SANDY POV
"Hindi ako nainlove kahit kanino dun sa korea dahil yung gusto nandito sa pilipinas...katabi ko ngayon"
".....siya ang babaeng mahal ko "
Wait lang, OMG gusto kong sumabog. Hindi ko alam kung ano irereact ko sa mga nangyayari ngayon like fudge. Gusto kong magpabebe bigla
"Hey, Are you okay? Bakit nakatulala ka masyado wait it's not a pick-up line or what ah baka iniisip mo na binibiro kita. No, totoo yung mga sinabi ko" Pagpapaliwanag niya sa akin ngumiti nalang ako para hindi halata na tangina kinikilig ako.
"Oh yeah I'm okay medyo late lang nag sink in sa isip ko lahat ng mga sinabi mo hahaha." Sabay kamot sa ulo kasi kaloka naman ang awkward
"You're blushing." He smiled.
Nanlaki yung mata ko tas kinuha ko yung salamin ko para tignan kung totoo nga. Like OMG! It's true talagang namumula ako. Nakakahiya obvious naman ako masyado nito.
"No, I'm not. Blush on ko lang yan. Teka nga, Powder room lang" Hindi naman talaga ako doon papunta basta lalabas lang ako dito jusko nahihiya ako! Myghad! Nagmamadali akong maglakad
Hmp. HINDI MANLANG SINUNDAN! Malamang naman kasi Sandy masyado ka kasing nag pabebe 'yan tuloy paano ako makakauwi, Walang akong dalang pera kasi biglaan yung pagalis namin ni than
"Hey miss are you Lost?" Nagulat ako sa lalakeng 'to bigla-biglang sumusulpot sa harap ko.
"No, I'm not" Sabi ko tsaka ako naglakad palayo sa kanya. Narinig kong napatawa siya ng mahina kaya napatingin ako at napataas ng kilay
"What's funny? Pwede ba wag mo akong sundan. Creep!" Napatigil siya sa pagtawa. Seriously this man is crazy.
"Okay sorry. I just want to help you. Muka ka kasing nawawala kaya nilapitan kita"
"Okay. Ano tutulungan mo ba ako?" Deretso kong tanong. Muka naman siyang mapagkakatiwalaan e.
"Hindi, Hoholdapan kita muka kang mayaman eh pagkakakitaan ka " Napataas lang ako ng kilay sa sinabi niya.
"Jeez you're creeping me out. Abnormal ka ba? Lumapit ka sakin to help me diba? Ano tutulungan mo ko or hindi?" Sabi ko habang nilalaro yung kuko ko. Jusko naman kung hindi ko iniwan si than 'don. 'Di sana ako makakakilala ng isang weirdo.
"Ehem. I'm sorry, Sungit mo naman. Get in the car hahatid nalang kita sainyo" Medyo kinabahan ako 'don. Like naalala ko tuloy yung mga scene na biglang dadalhin sa gubat tapos---Oh geez stop it sands.
Sumunod nalang ako sa kanya..
And guess what? He's so Goddamn rich. Ang ganda ng sasakyan niya and may guard pa siya. Habang nasa byahe kami tahimik lang ako.
"Hey. Sandy ang tahimik mo " Nagulat ako dahil kilala niya pala ako? As far as i remember hindi ako nagpakilala sa kanya.
"Ayoko lang magsalita, At wala naman tayong dapat pagusapan." Sabi ko sa kanya sabay pikit. I'm so tired talaga.
"Sunget talaga"
"I heard that idiot" Sabi ko pero nanatili akong nakapikit padin.
"Hindi ka pa 'rin talaga nagbabago sandy. Ang taray taray mo padin. By the way, I'm Byle Eastwood" Dumilat ako sabay tingin sa kanya sabay irap. Bahala ka 'jan weirdo.
Yaman yaman mukang may saltek
"Okay, I'm not interested " tinignan ko siya kanina mula sa paglawak ng ngiti bigla siyang sumimangot.
"Fuck, Seriously. I'm being nice here tapos ikaw? You're acting like a bitch. Well, dapat pala nasanay na ko but hell lalo kang lumala" Medyo naguguluhan talaga ko sa mga sinasabi nito. Kung makapagsalita 'to parang matagal na niya kong kilala.
"Cause you're weird? and I don't like to talk to strangers din. I don't know kung paano mo nalaman name ko. And you're acting like you know me. " Ngumiti lang siya sakin tapos nagtaas baba ng balikat.
"Nandito na tayo " Wait? Tumingin ako sa bintana.
Nandito nakami? Alam niya kung saan ako nakatira?
"Pano mo nalaman?" Tanong ko.
"Mag kapitbahay lang tayo." What the f. Stalker ko ba 'to. Grabe, naloloka ako dito.
Habang papasok pa lang ako sa gate, ramdam ko na yung galit sakin nila mommy nanaman, and specially than.
"SANDY COLEEN VILLAREAL? WHERE HAVE YOU BEEN? " See told ya'
That's why i'm so kinakabahan talaga. Ngumiti lang ako sa kanya pati kay mommy na masama ang tingin sakin.
"Well kasi nawala ako? I don't have my money with me so yeah that's why " Shit, I admit kinakabahan ako. Nakakatakot kaya yung tingin nila sakin.
"Who is he?" Oh so nakita nila geez another one.
"My Friend. Actually siya ang naghatid sakin since diba wala akong dalang pera hindi ako makauwi. Sorry " Sabi ko at napayuko
"Next time wag kang lalayo sakin. Sabi mo kasi powder room ka lang. Tagal mong bumalik. I'm so worried Akala ko kung napano ka na. You scared me"
Kasalanan mo naman kasi kung 'di mo ko pinakilig e.
"Oh I'm sorry. It won't happen again" 'yan nalang nasabi ko sabay yakap sa kanya.
Tangina sis, Ang bango.
"Next time wag mo ng uulitin 'yon. Tinatawagan kita but you're not answering my calls. Hindi ko na alam gagawin 'ko kanina " Ano ba! Bakit kaya siya ganito! Nangangamatis na ko!
"Ang drama mo. I want to rest na than. Thank you for this day and also I'm sorry din " Hinatak ko siya. Pero bigla niya akong niyakap
Tangina naman. Naririnig ko yung tibok ng puso niya.
Ang bilis. Sobra.
"You heard that? Ikaw lang ang nagpatibok ng ganyan sakin. When I'm with you my heart keeps on beating so fast. It means that I don't want to lose you. So stay with me please " What the heck.
Hindi ko alam kung ano irereact ko. Kinikilig ako ng sobra! Namumula na ko ng sobra.
Am i inlove with this man?
to be continued...
