9.
It was Tuesday morning nang halos kompleto kami sa office. Nandoon ang lahat maliban kay Gavin na may klase. Kanya kanya din kaming focus sa mga ginagawa naming articles.
Habang nakaharap kami sa computer, papers, o di naman kaya ay sketches, si Lawrence naman ay busy sa pagkuha ng litrato. Kanina pa siya sinasaway ni Pia at sinasabihan na magfocus nalang sa dapat niyang gawin. Pero hindi ito natinag.
“Documentation, Boss.” nakangising sabi niya habang kinukunan ang nag aalburutong si Pia.
“Documentation mo ang mukha mo.” asik ni Pia. “Eh, bakit tatawa tawa ka? Paningin nga ng mga kinunan mo.”
Tumayo si Pia at inabot ang camera mula sa kamay ni Lawrence. Mabilis naman na tinaas ni Lawrence ang camera sa ere para hindi nito maabot. Di-hamak kasi na mas matangkad si Lawrence. Halos hangang dibdib niya lang si Pia.
“Akin na! Patingin sabi eh!” Tumalon talon si Pia para abutin ito. “Bakit ayaw mong ibigay? Sigurado akong kalokohan lang ang pinag gagagawa mo kanina pa.” Hinawakan niya ang braso si Lawrence na ngayon ay tawa na ng tawa. “Akin na sabi eh. Makinig ka sa EIC mo.”
Patuloy sila sa bangayan tungkol sa camera. Habang nakaupo sa sofa, nakarinig naman ako ng mahinang ingay sa paanan ng binti ko. Bumaba ang tingin ko dito at nakita ang itim na kuting na si Arki, short for Arcadian.
Si Rhea ang nag pangalan sa kanya since siya ang hindi tinigilan si Pia para gawing official na alaga ng grupo ang pusa. Pumayag naman si Pia with the note na tuwing weekend ay hindi ito maaaring manatili sa office since walang tao dito at walang magpapakain sa kanya.
Noong una akala namin hindi na ito babalik. Pero dumating ang Monday at nakita namin ang pusa na nag aabang sa tapat ng isa sa mga bintana ng office. Since then lagi na siyang nandito at kapag weekend naman ay gumagala kung saan.
“What’s up, Arki?” tanong ko sa pusa. Inabot ko ito at ni-pet ang chin niya. The kitten purred contentedly. “Maingay ba si Mommy at Daddy?” Napalingon sa akin si Pia at Lawrence. Napangiti naman ako.
Maya maya pa biglang bumukas ang pintuan. Napalingon ako at nakita si Gavin na pumasok. Nakasabit ang backpack niya sa kaliwang balikat. Natigilan siya nang makita ang patuloy na asaran ni Lawrence at Pia.
“May LQ nanaman?” balewalang tanong niya at naupo sa sofa sa tabi ko.
Sinamaan siya ng tingin ni Pia habang si Lawrence ay hindi na natigil sa pagtawa. She took a deep defeated breath at bumalik na lamang sa ginagawa muttering something about stress and choking the two.
“Ang liit mo kasi, Boss.” pang aasar pa ni Lawrene. “Oh, ito na nga.” Inabot niya ang camera pero hindi ito pinansin ni Pia.
“Hindi ko na kailangan!” asik ni Pia. Pigil naman ang ngiti ko dahil sa dalawa. Ang dalawang ‘to talaga.
Biglang nawala ang ngiti ko nang maramdaman ang paglapit ni Gavin sa akin habang magkatabi kami sa sofa. Halos nakasandal na siya sa balikat ko habang pinagmamasdan si Arki na binuhat ko mula sa sahig.
“Okay ka lang ba dito, hah?” tanong ni Gavin sa pusang nasa lap ko. “Hindi ka ba naiingayan? Maingay talaga dito, ano?” sinabi niya. In the corner of my eyes, nakita kong naka fixed ang mata niya sa pusa.
Gavin is wearing his prescription reading glasses. May history din kasi siya ng panlalabo ng mga mata. Minsan ko na siyang nakitang suot ito noong nasalubong ko siya malapit sa kanilang building. Pero ngayon ko lang nakitang suot niya ito sa malapitan.
Pakiramdam ko ibang tao ang kaharap ko. It’s the same Gavin but looks more— serious? Smart? Deep? He looks a bit nerdy with those glasses and his tousled dark hair na mukhang bagong gising. A good looking and cute nerd. Ngayon hindi na nakakapagtaka na ang Gavin na malalim kung magsalita at ang Gavin na mapang asar ay iisa.
BINABASA MO ANG
Something Spectacular
Teen FictionIsabelle Dizon was perfect. A straight A business course student, a sensible lady, a responsible daughter any parent would wished for. But she felt something lacking. She often felt she was living to her parents idea of what she should be, and she s...