All Of Me / NH

23 ~ Love House

Aşk dolu bir kalpten çıkan, aşk dolu bir bölüm.

Lanet olası yazılılar ve performanslar yüzünden yazamıyordum ama bugün oturdum ve içimdeki tüm aşkı bir yere aktarmak istedim. Ardından bu bölüm çıktı. Sanırım kitapta bir daha bunun kadar aşk dolu bir bölüm olmaz çünkü neredeyse yüz kez 'aşk' kelimesini kullandım. Ya bence aşka inanmıyorsanız okuyun, hissetmeye çalışın. Ne kadar güzel ve özel bir duygu olduğunu anlayacaksınız. Sıkılacaksınız ama bu kitap benim için bu. Aşk ve acı. Bu ikisi tamamen bu kitabı özetler. Umarım beğenirsiniz. Harry hikayem Soul Mates'a bakmayı unutmayın. Multimedyada All Of Me'nin piyano versiyonlu hali var, dinlemenizi tavsiye ederim. Ve Niall'ın gitar çalarken oluşturduğu harika görüntü...

Sınır; 35 vote ve gerçekten yorumunuza, görüşlerinize ihtiyacım var.

İyi okumalar!

"Deniz! Gelsene biraz konuşalım." dedi teyzem ben mutfakta su içerken. Bardağı tezgaha bıraktım ve yavaş adımlarla içeri doğru yürüdüm. Susan ile tanışmamın, Zayn'i öyle buluşumun üstünden iki gün geçmişti ve ben teyzeme hiçbir şey anlatmamıştım. Konuşacağı şeyin bununla ilgili olmamasını dilerken karşısına oturdum.

"Bir şey mi oldu?" dediğimde kafasını iki yana salladı ve gülümsedi.

"Sana bir hikaye anlatabilir miyim?"

Teyzem ciddi bir şey anlatacağa benziyordu ve içimde merak tohumları oluşmuştu. Kafamı olur anlamında aşağı yukarı salladım.

"O zaman geriye yaslan da anlatayım."

Bunu anlatıyorsa, içinde bilmem gereken şeyler vardır diye düşünerek dediğini yaptım ve bütün dikkatimi ona verdim.

"Dayın ile aramda on yaş falan vardı. O zamanlar yedi sekiz yaşlarındaydım ama her şeyi hatırlarım. Abim tıp kazandığı üniversiteyi yazın Türkiye'ye gelmiş olan aşık olduğu yabancı kız için Londra'da okumak istiyordu ve babam buna şiddetle karşı çıkıyordu. Abim babamı dinlemedi. İki sene boyunca bir işte çalışarak kazanabileceği kadar kazandı. Daha önceden de birikmişi vardı zaten. Annen zaten en büyüğümüzdü, o da abime destekte bulundu ve abim Londra'ya geldi. Gerisi abimin anlattıkları olarak ilerliyor. O kız ile haberleşmişler ve burada görüşmüşler. Bu sırada abim okuluna devam ediyor, yurtta kalıyormuş. Aynı zamanda da bir işte çalışıyormuş. Abimin deli gibi aşık olduğu bu kızın ismi Victoria'ymış, abim de Volkan biliyorsun. İsimleri bile uyuyormuş be... Her neyse. Victoria'nın ailesi onun abim ile görüşmesini falan istemiyormuş. Ama Vic onları dinlememiş ve gizliden görüşmeye devam etmişler. Abim ile Vic bir gün konuşuyorlarmış, o sırada abim stajermiş. Bilirsin tıpta okulu bitirmeden para kazanmaya başlanıyor. Vic ona hayalindeki evi anlatmış. 'Üç katlı, mor bir evim olsun isterdim. Koskocaman bir bahçesi, şarkı çalabilmem için bir müzik odası olmasını... Hatta bir kütüphanesi olsun isterdim. Sen de ben okumayı seviyoruz. Otururduk beraber bir köşede, hep aynı yerde okurduk kitabımızı. Bir de resim odamız olurdu, annemden hiç korkmadan boyardım duvarları. O boya kokusundan hiç çekinmeden seni çizerdim. Duvarlar ten rengi ile beyaz arasında olan bir renk olurdu, her taraf da bizim resimlerimizle dolu... Bir aşk yuvası olurdu.'"

Teyzem duraksayıp bir bardak su içtiği sıralarda içinde bulunduğum evin bu bahsedilen olduğunu anlamam içimden bir ürperti geçmesini sağlamıştı. O halde eğer bu ev oysa, Vic neredeydi? Dayım ben küçükken onu hiç görmediğim zamanlarda hayatını kaybetmişti. Ben çok düşünemeden teyzem devam etti.

"Vic öyle güzel anlatmış ki abim bunu yapmayı kafasına koymuş. Kazandığı parayı asla doğru düzgün harcamamış. Zaten stajdan pek para gelmiyormuş. Bir gün Vic ile nişanlanmışlar gizlice. Abim okulu bitirdiği anda evlenebileceklerini söylemiş. Ha bu arada, Victoria da modacıymış. Abim çalışmaları başlattığında mesleğini eline yeni almış ve elinde sadece stajdan topladığı ilk şeyleri ödeyebilecek kadar para varmış. Her şey bir yıl sürmüş. Ne var ne yoksa hepsi Vic'in istediği gibi oluyormuş ama abim o sıralarda sürprizi bozulmasın diye onunla pek konuşmuyormuş. Abim birkaç müzik aleti alarak evin bir odasına koymuş. Terastaki bir odayı da kitaplarla doldurmuş. Maaşı ve biriktirdikleri o kadar fazlaymış ki hiç zorluk çekmemiş. Tabii çalışmalarına asla ara vermemiş. Evin çoğu yerini bitirince Victoria'yı almış ve gözleri kapalı eve getirmiş. Vic görünce o kadar mutlu olmuş ki saatlerce abimin kollarında ağlamış. Bu duvarları beraber boyamışlar, buraları beraber döşemişler ve daha bir çok şey. Ama bir gün, onların düğününden bir hafta kadar önce abim bir kavgayı ayırmaya çalışırken bıçaklanmış. Ve gerisini biliyorsun...''