Το Ημερολογιο

36

Rose's POV

Ειμαστε στο σπιτι της αδελφης μου εδω και μια ωρα. Καθομαστε ο ενας διπλα στον αλλο σιωπηλοι με μονο ηχο τις ανασες μας. Η Felicity δεν εχει βρει ακομα τις αισθησεις της και διπλα της ειναι ο Louis που την προσεχει.

Το ηξερα. Το ηξερα οτι επρεπε να ειχα παει κι εγω και η Lisa μαζι τους. Αλλα καταφεραν και μας επεισαν να μεινουμε πισω. Τωρα ομως ο Zayn εχει το Harry. Και τον εχει εξαιτιας μου. Απηγαγε τη Felicity εξαιτιας μου. Ολα εχουν συμβει εξαιτιας μου.

Ο Zayn εμενα θελει. Εμενα επρεπε να παρει. Ωχ Θεε μου.

Τα παντα καταρρεουν κι εγω καθομαι εδω και κοιταω το πατωμα, αδυνατωντας να παρω οποιαδηποτε αποφαση. Κι αν κατι του συμβει; Αν ο Harry παθει κατι εξαιτιας μου;

Οι σκεψεις μου διακοπτονται καθως ο Louis κατεβαινει τα σκαλια και με κοιταει.

-Rose, η Felicity ξυπνησε και θελει να σε δει.

-Ναι, θα παω τωρα.

Η Lisa μου σφιγγει το χερι καθως σηκωνομαι και ξερω οτι θελει ετσι να μου δωσει δυναμη. Ολοι οι υπολοιποι απλα με κοιτανε με συγκαταβαση καθως ανεβαινω με τη σειρα μου τα σκαλια προς το δωματιο της.

Δεν ξερω τι θα της πω. Τα συναισθηματα μου ειναι πιο αμφιλεγομενα απο ποτε. Φυσικα και χαιρομαι που καταφερε να ξεφυγει και ειναι κοντα μας, αλλα απο την αλλη χρειαστηκε ο Harry να θυσιαστει για να συμβει αυτο. Και σαν να μην εφτανε αυτο, ειναι και ενας απο τους λογους που ο Harry κι εγω αναγκαστηκαμε να χωρισουμε.

Χτυπαω την πορτα και την ανοιγω σιγα σιγα. Εχει σηκωθει απο το κρεβατι και κανει βολτες γυρω απο το δωματιο. Φαινεται καλα αν και ειναι χλωμη. Πολυ χλωμη. Μολις με καταλαβαινει ειναι λες και ζωντανευει και τρεχει να με αγκαλιασει. Και το ιδιο κανω κι εγω. Οτι κι αν εχει συμβει, παραμενει ακομα η μονη φιλη που μου συμπαρασταθηκε στην πιο δυσκολη περιοδο μου.

Αρχιζει να κλαιει και απο την ενταση το ιδιο κανω κι εγω. Μου εχει λειψει. Και ειναι καλα. Τωρα ειναι εδω μαζι μου και εχω σκοπο να της μιλησω για τα παντα.

-Εισαι καλα; Πως νιωθεις;

-Χαλια. Rose δεν μπορω να καταλαβω πως αντεξες τοσο καιρο μαζι του.

-Τι σου εκανε;

-Τιποτα. Αυτο ειναι το περιεργο. Απλα με εξουθενωσε. Με εφτασε στα ακρα μου. Με εκανε να θελω να πεσω στα ποδια του για να επιβιωσω. Περασα μια κολαση. Κυριολεκτικα. Εχασα το ποτε ηταν μερα και νυχτα. Ηταν.. ηταν απαισιο.