνια του κορμιου του θα μεινουν για παντα χαραγμενα στο μυαλο μου. Οτι κανω, το κανω γι'αυτον και μονο γι'αυτον. Ειναι το φως της ζωης μου και αυτο ακομα εξακολουθει να με οδηγει.
Αγαπημενο μου ημερολογιο, ηρθε η ωρα να αποχαιρετισω και σενα. Με δακρυα στα ματια. Με πικρια, δυστυχια και λυπη. Στην αρχη ησουν προορισμενο να κουβαλας μονο χαρες και ευτυχισμενες στιγμες. Αλλα κατεληξες να εισαι ο χειροτερος εχθρος μου. Ο φυλακας των πιο κρυφων μου μυστικων. Το μονο μερος που μπορουσα να δικαιολογηθω. Ο μοναδικος κριτης μου.
Εισαι σημαντικο μερος ολων αυτων τον γεγονοτων. Θελω να με θυμασαι κι εσυ. Να μην με κρινεις πολυ σκληρα. Ξερω οτι τα λαθη μου ειναι αμετρητα. Αλλα τιποτα δεν μπορει να μεινει χαλασμενο για πολυ καιρο. Με το καιρο τα παντα φτιαχνουν. Αυτο ειναι. Ο χρονος. Ολα θα φτιαξουν λοιπον. Αλλα μονο αν εγω βγω απο τη μεση. Αν με ξεχασουν. Τοτε ναι, ο καιρος θα τους βοηθησει να με ξεχασουν. Και μετα ολα θα ειναι καλα.
Γι'αυτο αγαπημενο μου ημερολογιο, ειναι και ητελευταια φορα που θα παγωσεις απο την σκληροτητα των λεξεων μου. Απο δυστυχιες και ατυχη γεγονοτα. Μπορεις επιτελους να με ξεφορτωθεις,
Δεν τη θελω πια αυτη τη ζωη και ουτε εκεινη θελει εμενα. Ημουν ενα κακο πειραμα που επιτελους θα λαβει τελος.
Αντιο.
Με αγαπη,
Rose.
![](https://img.wattpad.com/cover/55975641-288-k568536.jpg)
YOU ARE READING
Το Ημερολογιο
RomanceΤι γίνεται όταν ολος ο κοσμος σου καταστρεφεται; Οταν μεσα σε μονο μια στιγμη, ξεχνας να αναπνεεις; Ξεχνας το νόημα της ζωης σου όλης; Τι συμβαινει οταν μετα απο την αυτοκτονια της πρωτης σου αγαπης, ανακαλυπτεις το ημερολογιο που εχει κρυμμενο ολα...