Το Ημερολογιο

10

Lisa's POV

Μολις λεω την αληθεια στον Harry, νιωθω καυτα δακρυα να τρεχουν στα μαγουλα μου. Το κρατουσα κρυφο για τοσο καιρο που καθε φορα που τον εβλεπα μπροστα μου ενιωθα τυψεις περα απο καθε φαντασια.

Εχει σηκωθει και πηγαινει περα δωθε στο δωματιο. Ο πανικος ειναι αποτυπωμενος στο προσωπο του. Κλαιω ολο και πιο πολυ και κρυβομαι ωστε να μπορεσω να ηρεμησω. Μετα απο λιγα λεπτα τον ακουω να φευγει.

 Ξερω τι εχω κανει. Εχω προδωσει την καλυτερη μου φιλη. Αλλα πως μπορεις να προδωσεις καποιον οταν δεν βρισκεται αναμεσα σου πια.

Κενο. Αυτο ειναι που νιωθω απο τοτε που η Rose εβαλε τελος στη ζωη της. Ενας χρονος. Το χρονικο διαστημα που εχει περασει ειναι λιγο και πολυ ταυτοχρονα. Δεν μπορω να την ξεχασω. Δεν θελω να την ξεχασω. Βρισκεται στις σκεψεις μου 24 ωρες το 24ωρο και αυτες δεν φαινονται αρκετες.

Πολλοι νομιζουν οτι εξαιτιας των διαφορετικων μας χαρακτηρων δεν ημασταν τοσο κοντα αλλα ηταν τοσο λαθος. Ποτε δεν ειχα μια φιλη που να την εμπιστευομουν τοσο πολυ ωστε αυτη. Οτι και να συνεβαινε το ηξερε. Με την παραμικρη λεπτομερεια. Φαινεται ομως οτι αυτη η σχεση δεν ηταν αμφιδρομη. Ειχε τοσα πολλα μυστικα. Τοσα που δεν ηξερα και τη βασανιζαν.

Αχ Rose. Τα μισα μονο να μου ελεγες δεν θα ειχε εξελιχθει ετσι η κατασταση. Θα ησουν ακομα μαζι μας. Θα ειχα πισω τη συγκατοικο, την καλυτερη μου φιλη, την αδερφη μου. Και τωρα δεν εχω τιποτα. Ειμαι μονη. Το δωματιο μοιαζει τοσο αδειο. Δεν μου εδωσαν καν την επιλογη να μεινω η να φυγω απο το προηγουμενο μας δωματιο. Δεν θα εφευγα. Οσο και να με πονουσε, θα εμενα.

Μερικες φορες τη βλεπω στα ονειρα μου. Ειναι πανεμορφη οπως παντα. Αυτο το κοριτσι δεν προσπαθουσε καθολου αλλα παντα τραβουσε τα ματια ολων πανω της. Ανεξαρτητα ομως απο την προσοχη που της δινανε, παντα τα δικα της ματια ηταν στραμενα στον Harry.

Απο την αρχη της γνωριμιας τους ηταν φανερο οτι θα κατεληγαν μαζι. Εφοσον τον ηξερα, δεχομουν συχνα ξαφνικες ερωτησεις για αυτον. Πατα την πειραζα σε αυτο το θεμα και παντα μου μουτρωνε. Βεβαια δεν κρατουσαν για πολυ τα μουτρα γιατι ολο και μια καινουρια ερωτηση ερχοταν στην επιφανεια.

Οταν τα εφτιαξαν, χαρηκα ισως πιο πολυ απο την ιδια. Ηταν παντα ντροπαλη και εσωστρεφης σε τετοια πραγματα. Το προσωπο της ελαμπε και ξερω οτι το ηθελε. Ηταν απο τα καλυτερα ζευγαρια. Ρομαντικοι αλλα οχι σε υπερβολικο βαθμο. Ηθελαν ο ενας τον αλλο και δεν το εκρυβαν απο τον υπολοιπο κοσμο.