All Of Me / NH

26 ~ Boobs Bristles

Beklediğinizden geç geldi ancak inanın bu bölüm için ilham yoktu. Bir nevi geçiş bölümü oldu. Bir sonraki bölümde gemi gezisini başlatsam iyi olacak.

Son kısım aslında düşüncelerim arasında hiç yoktu ancak @Selin gibi tatlı bir insan yaklaşık bir ay önce böyle şeylerden bahsetmişti ve gülmüştük. All Of Me'ye renk kat demişti ve ben benim için böylesine değerli birini kırmak istemedim. Seni seviyorum Selly! Umarım güzel yazabilmişimdir. Kıl kelimesini kullanırken nedensizce garip hissettim of utanıyorum dfghkjsd 

Sınır +40 vote ama bu 40 olduğu an bölüm gelir demek değil. Ne zaman yazabilirsem, o zaman yayınlarım.

İyi okumalar!

Zengin bir genç kız vardı ben lisedeyken. Sadece kurslarda görürdüm onu, okulda da nadiren arkadaşlarıyla gülüşürken çarpardı gözüme. Herkes onu kıskanırdı çünkü Pazartesi günü ne istese, Salı günü elinde olurdu. Hem güzeldi de, bütün erkekler peşindeydi. Herkes onun hayatına sahip olmak isterdi. Ama kimse annesinin ve babasının ayrı olduğunu, birbirlerine olan inatları yüzünden kızları üzerinden birbirleriyle tartışıp hediye alarak onun gözünü boyamak istediğini, kızın zaman zaman ailesinden bunalıp bir köşede hıçkıra hıçkıra ağladığını bilmezdi.

Başka bir çocuk daha vardı. Çoğu insan daha yurtdışını bırak şehir dışına çıkamazken o her tatilde başka ülkedeydi. Fotoğraflar çeker, bizim için bilgili slaytlar hazırlardı. Herkes imrenirdi tabii, çocuğun gitmediği ülke yoktu. Ama kimse onun evlatlık olduğunu, ailesinin ondan bıkmış olduğu için sürekli bir yerlere gönderip durduğunu bilmiyordu.

Ben biliyordum çünkü ikisinin de yaşadıklarına tanık oldum. O gün kimsenin dışarıdan göründüğü kadar mutlu ve huzurlu olmadığını anlamıştım. Anlaşılan bana mesaj atan NW kod adı olan insan, bunu daha öğrenememişti. Hayatıma dışarıdan baktım ve itiraf etmeliyim ki, ben bile güzel olduğunu düşündüm. Hacettepe Tıp Fakültesi'nde ikinci sınıfa doğru başarıyla gelen öğrenci, Londra'nın en iyi üniversitelerinden birine kabul edilmişti. Ayrıca bir kere evden kaçmıştı ve ailesi kızmamıştı. Üstüne üstlük One Direction grubuyla istediği an buluşabilirdi. Ne şanslı bir kız değil mi? Ama kimse Tıp kazanabilmek için çektiğim zorlukları, zehir ettiğim günleri bilmiyordu. Kimse ikinci sınıfa kadar başarısız olmamak için kendimi odama kapattığımı bilmiyordu. Kimse babamın çok kızmamasının sebebinin panik bozukluk hastalığım olduğunu bilmiyordu. Hayatımı ve onun kötülüğünü ben dışında kimse bilmiyordu.

Ve o mesaj dışında, aklıma takılan bir başka konu da tabikii Aras'tı. Sürekli bugün bana olan bakışları, beni tanıdığı zaman yüzünün aldığı şaşkın hal, ses tonundaki yumuşaklık aklıma takılıyor ve uykumu engelliyordu. Ayrıca o kızın yanağını öptüğü an da silinmiyordu gözümün önünden. Dönmemeliydi, onsuzluğa daha yeni alışmıştım. Niall vardı hem, ben ona aşıktım. Yine de Aras'ın aklımı allak bullak edeceği düşüncesi korkutucuydu.

Bunları düşünmekten ciddi anlamda uyuyamıyordum ve ara sıra da Niall'ı izliyordum. NW lakabının onunla ilgisi olabilir miydi? Onu seven biri onunla yakınlığımdan mı rahatsızdı? Uykusuz kaldıkça saçmalamaya başlıyordum, sanki dünyadaki tek N harfiyle başlayan isim Niall'dı. Ciddi anlamda uyusam ve bugünü unutsam iyi olurdu yoksa her an delirebilirdim. Kafamı Niall'a çevirdim ve onun masum yüzüne gözlerim takıldığında içindeki tüm korkuların yok olduğunu, huzurlu olduğumu hissettim. Korkmamalıydım çünkü o vardı, o benim yanımdaydı ve onun verdiği güçle her şeyin üstesinden gelebilirdim.

#Niall'ın Ağzından#

Uyandığım andan beri sandalyemde oturmuş Deniz'in uyuyan yüzünü bir tebessümle izliyor ve iyi olması için dualar okuyordum. Uyanmamı sağlayan şey kısık çığlıklarıydı ve koltuktan endişeyle zıplamıştım. Kabus görüyor ve yüzünü tırmalıyor, "gelme, git, istemiyorum" tarzında kelimeler mırıldanıyordu. Büyük bir zorlukla onu kabustan koparıp uyandırmış, kollarımda dakikalarca ağlamasına izin vermiştim. Sonra kollarımda uyuyakaldığında da bir süre ona sarılmayı sürdürmüş ardından yatağa bırakarak uyumadan onu izlemeye başlamıştım. Ki bu yaklaşık dört saatti. Yine bir şeyler olabilir korkusuyla tetikte duruyordum.