All Of Me / NH

21 ~ Zayn

Merhaba! Hasta bir Deniz yeni bölümle karşınızda dndmdjksjd Bence güzel bir bölüm oldu, psikolojiyi elimden geldiğince yansıtmaya çalıştım.

Cheater diye bir LS hikayesi var ve gerçekten güzel. LS değilim ama okuyorum, size de tavsiye ederim.

Umarım bölümü beğenirsiniz. Sınır 35 vote, bir önceki bölüm sınırı geçmese de yayınladım. Lütfen onu da voteleyin. Yorumlarınız değerli, bunu unutmayın.

İyi okumalar!

Siyah bir taytın üzerine gri tişörtümü giydikten sonra üzerime montumu da geçirdim ve saçlarımı at kuyruğu yaparak spor ayakkabılarımı giydim. Sırt çantama spreyleri de doldurduktan sonra yavaş adımlarla merdivenlerden indim. Teyzem çalıştığı için evde değildi ve benim graffiti yapmaya ihtiyacım vardı. Teyzemin verdiği anahtarı da aldıktan sonra aynaya bakmadan evden çıktım. Tipimi gerçekten görmek istemiyordum. Hava fazlasıyla rüzgarlı olduğundan kollarımı bedenime sardım ve nereye gittiğimi bilmeden yürümeye devam ettim.

Onun gidişinin üstünden bir hafta geçmişti. Zayn sadece bir kere evinden çıkmış, Mira'nın odasında bir süre vakit geçirmiş ve sonra yine yok olmuştu. Çocuklar evine gitseler ve yedek anahtarlarıyla içeri girseler de, karşılarına dağınık bir evden başka bir şey çıkmamıştı. Zayn Liam'a endişelenmeyin diye mesaj atmış, ardından da telefonunu kapatmıştı. Fazlasıyla gizemliydi ve ne kadar acı çektiğini az çok tahmin edebiliyordum. Belki de ortaya çıksa ona yardım etmemiz daha kolay olurdu.

Niall ile ben ise... sanırım iki yakın arkadaştık. Bana sarılıyordu, mesaj atıyordu, konuşuyorduk. Ama beni arkadaşın ötesinde bir şey görmediği açıkça ortadaydı. Şu sıralar ikimiz de acı dolu olduğumuzdan bu konuda bir şey söylemek veya düşünmek istemiyordum.

Geldiğim yere baktığımda, boş bir iki bar olan bir sokak olduğunu gördüm. Dudaklarım düz bir çizgi halindeyken yürümeye devam ettim. Boş, biraz yıkılmış küçük bir bina gördüğümde aradığımı bulmanın sevinciyle durarak çantamı sırtımdan çıkardım. Açıkçası Londra'da böyle binalar olabileceğini hiç düşünmemiştim. Yani sonuçta burası Londra'ydı. Herkesin hayallerinin şehri olan, havalı şehir. Hava biraz karanlıkken sokak lambaları boş duvarı aydınlatıyordu. Kulaklığımı kulağıma geçirdim ve müzik listemden odaklanmam için sakin bir şarkı açtım. Siyah spreyi elime aldıktan bir süre, duvarda rastgele izler bırakmaya başlamıştım.

Hayatımın bu yılı, gerçekten birçok zorlukla geçmişti. İki tane fazlasıyla güven duyduğum arkadaşım tarafından kazık yemiş, geri kalan birkaç arkadaşımla günlerce küs kalmıştım. Kardeşim dediğim kızla, Gökçe ile aramıza giren buzlar çok sonra erimeye başlamıştı. Eskiden sevdiğim çocuğa karşı içimdeki özlemi bir türlü bitirememiştim ve şimdi aşık olduğum çocuk ise bir başka kızla çıkmıştı. Annemle ağır problemler yaşamıştım ve üstüne de Tıp ikinci sınıfın zorluğu eklenmişti. En yakınlarımdan biri intihar etmiş, lösemi ile savaşmış ardından da ölmüştü. Gerçekten artık bedenimin tamamen yorulduğunu, hissetmemek için savaştığını fark edebiliyordum. Ne kadar ölmeyi dilesem de, Niall'a ikinci bir acı daha tattırmak istemiyordum. Ayrıca Mira'nın mektubunda dediği gibiydi, ben güçlüydüm ve gücü yıkmalarına asla izin vermeyecektim. Belki de 2015'in devamı güzel geçerdi, bunu bilemezdim. Daha önümde altı ay vardı, Mira'sız eksik olacak olsa da yaşanacak çok gün vardı. Belki de artık hissizleşmek, acıları unutmak en iyisi olurdu. Gözümden akmaya başlayan yaşları silerken spreyi sallayarak biraz daha sıktım.

''Kendini mi çiziyorsun güzelim?''

Aniden gelen sesle irkilerek arkama döndüğümde, hiç tanımadığım bir adamın sırıtarak bana baktığını gördüm. Sesimi çıkarmadan hafifçe geri çekildim ve çizdiğim resme baktım. Kafası eğik, siyahlar içinde bir kızdı bu çizdiğim ve eğer çocuk gelmeseydi bunu daha fazla güzelleştirebilirdim. Kulaklıklarımı kulağımdan çıkarıp spreyle beraber çantama koyduğum sıralarda, çocuğun bana daha fazla yaklaştığını görebilmiştim.