Το Ημερολογιο

37

Rose's POV

Οδηγαω εδω και μιση ωρα μες στη συνεχως αυξανομενη βροχη. Ξερω που παω. Θα με περιμενει. Ειμαι η μονη που μπορει να βαλει ενα τελος σε αυτη την κατασταση.

Ο Zayn εχει τον Harry στο ιδιο μερος που ειχε φυλακισμενη τη Felicity. Δεν διστασε ουτε στιγμη και αμεσως δεχτηκε την προσφορα μου. Εμενα εναντι του Harry. Ετσι κι αλλιως ολο αυτον τον καιρο εμενα ηθελε. Και επιτελους εμενα θα εχει.

Η διαδρομη ειναι οσο μεγαλη θα επρεπε να ειναι για να σκεφτω ορισμενα πραγματα. Ολες οι δυστυχιες των φιλων μου εχουν προκληθει απο μενα. Εγω φταιω. Αρα μονο εγω μπορω να δωσω ενα τελος σε αυτο. Και αν αυτο προυποθετει να μην τους ξαναδω ποτε, τοτε αυτο θα κανω.

Ο Harry θα καταλαβει. Πρεπει να καταλαβει. Θα τον στεναχωρησω για ακομη μια φορα αλλα θα το ξεπερασει. Τωρα θα εχει και τη Felicity. Μπορει να πονεσει αλλα θα ειναι για το καλο του. Αγαπανε ο ενας τον αλλο και ετσι θα ξεχαστω γρηγορα. Θα τους ειναι πιο ευκολο ετσι. Εγω παντως, δεν θα τους ξεχασω ποτε.

Η αποθηκη εμφανιζεται μπροστα μου και ειμαι πιο αποφασισμενη απο ποτε. Θα πω το τελευταιο μου σ'αγαπω στο Harry και θα φροντισω να μη με ξαναδει ποτε.

Εχει σταματησει η βροχη και πλησιαζω την αποθηκη οσο πιο σιγανα μπορω. Παντου κυριαρχει η ησυχια και ετσι θα πρεπει να ειμαι ακομα πιο σιωπηλη. Ανοιγω την πρωτη πορτα που εμφανιζεται μπροστα μου και ανοιγει αμεσως. Παλι καλα.

Η καρδια μου ειναι ο μονος ηχος που ακουω καθως χτυπαει πιο δυνατα απο ποτε. Σκοταδι και ησυχια. Προχωραω στα τυφλα και φτανω σε μια πορτα που πισω της κρυβει φως. Πλησιαζω και μπορω να διακρινω δυο αντρικες φωνες να μιλανε.

-Ειπες οτι θα την αφηνες ησυχη.

-Μα θα την αφησω.

-Τοτε γιατι στο καλο της ειπες να ερθει εδω;

-Τς τς τς.. φαινεται δεν εχεις καθολου υπομονη. Ολα στην ωρα τους.

-Δεν εκανα αυτη τη συμφωνια μαζι σου τοσο καιρο τωρα για να με αφηνεις στο σκοταδι. Δεν θελω τα ψεματα σου Zayn. Μονο την αληθεια. Αλλιως φευγω αυτη τη στιγμη.

-Δεν νομιζω οτι ειναι σωστο να φυγεις. Αν φυγεις, η Rose θα καταλαβει την προδοσια σου. Αν δεν την εχει καταλαβει ηδη δηλαδη.

-Μα τι λες; Αποκλειεται να μας εχει καταλαβει.

-Δεν θα ημουν και τοσο σιγουρος γι'αυτο.